ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑΣΟΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ: ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ!

Σήμερα είναι μία μέρα γιορτής των αγώνων των εργατών διεθνώς. Πριν από ένα αιώνα περίπου, τον Μάη του 1886, τα συνδικάτα των εργατών στο Σικάγο, ενωμένα διεκδίκησαν την καθιέρωση του 8ώρου και παράλληλα καλύτερες συνθήκες εργασίας με το σύνθημα «8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση – 8 ώρες ελεύθερος χρόνος».
Η κοινωνική αυτή επανάσταση και η αιματοβαμμένη εξέγερση των εργατών στο Σικάγο είχε ως αποτέλεσμα τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των εργαζομένων στον Καναδά το 1872. Στην Ελλάδα ο Σοσιαλιστικός Σύλλογος του Σταύρου Καλλέργη διοργάνωσε την πρώτη εργατική πρωτομαγιά το 1892, ενώ ένα χρόνο μετά περισσότεροι από 2000 εργάτες διαδήλωσαν διεκδικώντας 8ωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση.
Στις 9 Μαΐου 1936, στην Θεσσαλονίκη οι εργάτες του καπνεργοστασίου «Κομμέρσιας» ύστερα από υποβολή των αιτημάτων τους στην διοίκηση του εργοστασίου αποφάσισαν να προχωρήσουν σε κατάληψη στον χώρο. Σε μια συγκέντρωση των εργαζομένων η αστυνομία άνοιξε πυρ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 12 άτομα και να υπάρξουν 300 τραυματίες. Αυτούς τους αγώνες της εργατικής τάξης τιμούμε και γιορτάζουμε σήμερα.
Σήμερα ο άγριος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός επιβάλλει την αύξηση του χρόνου εργασίας των εργαζομένων, την μείωση των μισθών και των συντάξεων, την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, προς όφελος του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας. Επιβάλλει την εκμετάλλευση των εργαζομένων μέσα από την κατάργηση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με τους αιματοβαμμένους αγώνες της εργατικής τάξης διεθνώς.
Το μήνυμα της εργατικής πρωτομαγιάς είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Σήμερα, μετά από 122 και πλέον χρόνια, το σύνθημα των εργατών του Σικάγο, για «8ωρες δουλειά – 8ωρες ανάπαυση – 8 ώρες ελεύθερος χρόνος» είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ αφού τόσο το κεφάλαιο, όσο και η δεξιά επιβάλλουν την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα.
Η αβεβαιότητα, η κατάργηση του 8ώρου, η ανασφάλιστη εργασία, οι εναλλακτικές μορφές απασχόλησης, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα που επιβάλλει το κεφάλαιο διεθνώς.
Σε εθνικό επίπεδο, η ποιότητα ζωής χειροτερεύει, το βιοτικό επίπεδο μειώνεται και η καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών, των εργαζομένων και της Νέας Γενιάς γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, εξ αιτίας της αντιλαϊκής και αντικοινωνικής πολιτικής της Δεξιάς.
Η ακρίβεια σε συνδυασμό με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, οι χαμηλοί μισθοί οδηγούν στη συρρίκνωση του πραγματικού εισοδήματος των Ελλήνων πολιτών και των εργαζομένων, πλήττοντας κυρίως τα χαμηλά οικονομικά στρώματα και έχει ως αποτέλεσμα τη διεύρυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων στην ελληνική κοινωνία.
Ο εορτασμός της εργατικής πρωτομαγιάς χαρακτηρίζεται φέτος στην Ελλάδα από την ψήφιση του νέου αντιασφαλιστικού νόμου από την ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία. Ένας νόμος που έχει ως απώτερο σκοπό την απαξίωση του δημοσίου ασφαλιστικού συστήματος και το άνοιγμα της κερκόπορτας στην ιδιωτική ασφάλιση.
Ένας νόμος, που σε αντίθεση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κυβερνώντος κόμματος και του Καραμανλή, αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης, μειώνει τις συντάξεις ως αντικίνητρο πρόωρης εξόδου, αυξάνει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και θέτει ως μέτρο τα 100 μεροκάματα για την εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που πλήτει με αυτόν τον τρόπο τη νέα γενιά. Επομένως το μήνυμα της εργατικής πρωτομαγιάς είναι ότι δεν φτάνει μόνο να κατακτήσουμε τα κοινωνικά και εργασιακά μας δικαιώματα. Οφείλουμε να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση για να τα υπερασπιστούμε με αγώνες από τις επιθέσεις του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας! Οφείλουμε να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση για να αγωνιζόμαστε για καλύτερες συνθήκες εργασίας, για καλύτερες συνθήκες ζωής!

ΟΜΙΛΙΑ

ΓIΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΠΑΣΠ

Φίλες και φίλοι,

ΠΑΣΠίτισσες και ΠΑΣΠίτες,

Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου που είμαι μαζί σας σήμερα, σε αυτό το νέο ξεκίνημα. Είναι τριπλή η χαρά μου, γιατί βρίσκομαι μαζί σας, γιατί πήγατε καλά στις φοιτητικές εκλογές, και μπράβο σας, και τρίτον, είναι χαρά, διότι δρομολογούμε σήμερα μια νέα πορεία της ΠΑΣΠ, μέσα σε νέα δεδομένα.

Ίσως δεν είναι και τυχαίο, ότι με προλόγισε ο Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου, ο οποίος ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία από την ΠΑΣΠ. Οπότε, είναι ένας από εσάς.

Ευχαριστώ, λοιπόν, για την υποδοχή σας. Ένα μπράβο για την αποφασιστικότητα να διεκδικήσετε, να ανατρέψετε και να ανοίξετε νέους δρόμους, κάτι που λαχταρά ο τόπος, ζητά η νέα γενιά, απαιτεί η νέα γενιά και εύχομαι ολόψυχα εσείς, να είστε η γενιά της νέας αρχής, της ελπίδας, των οραμάτων, η γενιά της Νέας Αλλαγής. Η δική σας γενιά, εύχομαι να είναι η γενιά της Ελλάδας των αξιών, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της ανάπτυξης και της αξιοκρατίας.

Και ξέρετε, η δική σας γενιά, θα αντιμετωπίσει πολλά και πολύπλοκα προβλήματα. Ας ξεκινήσει κανείς, από τα προβλήματα τα οποία ζείτε καθημερινά. Αυτό της αγωνίας μετά τις σπουδές να βρείτε δουλειά. Όχι απλά δουλειά, αλλά μια δουλειά που να σας εκφράζει, μια δουλειά που να δίνει τη δυνατότητα να αισθάνεστε δημιουργικοί, να σας δίνει και προοπτική και ουσιαστικά, να σας δίνει το δικαίωμα για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Αντιμετωπίζετε την αγωνία εσείς, πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές, για το αν το πτυχίο έχει το απαραίτητο αντίκρισμα. Αν θα καταλήξετε να δουλεύετε με μερική απασχόληση ή με μερικό μισθό. Το άγχος και την ανασφάλεια για το αύριο, που συνθλίβει πολλές φορές ακόμα και τις πιο προσωπικές σχέσεις. Που δημιουργεί ανασφάλεια στην οικογένεια, ανασφάλεια στις παρέες και τους φίλους, ανασφάλεια ακόμα μεταξύ των πιο στενών σας σχέσεων, το κορίτσι σας, το αγόρι σας.

Είναι η πίεση της σημερινής εποχής, και ιδιαίτερα η πίεση μιας νεοσυντηρητικής πολιτικής, που επηρεάζει και πολλές φορές συνθλίβει προσωπικότητες. Είναι η αντίληψη ότι, ο νέος υπάρχει για το κυνήγι της εξουσίας αντί της δημιουργίας. Το κυνήγι του προσωρινού βολέματος αντί τις στέρεης προοπτικής. Το προσωρινό και επιφανειακό «ντοπάρισμα» αντί για τη βαθύτερη ικανοποίηση. Μια ζωή, που αισθάνεται ο νέος ότι, η πορεία της ζωής του προσδιορίζεται από τους ανέμους, αντί εμείς να δαμάζουμε τους ανέμους για να καθορίζουμε εμείς τη μοίρα μας, τους στόχους μας, την πορεία μας.

Αυτή είναι και η διαφορά η μεγάλη, η ιδεολογική, με την νεοσυντηρητική παράταξη. Αυτή θεωρεί ότι, το κράτος και η αγορά είναι για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Εμείς θέλουμε να δαμάσουμε και το κράτος και την αγορά υπέρ της κοινωνίας και να δώσουμε στη νέα γενιά τη δυνατότητα να ορίζει η ίδια τη δική της τύχη.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα του ΠΑΣΟΚ από το 1974, όταν ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τους άλλους συντρόφους τότε, που είπαν ότι η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει, η Ελλάδα μπορεί να πάει μπροστά, ο Ελληνικός λαός μπορεί να έχει λόγο για τη μοίρα του.

Και τα λέω αυτά, διότι διάβασα εδώ και λίγο καιρό σε μία εφημερίδα, συνέντευξη από μια κοπέλα της ηλικίας σας, που πραγματικά μια φράση της με συγκλόνισε. Είπε: «Είμαστε η γενιά με τις μισές δουλειές, με τους μισούς μισθούς και με τις μισές ζωές». Σε αυτήν την κοπέλα, εμείς πρέπει να απαντήσουμε ότι, και μπορεί και δικαιούται να έχει ολοκληρωμένη ζωή. Και σε αυτές τις αγωνίες οφείλουμε να απαντήσουμε και εμείς αλλά και εσείς, που είσαστε μέσα στα κοινά, μέσα από τους αγώνες, μέσα από τις διεκδικήσεις, μέσα από τις δικές σας προτάσεις.

