ΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Τον Οκτώβρη του 1981,ο ιδρυτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ, Ανδρέας Παπανδρέου, παρουσιάζοντας το όραμα του για την Ελλάδα, αναφέρεται σε έναν από τους βασικούς πυλώνες που δεν είναι άλλος από την παιδεία και την ριζική αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος με τα εξής λόγια:
“H Παιδεία δεν είναι μόνο επενδυτικό αγαθό, αλλά ταυτόχρονα είναι και αυτοσκοπός για τον άνθρωπο. H μόρφωση, σ'όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, είναι αγαθό, το οποίο η Πολιτεία οφείλει να μη στερήσει από κανένα. Για την Παιδεία, που είναι υπόθεση εθνική και έχει καταλυτική σημασία για την πορεία του Έθνους, τίποτε δεν είναι αρκετό. H Παιδεία, ο συνολικός πνευματικός πλούτος του Λαού, περιέχει τις πνευματικές κατακτήσεις του σ' όλη την ιστορική πορεία του Έθνους. Για μας η Παιδεία είναι το θεμέλιο της Aλλαγής. Tόσο η Παιδεία όσο και η Eκπαίδευση, δηλαδή η συστηματική μετάδοση της γνώσης, συνδέονται με την κοινωνία, την οικονομική δομή, την πολιτιστική και επιστημονική παράδοση. Oι βασικές εκπαιδευτικές επιλογές βρίσκονται σε άμεση σχέση με τις εθνικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτιστικές επιλογές μιας Kυβέρνησης. Πρόκειται δηλαδή για βασικές πολιτικές επιλογές”.
Λόγια ενός πραγματικά χαρισματικού πολιτικού πού απηχούν ακόμα και στις σημερινές ανάγκες, κάθε κοινωνίας πού επενδύει στην παιδεία θεωρώντας την εθνικό κεφάλαιο για τον τόπο. Η προτεραιότητα της παιδείας αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι μία κοινωνία φροντίζει το μέλλον της

Σήμερα η παρεχόμενη παιδεία χρειάζεται ριζική αλλαγή από τη βάση. Από την προσχολική μέχρι και την ανώτατη εκπαίδευση. η οποία θα οριοθετείται από τη χάραξη εθνικής πολιτικής με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της.
H ποιοτική αυτή αναβάθμιση της παιδείας θα πρέπει να ξεκινήσει από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Με σύγχρονες σχολικές μονάδες και καλά καταρτισμένους εκπαιδευτικούς. Με την λειτουργία των ολοήμερων σχολείων σε κάθε γωνία της χώρας.
Αν θέλουμε η εκπαίδευση να έχει ουσιαστικό ρόλο και να παράγει σκεπτόμενους ανθρώπους με κριτική σκέψη, μείζονος σημασία είναι η αποδέσμευση του λυκείου από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Το σύστημα εισαγωγής στα Ανώτατα Ιδρύματα πρέπει να αποδεσμευτεί πλήρως από το Λύκειο. οι απόφοιτοι του Λυκείου θα πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με βασικές γνώσεις σε πολλά επίπεδα. Κάτι τέτοιο, βέβαια, προϋποθέτει τον εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών που θα πρέπει να ξεφεύγουν από τη λογική της απομνημόνευσης και να προωθούν την ανάπτυξη της κριτικής, αναλυτικής και συνθετικής σκέψης. Για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να υπάρχει ένα έτος μεταλυκειακού – προπανεπιστημιακού επιπέδου, το οποίο θα είναι έτος προετοιμασίας των υποψηφίων ανάλογα με την προτίμησή τους.
Τα Ιδρύματα Ανώτατης εκπαίδευσης είναι ο άλλος πυλώνας της Παιδείας όπου, επίσης, απαιτείται το ποιοτικό άλμα. Παρόλο που έχουν γίνει σημαντικά βήματα, η περαιτέρω εξέλιξή τους δεν φαίνεται να προωθείται. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται να επενδύσουμε στην Ανώτατη Εκπαίδευση της χώρας με αύξηση της χρηματοδότησης, με κτιριακές εγκαταστάσεις που να θυμίζουν πρότυπα πανεπιστημιακά κέντρα, με μόνιμο διδακτικό προσωπικό, ριζική αναμόρφωση της .διδασκαλίας και νέες μεθόδους διδασκαλίας και εξέτασης. Με την ενίσχυση της έρευνας και της εφαρμοσμένης παιδείας, με τον απεγκλωβισμό της ακαδημαϊκής κοινότητας από νοοτροπίες γραφειοκρατίας και διαχείρισης, με δωρεάν συγγράμματα με αξιολόγηση τον καθηγητών αλλά και των ιδρυμάτων.
Ένα μοντέλο αξιολόγησης που θα έχει σκοπό την αναβάθμιση της ποιότητας σπουδών τόσο των ελληνικών ΑΕΙ όσο και των ΤΕΙ, με ακαδημαϊκά και όχι αγοραία κριτήρια. Σκοπός της αξιολόγησης δε θα ναι η μονόπλευρη σύγκριση και κατάταξη (ranking) των ιδρυμάτων, αλλά η ανάδειξη αδυναμιών, η ιεράρχηση αναγκών & ο σχεδιασμός παρεμβάσεων σε υλικοτεχνική υποδομή, εργαστηριακό εξοπλισμό, φοιτητική μέριμνα (σίτιση-στέγαση, μεταφορά φοιτητών, αθλητικές & πολιτισμικές εκδηλώσεις), έλλειψη διδακτικού-εργαστηριακού προσωπικού.
Πρόσφατα η χώρα μας έζησε μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις ολόκληρης της εκπαιδευτικής και φοιτητικής κοινότητας σχετικά με τη αναθεώρηση του άρθρου 16 όπου η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε ως στόχο να καταφέρει μέγιστο πλήγμα στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης με το να ανοίξει τις πόρτες τις ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αν το άρθρο 16 χρειάζεται αναθεώρηση είναι όχι για να επανακαθορίσουμε το χαρακτήρα της εκπαίδευσης, ο όποιος αδιαπραγμάτευτα θα πρέπει να είναι δημόσιος και δωρεά αλλά για να δώσουμε επιτέλους μια καθαρή λύση στους υποτιθέμενους τίτλους σπουδών που ήδη εκδίδονται από ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στη χώρα μας, όπως και για να συζητήσουμε επιτέλους τον ουσιαστικό διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος.