Δεν είσαστε μόνο η γενιά των διεκδικήσεων. Ίσως αυτή η γενιά, ήταν η γενιά η δική μου, ίσως και οι παλαιότερες. Διεκδικούσαμε, είχαμε αιτήματα, είχαμε στόχους τους οποίους θέλαμε να φτάσουμε, μέσα σε ένα πλαίσιο, που βεβαίως και αυτό άλλαζε, αλλά ουσιαστικά υπήρχαν κάποια συγκεκριμένα δεδομένα.

Εσείς γινόσαστε η γενιά, όχι απλώς των διεκδικήσεων αλλά και των πραγματικών ανατροπών. Γιατί; Διότι μπροστά σας έχετε μεγάλες προκλήσεις. Ακούγεται πολλές φορές τετριμμένο: «μεγάλες προκλήσεις, μεγάλες προκλήσεις».

Αλλά ξέρετε, είστε η γενιά, στην ανθρωπότητα - και όταν λέω «η γενιά» δεν εννοώ μόνο στην Ελλάδα - που έχει μπροστά της διλήμματα και προκλήσεις που καμία άλλη γενιά της ανθρωπότητας δεν είχε. Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν τέθηκαν διλήμματα, όπως αυτά τα οποία εμείς, αλλά εσείς ακόμα περισσότερο, βρίσκετε μπροστά σας.

Όπως παραδείγματος χάρη, η κλιματική αλλαγή, που απειλεί να αφανίσει τον πλανήτη μας. Δεν υπήρχαν γενιές στο παρελθόν που είχαν το δίλημμα να λύσουν αυτά τα προβλήματα. Το έλλειμμα των υδάτινων πόρων. Πολλοί από σας είσαστε από την περιφέρεια, ξέρετε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα που σιγά-σιγά προκαλεί την απερήμωση. Θα δούμε στο μέλλον, - ήδη βλέπουμε κάποιες - αλλά στο μέλλον πολύ μεγάλες κοινωνικές εντάσεις, θα δούμε όμως, σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμα και πολέμους γύρω από τα θέματα του νερού.

Ήδη βλέπουμε αυτές τις μέρες, να φτάνουν στα ύψη βασικά είδη διατροφής ανά τον κόσμο και υπολογίζεται ότι, τουλάχιστον 33 χώρες μπορούν να περάσουν από σημαντικές κοινωνικές αναταραχές ή ακόμα και επαναστάσεις, γιατί πολλοί άνθρωποι δεν θα έχουν να φάνε.

Ζούμε την εποχή, όπου σημαντικό μέρος κατατρεγμένων, περιθωριοποιημένων ανθρώπων, ψάχνουν για λύσεις αδιέξοδες μέσα από τον φονταμενταλισμό, τον θρησκευτικό φανατισμό, μέσα από τον απολυταρχισμό, ελπίζοντας σε κάποιο Θεό να τους λύσει τα προβλήματα.

Ζούμε τη μεγαλύτερη υπερσυγκέντρωση της εξουσίας που έχει ζήσει η ανθρωπότητα ποτέ. Εξουσία τεράστια, χρηματική, τεράστιος πλούτος, τρομερή τεχνολογική γνώση, η ίδια η γνώση η οποία όμως όλο και περισσότερο συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια. Και αυτές είναι προκλήσεις, που ουσιαστικά, εμείς οι σοσιαλιστές, ξέρουμε ότι μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε.

Αυτό που ξέρουμε εμείς οι σοσιαλιστές, είναι ότι τα προβλήματα της κοινωνίας, της ανθρωπότητας, μπορούν να λυθούν. Μάλιστα, έχουμε τόσο πλούτο, τέτοια τεχνολογική γνώση, τέτοιες δυνατότητες ως ανθρωπότητα, που για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία της ανθρωπότητας, παρά την όξυνσή τους, μπορούμε να λύσουμε ζητήματα όπως είναι η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός, η κλιματική αλλαγή.

Μπορούμε να διαμορφώσουμε, πραγματικά κοινωνίες αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, ευημερίας, και προοπτικής. Απαιτείται όμως, μια ουσιαστική πολιτική βούληση, μια πολιτική δημοκρατική ανατροπή. Και σε αυτή την πολιτική και δημοκρατική ανατροπή, καλείστε εσείς, η νέα γενιά, να πρωτοπορήσετε. Και θέλω να ξέρετε ότι, θα είμαι κοντά σας, να πρωτοπορήσουμε μαζί για να αλλάξουμε την Ελλάδα και μαζί με τις νέες γενιές άλλων χωρών, να αλλάξουμε και τον κόσμο.

Η διαφορά επίσης η δική σας με τις προηγούμενες γενιές, είναι ότι όταν εμείς πηγαίναμε στα πανεπιστήμια, ξέραμε ότι αν γίνεις μηχανικός, οικονομολόγος, ηλεκτρολόγος ή κάτι άλλο, ήταν σχεδόν δεδομένη η επαγγελματική πορεία σου, σχεδόν δεδομένο ότι αυτές οι γνώσεις σου ήταν αρκετές για όλη την πορεία της επαγγελματικής σου ζωής και ότι ήσουν σχετικά εξασφαλισμένος. Με κάποιες διεκδικήσεις βεβαίως, για να καλυτερεύσει η σύνταξη, να καλυτερεύσουν οι συνθήκες εργασίες, να καλυτερεύσουν οι συλλογικές συμβάσεις.

Ουσιαστικά, ζούσαμε σε ένα πλαίσιο, που με έναν σωστό αγώνα μπορούσαμε να πούμε ότι για εμάς, για τις δικές μας γενιές, μπορούσαν να ήταν όλα έτοιμα.

Εσείς, ζείτε σε μια εποχή τεράστιων αλλαγών, που οι γνώσεις σας δεν είναι σίγουρο ότι θα σας «βγάλουν» μέχρι το πέρας της επαγγελματικής ζωής.

Δεν ξέρουμε αν τα επαγγέλματα αυτά θα παραμείνουν βιώσιμα ή αν θα είναι υπαρκτά, δεν ξέρουμε ποιες θα είναι οι οικονομικές εξελίξεις και γι' αυτό, το εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να προετοιμάσει εσάς, όχι για μια κοινωνία που είναι όλα έτοιμα αλλά για να είσαστε εσείς έτοιμοι για όλα.

Να σας δοθούν δηλαδή, όλες οι δυνατότητες, όλη η σιγουριά, όλη η ασφάλεια, όλη η απαραίτητη γνώση και όχι μόνο στα 4, 5, 6 πόσα θα είναι χρόνια σπουδών, αλλά συνεχώς κατά τη διάρκεια της ζωής σας, για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε την κάθε περίπτωση. Να την αντιμετωπίσετε χωρίς τον κίνδυνο της περιθωριοποίησης, χωρίς να χάσετε την προοπτική της ζωής σας, χωρίς να χάσετε τη σιγουριά σας, χωρίς να χάσετε τη δυνατότητα να φτιάξετε μια οικογένεια, να ζήσετε στους δικούς σας ορίζοντες και με τα δικά σας όνειρα.

Αυτό, δεν το δίνει το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα, δεν το δίνει η νεοσυντηρητική αντίληψη της πολιτικής. Αφήνει, ουσιαστικά, τους άγριους ανέμους του καπιταλισμού να λειτουργήσουν υπέρ της κερδοσκοπίας, υπέρ της συγκέντρωσης του πλούτου και εσείς ό,τι πιάσετε και όπως βολευτείτε.

Αυτό εμείς το αλλάζουμε. Εμείς λέμε ότι, η αγορά, το κεφάλαιο, πρέπει να συμβάλλουν στην εξυπηρέτηση της νέας γενιάς, των εργαζομένων, της κοινωνικής δικαιοσύνης, των αξιών μιας χώρας, των αξιών, για να διασφαλίσουν σε μια περίοδο σημαντικών και δύσκολων εξελίξεων, τις ευκαιρίες για όλους τους νέους και τις νέες της χώρας μας.

Βέβαια, όπως λέει και ο Μαρξ, μέσα στον ίδιο τον καπιταλισμό υπάρχει το σπέρμα της αμφισβήτησης, το σπέρμα των αντιφάσεων, το σπέρμα των αλλαγών που έρχονται. Και θέλω να σας μεταφέρω μόνον ένα παράδειγμα για τις αλλαγές που έρχονται. Μια μεγάλη εταιρεία, την οποία είμαι σίγουρος γνωρίζετε καλά, η «Google», θα την έχετε αξιοποιήσει μέσα από το διαδίκτυο, στην οποία πριν από μερικούς μήνες, ένας υπάλληλος, ένας νέος εργαζόμενος, μπορεί να είναι και στην ηλικία σας, πήρε μια απόφαση και έχασε η εταιρεία κάπου 7 εκατομμύρια δολάρια. Θα μου πείτε, δεν είναι και πολλά για την «Google» αλλά είναι ένα σημαντικό ποσό.

Τι έκαναν σε αυτόν τον νέο; Τι του είπαν; Του είπαν μπράβο. Δεν έχασε επειδή τα έβαλε στην τσέπη του. Έχασε διότι πήρε το ρίσκο να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, μια νέα ιδέα, μια νέα προσπάθεια, κάτι πιο δημιουργικό, και του είπαν μπράβο.

Σας ρωτώ: το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, τα Ελληνικά ΤΕΙ, θα σας πουν ποτέ μπράβο αν πάρετε το ρίσκο να δοκιμάσετε κάτι καινούργιο, αν γίνετε πιο δημιουργικοί ή σας θέλουν σε κουτάκια, μέσα από το ένα και μοναδικό σύγγραμμα, μέσα από την έλλειψη κριτικής σκέψης, μέσα από την έλλειψη δημιουργικότητας;

Έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε για να αλλάξουμε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Και έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε, διότι ουσιαστικά και ο καπιταλισμός θα αλλάξει. Θα αλλάξει αναγκαστικά, διότι αυτά τα παιδιά που δουλεύουν στις εταιρείες σήμερα, στην «Google» ή οπουδήποτε αλλού, ποια είναι ουσιαστικά η δύναμή που έχουν; Είναι η δύναμη του κεφαλαίου, είναι η δύναμη του Χρηματιστηρίου; Τελικά όχι, η δύναμη βρίσκεται εδώ, στο μυαλό.

Αυτή είναι η νέα εποχή. Η νέα εποχή, είναι η δύναμη του μυαλού και της γνώσης, κι αυτή τη δύναμη του μυαλού και της γνώσης, εσείς θα την κατακτήσετε και αφού την κατακτήσετε, θα είναι μια δύναμη που θα ανατρέψει και τις οικονομικές και παραγωγικές σχέσεις σε κάθε περιοχή της γης, διότι δεν θα μπορεί ο κεφαλαιούχος να σε πηγαίνει από δω και από εκεί και να σε ορίζει όπως θέλει.

Θα είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος, ο ίδιος ο επιστήμονας, εφόσον υπάρχει συλλογική οργάνωση, συστηματική οργάνωση και αγώνας, μια οργάνωση και μια διεκδίκηση για ανατροπές και αλλαγές, θα είναι η ίδια η νέα γενιά, οι ίδιοι οι νέοι επιστήμονες, η πρωτοπορία των αλλαγών, των παραγωγικών σχέσεων σε όλο τον κόσμο και βεβαίως και στην Ελλάδα.

Απαιτείται όμως, ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο δεν θα καλλιεργεί τον «ωχαδελφισμό» και την μοιρολατρία, αλλά θα μεταφέρει τη γνώση, την εξουσία που λέγεται «γνώση», στα χέρια των ίδιων των πολιτών, της ίδιας της κοινωνίας.

Εμείς, ως σοσιαλιστικό κίνημα, το 1974, αλλά θα έλεγα και παγκοσμίως το σοσιαλιστικό κίνημα τον προηγούμενο αιώνα, κατάφερε να εξανθρωπίσει τον καπιταλισμό, με τις διεκδικήσεις του για καλύτερη παιδεία, καλύτερη υγεία, καλύτερο κοινωνικό σύστημα. Σπάσαμε αντιλήψεις πελατειακές στην Ελλάδα, οργανώσαμε το λαό σε οριζόντιο επίπεδο, όπως και την ΠΑΣΠ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στα ΤΕΙ, στα Πανεπιστήμια, οργανώθηκε και διεκδίκησε.

Σήμερα καλούμαστε να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση. Αντί εμείς να προσαρμοζόμαστε στις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης, να βάλουμε την παγκοσμιοποίηση να προσαρμοστεί στις ανάγκες τις δικές μας, σε τοπικό επίπεδο, σε εθνικό επίπεδο, σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά γι? αυτό, όπως σας είπα και για σας ιδιαίτερα, πρέπει να διεκδικήσουμε μια άλλου τύπου παιδεία. Μια άλλου τύπου παιδεία, που δεν εγκλωβίζει τον νέο, δεν τον καταδικάζει στα 700 ευρώ, στη φθηνή εργασία, στην υπερεκμετάλλευση.

Εμείς θέλουμε να επενδύσουμε στον νέο, στη σιγουριά του, στο μέλλον του, στην εκπαίδευσή του, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα δημόσιο και δωρεάν, που θα έχει όλες τις απαραίτητες υποδομές, τις δυνατότητες, την οικονομική στήριξη, την χρηματοδότηση από το κράτος.

Εμείς μιλάμε για το 5% - τουλάχιστον - του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, που θα πάει στην παιδεία, για να μπορούμε να κάνουμε τις απαραίτητες σοβαρές αλλαγές στο δημόσιο σύστημα, ένα σύστημα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των νέων και της κοινωνίας. Διότι εμείς οι σοσιαλιστές, λέμε ότι, η γνώση είναι εξουσία και οι σοσιαλιστές και οι δημοκράτες λέμε ότι, η εξουσία πρέπει να είναι του λαού, να είναι στο λαό από το λαό, γι' αυτό πρέπει να γίνει κοινό κτήμα των ανθρώπων και μέσα από το Πανεπιστήμιο, αλλά και σε όλη την διάρκεια της ζωής τους.

Η Νέα Δημοκρατία, το 1974, θεωρούσε ότι μπορούσε να ελέγξει την παιδεία μέσα από το κρατικό σύστημα. Δεν θα μπω στο άρθρο 16, αλλά τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αντιμετωπίζοντας τη Νέα Δημοκρατία, είπε όχι μόνο το κρατικό σύστημα, αλλά γιατί όχι και οι φορείς, η ΓΣΕΕ, η Αυτοδιοίκηση, η ΠΑΣΕΓΕΣ.

Νόμιζε η Νέα Δημοκρατία, ότι θα μπορούσε να ελέγξει την νέα γενιά τότε, που ήταν επαναστατημένη, μέσα από ένα συγκεντρωτικό κρατικό σύστημα. Σήμερα, η Νέα Δημοκρατία θέλει να ελέγξει την παιδεία μέσα από το ιδιωτικό κεφάλαιο, μεταφέροντας ουσιαστικά όλες τις προνομιούχες τάξεις στο δρόμο του ιδιωτικού πανεπιστημίου, του ανεξέλεγκτου ιδιωτικού πανεπιστημίου.

Αλλά το πανεπιστήμιό μας σήμερα, βρίσκεται και κάτω από ένα άλλο κατεστημένο, όχι μόνο το κατεστημένο το κρατικό, του /74 ή το κρατικό και το ιδιωτικό σήμερα, που θέλει να μπει στο χώρο της γνώσης, αλλά και από ένα κατεστημένο από το οποίο εμείς πρέπει να απελευθερώσουμε το δημόσιο Πανεπιστήμιο, και γραφειοκρατίας και καθηγητικό, για να μην υπάρχει απλώς το κυνήγι των βαθμών, αλλά, η κατάκτηση της ίδιας της γνώσης.

Σήμερα, σε παγκόσμιο επίπεδο, θέματα όπως η πνευματική ιδιοκτησία, οι πατέντες, η προσπάθεια μονοπωλίων και ολιγοπωλίων να ελέγξουν από τα Μέσα Ενημέρωσης μέχρι και την ίδια τη γνώση, που τείνει να ιδιωτικοποιηθεί, είναι ένας αγώνας για να κοινωνικοποιήσουμε τη γνώση, να γίνουμε εμείς η πρωτοπορία, ώστε να διασφαλίσουμε ότι η γνώση θα είναι πάντα η εξουσία του ίδιου του λαού.

Είναι ένα βαθιά δημοκρατικό αίτημα, το οποίο εμείς, ως ΠΑΣΟΚ -και εσείς ως ΠΑΣΠ - πρέπει να θέτουμε ως προτεραιότητα. Γι' αυτό παλεύουμε για πρόσβαση όλων στη γνώση, όλων των ηλικιών, πρόσβαση από το διαδίκτυο μέχρι το πανεπιστήμιο, από τα σχολεία μέχρι και τη δια βίου εκπαίδευση.

Γι' αυτό μιλάμε για ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, ισχυρό, ανοιχτό, ελεύθερο, συμμετοχικό, κοινωνικό, κριτικά σκεπτόμενο και δημοκρατικό. Δεν θέλουμε να είναι βουβά τα πανεπιστήμιά μας, γιατί σήμερα τα πανεπιστήμια μας είναι βουβά μπροστά στις μεγάλες κοινωνικές εξελίξεις. Δεν μιλώ για τις εσωτερικές φοιτητικές συγκρούσεις.

Ακούτε να υπάρχει πουθενά ένα πανεπιστήμιο το οποίο να έχει εκφράσει μια θέση, μια Σχολή για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, για τα προβλήματα του περιβάλλοντος, για τα προβλήματα της περιφερειακής ανάπτυξης, για τα ζητήματα του AIDS, για τα ζητήματα της διαφθοράς; Γιατί δεν παρεμβαίνει σήμερα η επιστημονική κοινότητα; Γιατί έχει διαφθαρεί βαθιά από ένα πελατειακό εσωτερικό κατεστημένο, μια αντίληψη, η οποία είναι παθητική και μοιρολατρική.

Εμείς πρέπει να σπάσουμε αυτές τις αντιλήψεις, να γίνουμε ζωντανός πυρήνας αλλαγών, δημιουργίας, ανατροπών, στο χώρο της παιδείας, της γνώσης, για να μπορέσουμε πραγματικά να κάνουμε το πανεπιστήμιο εργαλείο ανάπτυξης, εργαλείο προόδου, εργαλείο αμφισβήτησης των σημερινών δομών στη χώρα μας.

Η Νέα Δημοκρατία βολεύεται από ένα απαξιωμένο δημόσιο πανεπιστήμιο, που σημαίνει τελικά ταξική παιδεία, άνιση για τον Ελληνικό λαό. Βολεύεται να έχουν πρόσβαση σε καλύτερες σπουδές λιγότερα παιδιά και τα πολλά να έχουν δυσκολίες. Όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα, γιατί όλο και περισσότερα θα χρειάζεται να τρέχουν στα βουλευτικά γραφεία, στους διάφορους παράγοντες της Δεξιάς, σε μια πελατειακή αντίληψη.