Επιπρόσθετα θα πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να προασπίσουμε το θεσμό του Ασύλου προκειμένου να διατηρεί το φοιτητικό κίνημα το ρόλο του ως πρωταγωνιστή των κοινωνικών εξελίξεων και να παραμείνει ο ακαδημαϊκός χώρος κοιτίδα ελεύθερου διαλόγου. Εμμένουμε στο απαραβίαστο και αδιαπραγμάτευτο του ασύλου. Ακόμα και αν σήμερα σε μεμονωμένες περιπτώσεις η έννοια του ασύλου καταστρατηγείται. Υπεύθυνη για την προστασία της είναι η ίδια η ακαδημαϊκή κοινότητα. Ενώ η πολιτεία επιδεικτικά κλείνει τα μάτια στο πραγματικό πρόβλημα που είναι η ελλιπής φύλαξη των ιδρυμάτων.

Θα πρέπει επίσης να επενδύσουμε στην Δια βίου εκπαίδευση. Μια δια βίου μάθηση ΔΩΡΕΑΝ Δημόσιο Αγαθό, απάντηση στον ανταγωνισμό, που θα προσφέρει ίσες δυνατότητες και ίσες ευκαιρίες για όλους και που θα πρέπει να παρέχεται αποκλειστικά από έναν Ενιαίο Κρατικό Φορέα, υπεύθυνο για αυτή.


Σύντροφοί και συντρόφισσες,

Ζούμε σε μια εποχή οπισθοδρόμησης και συντηρητισμού, όπου το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ως ο γνήσιος εκφραστής του λαού δεν δικαιούται να ξέχνα :
“H Παιδεία είναι υπόθεση όλου του Λαού, η μέριμνα για την Eκπαίδευση είναι υπόθεση του Kράτους….Μια πραγματικά δωρεάν Eκπαίδευση για όλο το Λαό, με την οποία θα κατοχυρώνεται και θα διευρύνεται το συνταγματικό δικαίωμα των Eλλήνων»·.