Και τόσο θα θεωρούν οι Νεοδημοκράτες, οι ιθύνοντες της Νέας Δημοκρατίας, δεν μιλάω για τους νέους ανθρώπους, ότι θα μπορούν να ελέγξουν τη νέα γενιά, να σκύψει το κεφάλι της για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα ψιλοβόλεμα, για μια δουλειά μέσω των STAGE. Αυτό θέλει. Την ανασφάλεια της νέας γενιάς, την έλλειψη σιγουριάς της νέας γενιάς, για να μπορεί να την έχει εξαρτημένη.

Εμείς θέλουμε την σιγουριά της νέας γενιάς, διότι εμείς δεν φοβόμαστε την νέα γενιά, διότι εμείς δεν την θέλουμε εξαρτημένη την νέα γενιά, διότι εμείς την θέλουμε απελευθερωμένη την νέα γενιά. Και την θέλουμε απελευθερωμένη, γιατί την θέλουμε δύναμη ανατροπής, δύναμη αλλαγών, δύναμη ανάπτυξης για τη χώρα.

Δεν ταιριάζει, ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στην ΠΑΣΠ, να συμβιβαζόμαστε με μια κοινωνία υποταγμένη στα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών, δεν μας ταιριάζει να συμβιβαζόμαστε με το κράτος των «κολλητών» και του ρουσφετιού. Εμείς διεκδικούμε το δικαίωμα να απελευθερώσουμε τις τεράστιες δυνάμεις που έχει η πατρίδα μας, ο λαός μας και να δημιουργήσουμε μια δίκαιη κοινωνία. Μια κοινωνία δημιουργίας, συλλογικής λειτουργίας, με στόχους εθνικούς.

Δεν μπορεί να εγκλωβίζονται οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μας σε μια αντίληψη ρουσφετιού και διαφθοράς, κάτι που παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες συνεχώς, ακόμα και με τις εσωτερικές συγκρούσεις στη Νέα Δημοκρατία, όπως και η πρόσφατη, μεταξύ του κ. Κλαδά και του κ. Αλογοσκούφη.

Εσωτερικές συγκρούσεις που ξέρετε τι εκφράζουν; Δεν είναι τίποτε άλλο από συγκρούσεις ισχυρών συμφερόντων και των εκπροσώπων τους, που βρίσκονται μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Ποιος θα προστατεύσει καλύτερα το «άλφα» ή «βήτα» συμφέρον.

Αυτές είναι οι συγκρούσεις που βλέπουμε. Δεν είναι συγκρούσεις για το κοινό καλό, είναι συγκρούσεις για το καλό των ειδικών συμφερόντων.

Δεν μπορεί πίσω από τα ψέματα της κυβέρνησης να εκποιείται ο τεράστιος και στρατηγικής σημασίας Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών της Ελλάδας, ο ΟΤΕ.

Θέλω να παρατηρήσω ότι, στις 15 χώρες της Ε.Ε., τον λεγόμενο σκληρό πυρήνα, καμία από τις χώρες αυτές δεν έχει εκποιήσει τον δικό της Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών. Είναι κάτω - με τη μία ή την άλλη μορφή - από δημόσιο έλεγχο.

Πίσω, λοιπόν, από την εκχώρηση του ΟΤΕ από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που με τόσο πάθος και τόσο μένος αντιμετωπίζει τις δικές μας ενστάσεις, τις δικαιολογημένες, τις τεκμηριωμένες και τις μελετημένες και επιστημονικά, για το τι χρειάζεται η χώρα, πίσω λοιπόν από αυτή την εκχώρηση του ΟΤΕ από τη Νέα Δημοκρατία, δεν υπάρχει καμία μα καμία πρόθεση εξυγίανσης του δημόσιου τομέα.

Υπάρχει σχέδιο παράδοσης, με αδιαφάνεια, κάτω από το τραπέζι, ενός ζωτικού για την οικονομία μας Οργανισμού. Και εξυπηρετούνται σίγουρα, συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Και δεν είναι μια πρόσφατη υπόθεση. Πιστεύω ότι, όλο και περισσότερο θα φανεί τις επόμενες μέρες, ότι η κυβέρνηση μεθόδευσε όλη αυτή την ιστορία για το ξεπούλημα του ΟΤΕ εδώ και χρόνια. Και αυτό το έκανε στα παρασκήνια.

Δεν μπορεί να είναι αυτή η πορεία της Ελλάδας. Το ΠΑΣΟΚ έχει δείξει, ότι είναι δύναμη ευθύνης. Δύναμη ευθύνης για τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, δύναμη ευθύνης για τα εθνικά προβλήματα. Δείξαμε και συνεχίζουμε να δείχνουμε ότι, είμαστε δύναμη ευθύνης απέναντι στο μεγάλο ζήτημα των Σκοπίων, της FYROM. Χθες, είχα την ευκαιρία να δώσω τρία ξεκάθαρα και απλά μηνύματα στον διαμεσολαβητή τον κ. Νίμιτς.

Πρώτα από όλα, ότι στηρίζουμε τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, πάντα μέσα στο πλαίσιο του ΟΗΕ και μόνον του ΟΗΕ. Δεύτερον, ότι εμείς έχουμε χαράξει ξεκάθαρη «κόκκινη γραμμή» και αυτή την «κόκκινη γραμμή» την έχει υιοθετήσει η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Και τρίτον, ότι θα πρέπει από μεριάς του να υπάρχει αντικειμενικότητα απέναντι στις ελληνικές θέσεις και στις ελληνικές ευαισθησίες.

Και θέλω και από εδώ, να στείλω ένα μήνυμα και στη νέα γενιά της γείτονας χώρας. Από αυτή την υπόθεση δεν πρέπει να βγουν νικητές και ηττημένοι, πρέπει να βγούμε και οι δυο νικητές. Και στο τέλος, οι καλύτεροι σύμμαχοι σε όλη αυτή την ιστορία, δεν θα είναι κάποιες μεγάλες δυνάμεις, ούτε καν οι Βρυξέλες, θα είναι οι ίδιοι οι λαοί και ακόμα περισσότερο η νέα γενιά και της Ελλάδας και της FYROM, θα είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι για την επίλυση και την προώθηση των σχέσεων μας στο μέλλον.

Φίλες και φίλοι, ΠΑΣΠίτες και ΠΑΣΠίτισσες,

Για τους νέους επιστήμονες έχουμε καταθέσει 16 θέσεις. Αναφέρομαι σε αυτές συνοπτικά, ίσως τις ακούσατε και στην ομιλία μου στη Νομική Σχολή. Ξεκινώ από το τέλος:

Πενταετές αφορολόγητο για μικρές επιχειρήσεις νέων σε ημιαστικές και αγροτικές περιοχές.

Διευκόλυνση πρόσβασης νέων στη χρηματοδότηση, για να αρχίσουν νέα επιχειρηματικά σχήματα.

Για νέους που θέλουν να μπουν στο χώρο των επιχειρήσεων, περιορίζουμε σε μια εβδομάδα τον χρόνο που χρειάζονται για να μπορέσουν να έχουν όλες τις απαραίτητες άδειες.

Οι νέοι μας είναι το παρόν και το μέλλον, γι' αυτό προτείνουμε την ίδρυση Ταμείου Αλληλεγγύης των Γενεών. Το υιοθέτησε μεν η κυβέρνηση, αλλά ζητά η νέα γενιά να το χρηματοδοτήσει. Εμείς έχουμε άλλες προτάσεις, οι οποίες θα συμβάλλουν στο να ανακουφίσουν τη νέα γενιά και να σιγουρευτεί η νέα γενιά ότι θα έχει στο τέλος της επαγγελματικής της ζωής, μια σίγουρη και αξιοπρεπή σύνταξη.

Δεσμευόμαστε ότι, για τις προσλήψεις στο δημόσιο τελειώνει αυτή η αθλιότητα των «γαλάζιων συνεντεύξεων». Θα υπάρχει ετήσιος προγραμματισμός με διαδικασίες ΑΣΕΠ και με διαφάνεια.

Έχουμε δεσμευτεί για ένα ειδικό τετραετές πρόγραμμα, ώστε ο νέος να μπαίνει εύκολα μετά το Πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ στη δουλειά, δηλαδή, να μπαίνει χωρίς να υπάρχει επιβάρυνση στο ασφαλιστικό. Ουσιαστικά, έρχεται το κράτος να επιδοτήσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους νέους ηλικίας 24 μέχρι 28 ετών, ώστε να μπορούν άμεσα να βρουν δουλειά και να μην περιμένουν μέχρι τα 30 τους μήπως και βρεθεί κάποια δουλειά, με αποτέλεσμα να ζουν με τις οικογένειές τους χωρίς να είναι παραγωγικοί.

Προγράμματα εγκατάστασης νέων επιστημόνων στην ύπαιθρο, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της δραστηριότητάς τους για τη δημιουργία εκμεταλλεύσεων πολλών ειδών, όπως και αγροτικών, αγροτουριστικών κι άλλων.

Αναγκαία η διαμόρφωση ενός προϋπολογισμού καινοτομίας, που θα στηρίζει τη συγκρότηση ενός νέου περιβάλλοντος για την ανανέωση της Ελληνικής οικονομίας, με στόχο να καταστεί η Ελλάδα μέχρι το 2015, η χώρα με τις πιο προηγμένες ηλεκτρονικές υποδομές, για να στηρίξουν την πρωτοβουλία των νέων.

Θα δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στην έρευνα και την καινοτομία, ώστε ο νέος να μπορεί να έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε όλες τις νέες γνώσεις, αλλά να παράγει και καινοτομία ελληνική με την αύξηση της χρηματοδότησης της έρευνας στο 1,5% του ΑΕΠ.

Ελεύθερες επιλογές σε συνδυασμούς μαθημάτων, για νέα πτυχία και νέα επιστημονικά αντικείμενα. Να μπορεί ο νέος να επιλέγει πολύ ελεύθερα το συνδυασμό των μαθημάτων μεταξύ Τμημάτων, μεταξύ Σχολών ακόμη και μεταξύ Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, για να μπορεί να κάνει συνδυασμούς για καινούργια επαγγέλματα και για ανάγκες που μπορεί αυτός να έχει, ώστε να διασφαλίσει τη σιγουριά και την προοπτική του.

Ένα μικρό παράδειγμα. Θυμάμαι ότι, μιλώντας με τον υπουργό Παιδείας της Νορβηγίας, μου είπε: «ξέρεις, υπάρχει μια συνεργασία πολύ ενδιαφέρουσα, μεταξύ της Σχολής των Νοσηλευτών και των Μηχανικών». Λέω «πώς υπάρχει τέτοια συνεργασία;». Και μου απαντά «υπάρχει ζήτηση για ένα επάγγελμα, είναι οι νοσηλευτές που έχουν γνώσεις για τεχνητά μέλη και μπορούν να λειτουργήσουν μέσα στα νοσοκομεία γύρω από αυτή την προηγμένη ιατρική εξέλιξη».

Κανένας κεντρικά, στην Αθήνα, κανένας υπουργός, δεν θα μπορούσε να σχεδιάσει αυτού του είδους τις νέες επαγγελματικές προοπτικές. Μόνο όταν υπάρχει η ελευθερία και η ευελιξία επιλογής, η αποκεντρωμένη λειτουργία των ίδιων των πανεπιστημίων που θα δώσουν σε εσάς ευκαιρίες, μπορεί να υπάρχουν τέτοιου είδους επαγγέλματα, που θα δημιουργούνται και θα πολλαπλασιάζονται.

Χρειάζεται γι' αυτό όμως, ένα πανεπιστήμιο με σύγχρονες υποδομές, με νέες τεχνολογίες, με δικτυακές βιβλιοθήκες φτηνό και γρήγορο Internet για όλους τους φοιτητές. Χρειάζεται ένα σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών, με αναφορά στις δικές σας ανάγκες, στην περιφερειακή ανάπτυξη αλλά και στην αγορά της εργασίας, ενισχύοντας την διεπιστημονικότητα και ανταμείβοντας την αριστεία.

Θέλουμε Ιδρύματα που θα χρηματοδοτούνται με διαφάνεια βάσει των αποτελεσμάτων λειτουργίας τους και όταν έχουν προβλήματα να τα ενισχύουμε όχι να τα περιθωριοποιούμε και όταν πάνε καλά, να τα επιβραβεύουμε. Αλλά θα είναι αποτελέσματα που θα έχουν συμφωνηθεί με την πολιτεία.

Θέλουμε προγραμματικές και αμοιβαία δεσμευτικές συμφωνίες πανεπιστημίων και πολιτείας, όπου θα καθορίζονται οι στόχοι που έχουν σχέση με τη φυσιογνωμία τους, τη στρατηγική τους, τη δομή τους, τη λειτουργία τους. Άρα, θα δώσουμε μια μεγάλη δυνατότητα ταυτότητας στο κάθε πανεπιστήμιο, και επίσης, συμφωνιών με την Αυτοδιοίκηση και την Περιφέρεια, για να συνδεθεί η ανάπτυξη των πανεπιστημίων με την ανάπτυξη της περιφέρειας.

Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με πραγματική και πλήρη αυτοδιοίκηση, μηχανισμούς λογοδοσίας, διαφάνειας και αξιολόγησης. Μην φοβόμαστε την αξιολόγηση, η αξιολόγηση υπάρχει για να μπορεί να έχει τη δυνατότητα ο φοιτητής να κρίνει το κατά πόσο ο καθηγητής του, το καθηγητικό κατεστημένο, το πανεπιστήμιο λειτουργεί και του δίνει τις απαραίτητες γνώσεις, ή το κατά πόσο απλώς του «πετάει γνώση» έτσι ως αγγαρεία, του φορτώνει πληροφόρηση που δεν την χρειάζεται, κουράζεται, στενοχωριέται, χάνει ουσιαστικό χρόνο από τη ζωή του και τελικά, δεν έχει αντίκρισμα το ίδιο το πτυχίο.

Τέλος, θα πρέπει να υπάρχει η πολιτική βούληση - και το ΠΑΣΟΚ έχει την πολιτική βούληση - να δώσει 5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος για τη δημόσια παιδεία.

Κλείνοντας φίλες και φίλοι, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στην εκλογή αντιπροσώπων από την ΠΑΣΠ, και των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, για την Συνδιάσκεψη της ΠΑΣΠ, που θα ψηφίσει το δικό της Καταστατικό, στα πρότυπα βεβαίως, του Καταστατικού του ΠΑΣΟΚ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ.

Εδώ, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι, θα μπουν συγκεκριμένες αρχές που όλοι θα πρέπει να σεβαστούμε και διαδικασίες, όπως είναι π.χ. οι ποσοστώσεις τις οποίες έχουμε σε όλα τα Όργανα του ΠΑΣΟΚ, ώστε όλες οι ΠΑΣΠ να έχουν πραγματικά ένα κοινό υπόβαθρο αξιών, λειτουργιών και πρακτικών. Και αυτά θα πιστοποιηθούν με ενδελεχή τρόπο.

Ο διάλογος, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η δεοντολογία είναι αρχές και στο Κίνημά μας, είναι αρχές και στην ΠΑΣΠ, είναι αρχές που πρέπει να επιστρέψουν στο ίδιο το Πανεπιστήμιο και τα ΤΕΙ. Είναι υψηλοί στόχοι. Όταν λοιπόν υπάρχει αυτό το κοινό υπόβαθρο αξιών, αρχών, λειτουργιών και δεσμεύσεων στους γενικούς μας στόχους, τότε πάνω σ? αυτό το έδαφος θα υπάρχουν δυνατότητες για αυτόνομες δράσεις, πρωτοβουλίες, διάλογο, σοβαρή, ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση, τη θέλουμε την αντιπαράθεση, την πολιτική αντιπαράθεση και βεβαίως, την πολιτική σύνθεση των απόψεων.

Όταν όλοι μας, εδώ, θα έχουμε το αίσθημα ενός κοινού πλαισίου αξιών και αρχών που θα σεβόμαστε, τότε δε θα υπάρχει μια ζούγκλα συναλλαγής μικρών ομάδων, αλλά μια σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση, που θα οδηγεί σε μια κοινή δυναμική πορεία πολιτική ανάδειξης της ΠΑΣΠ ως ισχυρότατης δύναμης ανατροπής και αλλαγών στο Πανεπιστήμιο και στα ΤΕΙ.

Έτσι λοιπόν, όπως είπα και πριν από τις φοιτητικές εκλογές, η ΠΑΣΠ πρέπει και μπορεί να γίνει το μεγάλο ανατρεπτικό κίνημα της νεολαίας στο πανεπιστήμιο. Να εμπλουτίσει με τις δικές μας αξίες, με τις δικές μας αρχές, τον χώρο του πανεπιστημίου. Να είναι η ΠΑΣΠ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, προάγγελος των αλλαγών που θα κάνουμε εμείς στην κοινωνία, στην Ελλάδα, από τη στιγμή που θα είμαστε κυβέρνηση στη χώρα. Και στις επόμενες εκλογές θα είμαστε κυβέρνηση στη χώρα, διότι αυτό ζητά πια ο Ελληνικός λαός. Μια ουσιαστική και μεγάλη προοδευτική Αλλαγή.

Να ενώσουμε και να συσπειρώσουμε τις προοδευτικές δυνάμεις για ριζοσπαστικές αλλαγές. Και μέσα στο πανεπιστήμιο, να σπάσουμε την λογική της άθλιας συναλλαγής με καθηγητικά κατεστημένα, με βεβαιωμένα συστήματα, ουσιαστικά, διαφθοράς και διαπλοκής. Να απεγκλωβιστεί το Φοιτητικό Κίνημα από τις πελατειακές σχέσεις, που το έχουν καθηλώσει σε συναλλαγές και όχι σε μια πολιτική προοπτική και αντίληψη.

Η ΠΑΣΠ μπορεί να είναι όχημα πραγματικών αλλαγών, καθοδηγητής ευρύτερων δυνάμεων για την εξυγίανση, τον εκδημοκρατισμό του Φοιτητικού Κινήματος, και θα έλεγα ακόμα περισσότερο, για τη γενιά της δημοκρατικής ανατροπής κοντά στους πολιτικούς αγώνες.

Εμείς δεν είμαστε το Κίνημα της αδιέξοδης άρνησης και της στείρας αμφισβήτησης. Το ίδιο κι εσείς. Δεν είμαστε η Αριστερά που μόνο από κριτική ξέρει και κρατά αποστάσεις. Το ίδιο κι εσείς. Δεν είμαστε η Αριστερά της ιδεολογικής περιχαράκωσης και της ιστορικής φοβικότητας απέναντι στις εξελίξεις.

Εμείς είμαστε η Αριστερά της δράσης, είμαστε η Αριστερά της πράξης, είμαστε η Αριστερά που μετουσιώνει τον λόγο σε πράξη, που αλλάζει καταστάσεις, που κάνει τη ζωή καλύτερη.

Η ΠΑΣΠ λοιπόν, πρέπει και μπορεί να οργανωθεί σωστά, να γίνει πρωτοπορία. Γι? αυτό, ΠΑΣΠίτες και ΠΑΣΠίτισσες, σας λέω: Το μέλλον είναι σήμερα εδώ. Είσαστε εσείς. Πάρτε πρωτοβουλίες, πάρτε την ΠΑΣΠ στα χέρια σας. Γράψτε εσείς το μέλλον αυτής της Οργάνωσης, είναι δική σας Οργάνωση, είναι και δική σας ευθύνη.

Με αυτό το αίσθημα ευθύνης, με φαντασία και δημιουργικότητα, με συλλογικότητα, σπάζοντας τα στεγανά και τις, με την κακή έννοια, μικροπαρέες, γιατί η παρέα είναι πάντα ωραία, τη θέλουμε, αλλά η παρέα που βρίσκεται απλώς για την καρέκλα δεν είναι παρέα, είναι μια λυκοφιλία, και εμείς θέλουμε παρέες που βασίζονται στην πραγματική αγάπη, την συντροφικότητα και κοινή αγωνία ν? αλλάξουμε την Ελλάδα, θα πάμε μπροστά και θα πάμε μπροστά όλοι μαζί.

Καλή επιτυχία στη Συνδιάσκεψη.

Καλό αγώνα για τη δημόσια παιδεία.

Σας ευχαριστώ.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΡΑΨΟΜΑΝΙΚΗ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Σήμερα διεξάγονται οι εθνικές φοιτητικές εκλογές. Εκλογές στις οποίες η ΠΑΣΠ αναδεικνύει την πολιτική της και το ιδεολογικό της υπόβαθρο, δίνει την απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της δεξιάς και στα παπαγαλάκια της μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, τη ΔΑΠ. Ας γυρίσουμε σελίδα σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ και ας πάμε την μοναδική παράταξη που ασχολείται με τα προβλήματα των φοιτητών και της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, εκεί που της αξίζει.Τα προβλήματα που δημιούργησε η κυβερνητική πολιτική της λιτότητας και της υποχρηματοδότησης στα Πανεπιστήμια. Τα προβλήματα που δημιούργησε η κυβερνητική πολιτική με την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης των φοιτητών και την ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με την ψήφιση του νόμου πλαίσιο για τη λειτουργία των παν/μίων.Ας ενώσουμε τις φωνές μας ως νέα γενιά και να στείλουμε ένα ηχυρό μήνυμα στη Ν.Δ. και στον Καραμανλή. Να στείλουμε ένα ηχυρό μήνυμα για τον νέο αντιασφαλιστικό νόμο που ψήφισε η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία που αποτελεί το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος και βυθίζει ολοένα και περισσότερο στην ανασφάλεια τη νέα γενιά.Να στείλουμε ένα ηχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση ότι θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, ότι θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας για την υπεράσπιση των εργασιακών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.ΠΑΣΠ δύναμη ευθύνης και νίκης. Με οδηγό την αξιοπρέπεια και την αξιοκρατία.

ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΑΣΟΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ.
ΣΗΜΕΡΑ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΑΣΟΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΣΕ ΔΥΟ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΖΕ ΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΜΕ ΒΑΣΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΑΣΟΚ-ΔΥΝΑΜΗ ΑΛΛΑΓΗΣ.
Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΚΟΡΟΙΔΕΙΑ!!!!!
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΑ ΑΛΛΑΓΗΣ!!!!!

ΜΕΛΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΑΣΟΚ

1 ΓΕΝΗΜΑΤΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
2 ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
3 ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
4 ΠΟΛΥΖΩΓΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
5 ΜΙΧΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
6 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
7 ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
8 ΚΑΤΣΙΚΑΡΕΛΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
9 ΑΓΓΕΛΟΥΔΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
10 ΜΑΔΕΜΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
11 ΘΩΜΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
12 ΟΘΩΝΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΟΘΩΝ
13 ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
14 ΣΑΛΑΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
15 ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΔΙΟΓΕΝΗΣ
16 ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΗΛΙΑΣ
17 ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
18 ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΡΟΒΕΡΤΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
19 ΚΙΤΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
20 ΟΦΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
21 ΑΣΚΟΥΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
22 ΚΑΡΥΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
23 ΔΑΜΙΑΝΑΚΗΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
24 ΜΠΙΣΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
25 ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
26 ΦΕΛΩΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
27 ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ ΣΥΜΕΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
28 ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
29 ΝΕΟΝΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
30 ΣΩΚΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
31 ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
32 ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
33 ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
34 ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΙΩΑΝΝΗΣ
35 ΣΑΟΥΛΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
36 ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
37 ΒΟΓΑΝΑΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
38 ΜΙΧΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
39 ΚΟΤΣΑΚΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
40 ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
41 ΖΑΡΠΑΛΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
42 ΜΑΚΡΥΠΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
43 ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
44 ΤΣΙΛΙΚΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
45 ΓΑΖΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
46 ΛΥΤΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
47 ΑΡΣΕΝΗ ΜΑΡΙΑ ΗΛΙΑΣ
48 ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ ΜΗΝΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
49 ΤΣΙΜΠΙΔΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
50 ΣΠΑΘΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
51 ΖΩΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
52 ΘΕΟΧΑΡΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
53 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
54 ΜΟΥΤΑΦΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
55 ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
56 ΝΟΥΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
57 ΒΟΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
58 ΑΓΑΤΣΑ ΑΡΙΑΔΝΗ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
59 ΧΑΛΑΤΣΗ ΕΥΘΥΜΙΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
60 ΓΡΑΨΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
61 ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΕΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
62 ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
63 ΤΖΕΛΕΠΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
64 ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΗΛΙΑΣ
65 ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
66 ΑΛΑΜΠΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
67 ΑΡΑΠΗ-ΜΠΕΛΩΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
68 ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
69 ΚΑΜΑΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΜΙΧΑΗΛ
70 ΚΑΛΟΥΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
71 ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
72 ΚΡΙΘΑΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
73 ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
74 ΤΖΙΟΛΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
75 ΤΣΟΛΑΚΗΣ ΣΑΒΒΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
76 ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
77 ΣΜΥΡΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
78 ΙΩΑΝΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
79 ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
80 ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
81 ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
82 ΠΑΡΑΣΥΡΗΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
83 ΠΑΣΒΑΝΤΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
84 ΒΙΣΚΑΔΟΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
85 ΚΟΣΣΥΒΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
86 ΑΚΡΙΒΟΥΛΗ ΖΩΗ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
87 ΔΑΔΟΥΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
88 ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
89 ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
90 ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
91 ΡΑΠΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
92 ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΦΩΤΗΣ) ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
93 ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
94 ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
95 ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΥΛΟΣ
96 ΛΟΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
97 ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
98 ΚΑΤΣΕΛΗ ΝΟΡΑ ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ
99 ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
100 ΑΝΔΡΕΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
101 ΨΑΡΑΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
102 ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΗΣ
103 ΖΕΡΒΑΚΗ ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
104 ΔΑΛΛΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΧΡΗΣΤΟΣ
105 ΚΟΣΤΑΝΙΑΝ ΕΛΙΝΑ ΑΡΜΕΝ
106 ΤΑΤΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
107 ΓΕΡΑΚΟΥΔΗ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
108 ΒΥΛΛΙΩΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
109 ΣΤΑΥΡΑΚΗ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
110 ΚΑΡΔΙΜΗ ΜΑΡΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
111 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
112 ΔΗΜΑΔΑΜΑ ΖΑΦΕΙΡΟΥΛΑ ΜΙΧΑΗΛ
113 ΣΥΓΓΕΛΑΚΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΙΩΑΝΝΗΣ
114 ΚΩΛΕΤΣΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
115 ΜΠΑΛΑΜΑΤΣΗ ΑΓΛΑΙΑ ΛΑΜΠΡΟΣ
116 ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
117 ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ
118 ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΑΥΡΟΣ
119 ΒΟΓΙΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
120 ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
121 ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΥΛΟΣ
122 ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ
123 ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΥΜΕΩΝ
124 ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΗΛΙΑΣ
125 ΔΗΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
126 ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΗΣΤΟΣ
127 ΚΙΣΚΗΡΑ ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
128 ΣΙΩΖΙΟΥ ΣΕΒΑΣΤΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
129 ΝΤΕΛΕΔΗΜΟΥ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
130 ΣΜΠΟΝΙΑ ΑΓΝΗ ΙΩΑΝΝΗΣ
131 ΚΑΡΚΟΥΛΙΑ ΖΩΙΤΣΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
132 ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΕΙΡΗΝΗ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
133 ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΕΛΕΝΗ ΑΣΤΕΡΙΟΣ
134 ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ ΑΣΠΑΣΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
135 ΔΙΑΚΟΛΙΟΥ ΜΑΙΡΗ ΜΙΧΑΗΛ
136 ΛΑΖΑΡΗ ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
137 ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΝΟΤΑ ΧΡΗΣΤΟΣ
138 ΜΠΑΦΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ
139 ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΗ (ΘΟΥΛΗ) ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ
140 ΚΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ ΛΩΡΕΝ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
141 ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΝΝΑ ΛΟΥΚΑΣ
142 ΓΑΡΥΦΑΛΛΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΙΩΑΝΝΗΣ
143 ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
144 ΚΕΦΑΛΙΔΟΥ ΧΑΡΟΥΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
145 ΛΟΙΖΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
146 ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ ΛΙΛΙΚΑ ΑΧΙΛΛΕΑΣ
147 ΜΠΑΛΚΑΣ ΖΗΡ ΑΛΙ
148 ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
149 ΤΡΙΧΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ
150 ΝΙΑΒΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
151 ΤΖΕΧΕΛΙΔΟΥ ΑΝΝΑ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
152 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
153 ΙΒΑΝΟΒΑ ΝΤΙΑΝΑ ΔΗΜΗΤΡΟΒΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑΣΟΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Προς: Συντάκτες πολιτικού & νεολαιίστικου ρεπορτάζ.
Θέμα: Ανοιχτές Επιτροπές Αγώνα Νέας Γενιάς για το Ασφαλιστικ

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας συνιστά την κορυφαία αντί-νεολαιίστικη πράξη της αντιδραστικής δεξιάς που εδώ και τέσσερα χρόνια εξουσιάζει το λαό. Είναι άλλη μια απόδειξη της βαθιά αυταρχικής και αντί-κοινωνικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας.
Διαλύει τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, των νέων και των γυναικών και μας γυρίζει σε ένα απώτερο παρελθόν, όπου οι πολίτες στερούνταν των στοιχειωδέστερων δικαιωμάτων τους. Είναι πλέον σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία είναι σε ανοιχτό πόλεμο με την ελευθερία και τα βασικά κοινωνικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας.
Η Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ηρακλείου καλεί σε άμεση κινητοποίηση και κοινωνική μάχη διαρκείας όλη την προοδευτική νεολαία. Σε αυτό το πλαίσιο συγκροτούμε ανοιχτή επιτροπή αγώνα νέας γενιάς, με πρωτοβουλία των στελεχών της Ν. ΠΑΣΟΚ στο Ηράκλειο.
Επιτροπή αγώνα με αντικείμενο την αντίσταση στο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας αλλά και την προάσπιση εν γένει των κοινωνικών δικαιωμάτων της νέας γενιάς στην παιδεία, την υγεία, και την εργασία.
Η Επιτροπή που συγκροτούμε είναι ανοιχτή. Εμείς ως νέοι σοσιαλιστές παίρνουμε την πρωτοβουλία σε επίπεδο κοινωνικής βάσης και επιδιώκουμε να συσπειρώνουμε γύρω μας όλους τους προοδευτικού νέους.
Προχωράμε άμεσα τη συλλογή υπογραφών για το δημοψήφισμα, όπως κάναμε και στις 25 και 26 Μαρτίου, αλλά και στην οργάνωση εκδηλώσεων.
Θα επιχειρήσουμε να προχωρήσουμε σε πολυποίκιλες δράσεις με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των νέων, ώστε να διαμορφώσουμε ένα κοινωνικό μέτωπο αντίστασης στη δεξιά και την πολιτική της.
Στόχος μας είναι να ανατραπεί η πολιτική της κυβέρνησης αλλά και να σμιλεύσουμε μιας νέα αριστερή ενότητας με τις δυνάμεις που βρίσκονται στο πρωτοπόρες χώρο του ΠΑΣΟΚ και της κοινωνίας.
Απευθύνουμε κάλεσμα συστράτευσης και σε άλλες προοδευτικές, αριστερές νεολαίας για συντονισμένη παρέμβαση και δράση.

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΠΑΣΟΚ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΟ 8ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σήμερα είναι μια γιορτή δημοκρατίας. Θέλω κι εγώ να καλωσορίσω όλους τους εκπροσώπους των ξένων κομμάτων. Λουίς, είναι μεγάλη χαρά που σε έχουμε κοντά μας εδώ. Των κυπριακών κομμάτων τον Γιαννάκη τον Ομήρου, αλλά και τον Βάσο Λυσσαρίδη, κι εγώ να τον καλωσορίσω, καθώς, και όλους τους διπλωμάτες που είναι κοντά μας σήμερα.
Ευχαριστώ και όλους τους προσκεκλημένους παρατηρητές και τους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρουσία σας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε σήμερα μαζί, σχεδόν επτά χιλιάδες σύνεδροι. Που μαζί, πιστεύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα. Που μαζί, αγωνιζόμαστε για την Ελλάδα των δικαιωμάτων, και όχι των προνομίων. Που μαζί, ελπίζουμε για την Ελλάδα των αξιών, και όχι των εξουσιών.
Βρισκόμαστε σήμερα μαζί, επτά χιλιάδες μαχητές για την αλλαγή. Μαχητές για τις ιδέες μας. Μαχητές για τις αξίες μας. Στρατευμένοι στην προσφορά για την κοινωνία μας. Στρατευμένοι στην υπηρεσία της πατρίδας μας.
Το Συνέδριό μας είναι η προετοιμασία για τη μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας, της Νέας Αλλαγής. Μαζί, εδώ στο διάλογό μας, αυτές τις μέρες, φωτίζουμε τα οράματά μας. Μαζί, επιβεβαιώνουμε την προσήλωσή μας στις διαχρονικές μας αξίες. Μαζί, τιμούμε σήμερα αγώνες και αγωνιστές, και παλαιότερους, και νέους. Διαφορετικές γενιές, διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικές συγκυρίες, με μία όμως κοινή συνιστώσσα, μία κοινή γραμμή, που μας ενώνει όλους, που μας κρατά αταλάντευτους, δυναμικούς, ανένδοτους, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Και είναι η γραμμή της σιγουριάς, ότι μπορούμε. Η γνώση, ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Η ανάγκη της Ελλάδας για μια μεγάλη αλλαγή.
Πολλοί σήμερα θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν επιλογές. Ότι είναι προδιαγεγραμμένη η μοίρα μας. Τι θα πούμε εμείς στη νέα γενιά του σήμερα; Στη νέα γενιά της χώρας μας. Μια γενιά, που θα συναντήσει τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετώπισε στην ιστορία της η ανθρωπότητα, όχι μόνον η Ελλάδα, αλλά η ανθρωπότητα.
Θα της πούμε να αποδεχτεί τη μοίρα της; Θα της πούμε να αποδεχτεί την εκτεταμένη φτώχεια; Την ανισότητα; Την εγκληματικότητα; Τη στυγνή εκμετάλλευση συνανθρώπων μας, που ζουν τη βία, το θρησκευτικό φανατισμό, τις εμφύλιες συγκρούσεις, την απαξίωση και την έλλειψη βασικών δημόσιων αγαθών;
Θα της ζητήσουμε να αποδεχτεί την ξέφρενη κερδοσκοπία; Την υπονόμευση της δημοκρατίας, από την συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια μιας νέας παγκόσμιας ελίτ; Μιας ολιγαρχίας, που ελέγχει και πλούτο, και γνώση, και ΜΜΕ, και τηλεόραση.
Θα της πούμε να αποδεχτεί τις νέες πανδημίες που δημιουργούνται και θερίζουν λαούς; Θα της ζητήσουμε να αποδεχτεί την κλιματική αλλαγή, τη μεγαλύτερη πρόκληση της ανθρωπότητας, την καταστροφή δηλαδή του περιβάλλοντος και τις επιπτώσεις που θα έχει σε όλο τον πλανήτη;
Φίλες και φίλοι
Αυτά τα διλήμματα δεν είναι προβλήματα του αύριο. Είναι προβλήματα του σήμερα. Είναι προβλήματα όλων των γενεών. Είναι προβλήματα που αφορούν από τον συνταξιούχο μέχρι το παιδί. Και εμείς, οι σοσιαλιστές και οι δημοκράτες, είμαστε αποφασισμένοι ν’ αλλάξουμε τον κόσμο.
Ξέρουμε ότι η ανθρωπότητα σήμερα έχει τεράστια αποθέματα. Αποθέματα πλούτου, αποθέματα γνώσης, έρευνας, τεχνολογίας, εμπειρίας, επιτυχίας. Και μπορεί η ανθρωπότητα να λύσει σχεδόν όλα τα προβλήματα στον πλανήτη μας. Το διαδίκτυο, οι επαναστάσεις στη βιολογία, η νανο-τεχνολογία, η επεξεργασία του DNA, οι νέες καινοτομίες, αποτελούν το νέο πλούτο των εθνών.
Το ερώτημα είναι, αν θα είναι και πλούτος των λαών. Ποιος, όμως, θα τον ελέγχει; Αυτό είναι το ερώτημα. Ποιος θα ελέγχει αυτό το νέο πλούτο, αυτή τη γνώση, αυτή την τεχνολογία; Ποιον θα υπηρετούν οι νέες ανακαλύψεις; Ποιες ηθικές αξίες θα επικρατήσουν; Ποιες κοινωνίες δημιουργούν ήδη και τώρα;
Παίρνω ένα παράδειγμα: Αυτός ο μικρός μηχανισμός που εμείς λέμε κινητό, το κινητό τηλέφωνο, θα αποτελέσει εργαλείο επικοινωνίας, δημοκρατίας, παροχής υπηρεσιών για τους πολίτες; Ή θα γίνει ο μεγάλος αδερφός, που μας παρακολουθεί σε κάθε στιγμή της ζωής μας; Γι΄ αυτό εμείς έχουμε θέσει, ως βασικό πρόβλημα, ότι δεν υπάρχει διαφάνεια στο μεγάλο θέμα των υποκλοπών απ’ αυτή την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Διότι είναι θέμα δημοκρατίας, είναι θέμα δικαιωμάτων που πρέπει να προστατεύσουμε.
Για όλα αυτά, η δική μας απάντηση είναι απλή: Όλα αυτά, ο πλούτος, η τεχνολογία, η γνώση, δεν μπορεί παρά να υπηρετούν τον άνθρωπο, να του δίνουν σιγουριά, γνώση και ποιότητα. Να εξασφαλίζουν στον άνθρωπο δημιουργικότητα και προοπτική. Να του ανοίγουν ορίζοντες, ελευθερίες.
Φίλες και φίλοι,
Αυτή είναι η δημοκρατική πρόκληση σήμερα. Τι χρειάζεται σ’ αυτή τη μάχη; Πολιτική βούληση. Βούληση ν’ αλλάξουμε, βούληση να υπηρετήσουμε τις αξίες μας. Γι’ αυτό, εμείς, στο ΠΑΣΟΚ, είμαστε η λύση, γι΄ αυτό, εμείς, στο ΠΑΣΟΚ , είμαστε η ελπίδα.
Μια λέξη: Ελπίδα. Ελπίδα, διότι ξέρουμε ότι υπάρχουν επιλογές, ότι υπάρχει άλλος δρόμος.
Είμαστε διαφορετικοί, γι΄ αυτό υπάρχουν και επιλογές. Ορισμένοι θέλουν να δημιουργούν μία σύγχυση και να ισχυρίζονται ότι κατέπεσαν οι ιδεολογικές και πολιτικές γραμμές, που διαχωρίζουν την συντήρηση από την πρόοδο. Ποιους βολεύει αυτό; Βολεύει όσους δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα. Βολεύει όσους θέλουν να διασφαλίζουν την ισχύ τους και τα προνόμιά τους. Όσους φοβούνται τις πραγματικές δυνάμεις του λαού μας.
Δεν δεχόμαστε και δεν πρόκειται να δεχθούμε αυτή την ισοπέδωση. Μια ισοπέδωση που οδηγεί στη μοιρολατρία και στην αποδοχή του μονόδρομου που προβάλλει ο νέος συντηρητισμός. Υπάρχει άλλος δρόμος.
Ως ΠΑΣΟΚ, είμαστε και οφείλουμε να είμαστε η μεγάλη προοδευτική παράταξη, το Κίνημα που εντάσσεται στην ευρωπαϊκή πολιτική παράδοση του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Οι αξίες μας συμπυκνώνονται στις έννοιες της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης.
Το λέμε καθαρά: Είμαστε σοσιαλιστές, είμαστε γνήσιοι δημοκράτες, είμαστε πολιτικά φιλελεύθεροι. Ο δημοκρατικός φιλελευθερισμός ήταν η μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία, που κορυφώθηκε με τη Γαλλική Επανάσταση. Γκρέμισε θρόνους, αριστοκρατίες, εκκλησιαστικές κυριαρχίες, ελευθέρωσε τα πνεύματα, ανέδειξε τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατάργησε τη δουλεία.
Παιδί του, που προδόθηκε στην πράξη, ήταν η Οκτωβριανή Επανάσταση. Και πλήρης άρνησή του, ο νεοφιλελευθερισμός, το σύγχρονο δόγμα της καταπίεσης, της κυριαρχίας των ισχυρών του χρήματος, του κέρδους, της καταστροφής του πλανήτη μας.
Είμαστε κληρονόμοι της ωραιότερης παράδοσης αγώνων για την ελευθερία και τα δικαιώματα. Και τώρα, και σήμερα, αγωνιστές κατά της μάστιγας του νεοσυντηρητισμού. Είμαστε απόλυτα διαφορετικοί με την συντήρηση.
Εμείς, είμαστε συνείδηση και διαχρονική φωνή των δημιουργικών κοινωνικών δυνάμεων, φωνή των λιγότερο ευνοημένων από τη ζωή. Η συντήρηση είναι η φωνή των λίγων ισχυρών και προνομιούχων. Η συμμαχία του παρασιτισμού και του χρήματος.
Εμείς, εκφράζουμε την εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, το δικαίωμα των Ελλήνων να ορίζουμε εμείς τη δική μας τύχη. Η συντήρηση; Η συντήρηση εκφράζει την υποταγή στις εκάστοτε μεγάλες δυνάμεις. Εμείς, δεσμευόμαστε στο όνομα της ελευθερίας και της ισότητας. Η συντηρητική ιδεολογία απορρίπτει την ισότητα. Εμείς, προωθούμε την αναδιανομή του πλούτου, στηρίζουμε τον ανταγωνισμό, που αποδέχεται ότι υπάρχει κοινωνική ευθύνη. Η συντήρηση θεοποιεί τον άγριο ανταγωνισμό.
Το ΠΑΣΟΚ εξασφαλίζει την σιγουριά, δημιουργεί προοπτικές. Η Δεξιά καλλιεργεί φόβους, διαχειρίζεται ανασφάλεια. Εμείς, δίνουμε πρωτοβουλία και εξουσία στην κοινωνία, η συντήρηση συγκεντρώνει την εξουσία, θέλει μόνο να εξουσιάζει. Η συντήρηση κατακερματίζει τη συνοχή της κοινωνίας. Εμείς, σφυρηλατούμε την ενότητα ανθρωπιάς, αξιών και αλληλεγγύης. Για όλα αυτά παλεύουμε σήμερα.
Για όλα αυτά, βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε αυτόν τον χώρο, για να βροντοφωνάξουμε για ένα σύστημα δικαίου, ειρηνικής συμβίωσης, σεβασμού κοινών αξιών, μέσα από θεσμούς συμμετοχής, δημοκρατίας, για όλους, σε παγκόσμιο, σε περιφερειακό, αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Αυτή είναι η βούλησή μας, αυτή είναι η απόφασή μας, αυτός είναι ο αγώνας μας. Και μπορούμε. Είμαστε διαφορετικοί και φέρνουμε το διαφορετικό. Μπορούμε να αλλάξουμε και θα αλλάξουμε την Ελλάδα.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Θα αλλάξουμε, διότι δεν δεχόμαστε. Δεν δεχόμαστε, να γίνει η Ελλάδα μία κοινωνία απαισιόδοξη και γερασμένη. Δεν την δεχόμαστε πρωταθλήτρια της διαφθοράς και τελευταία στην παιδεία. Το 2030, ένας στους τέσσερις του πληθυσμού θα είναι άνω των 65 ετών.
Ταυτόχρονα, όμως, η Ελλάδα πλήττεται από τη φτώχια και, σήμερα δύο στους τρεις συνταξιούχους παίρνουν την κατώτατη σύνταξη, που δεν φτάνει για να επιβιώσουν. Ένας στους πέντε Έλληνες, άνω των 16 ετών, ζει στη φτώχια. Δύο στους τρεις μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα έχουν αποδοχές, μικρότερες από 1.000 ευρώ το μήνα. Αποτέλεσμα της συνεχούς αύξησης των ανισοτήτων, εισοδηματικών και κοινωνικών, που ζούμε αυτά τα χρόνια.
Και δεν είναι τυχαίο ότι, το 2006, όχι το 2008 που είναι ακόμα χειρότερα, το 2006, το χρέος των νοικοκυριών από τα καταναλωτικά δάνεια αντιπροσώπευε σχεδόν το 45% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας μας. Και το χειρότερο, δεν φτάνει που η ανεργία είναι γένους θηλυκού, αφού ποσοστιαία είναι διπλάσιες οι άνεργες γυναίκες από τους άνδρες, έρχεται τώρα η επίθεση που γίνεται στη γυναίκα, στη μητέρα εργαζόμενη, από τη Νέα Δημοκρατία. Επίθεση που, εμείς θα αποκρούσουμε με κάθε μέσο. Διότι το ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει διαχρονικά, ότι είμαστε κοντά, είμαστε δίπλα, είμαστε μαζί με τη γυναίκα, από τον αγώνα για την ισότητα, μέχρι και τον αγώνα μέσα στο κόμμα μας για να αναδείξουμε την συμμετοχή της.
Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα, θα απλώνονται όλο και περισσότερο τα παραθεσμικά συστήματα στην οικονομία. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι εργαζόμενοι στην παραοικονομία, στη μαύρη οικονομία, αντιπροσωπεύουν έναν στους τέσσερις της συνολικής απασχόλησης. Αυτά θα αλλάξουν. Θα αλλάξουν, διότι εμείς ξέρουμε ότι, παρά την πρόοδο επί των ημερών μας, παρά την πρόοδο της πατρίδας μας, ως κοινωνία, παραμένουμε σήμερα δέσμιοι ενός πολιτικού συστήματος και ενός μοντέλου ανάπτυξης που, αντί να μας απελευθερώνει, μας αιχμαλωτίζει, και μας αιχμαλωτίζει σε νέες σχέσεις εξάρτησης, διαφθοράς και αδιαφορίας.
Το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης εγκλωβίζει την Ελλάδα σε αδιέξοδα. Το πολιτικό σύστημα αιχμαλωτίζει την Ελλάδα της δημιουργίας και των αξιών. Και σήμερα, τα αδιέξοδα έχουν διογκωθεί, έχουν γίνει βάρος για κάθε Έλληνα πολίτη από τις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας. Γι’ αυτό χρειάζεται μια προοδευτική, εναλλακτική κυβέρνηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Ο Έλληνας αισθάνεται σήμερα αιχμάλωτος ενός συστήματος, που τον αδικεί, που τον οδηγεί σε συμβιβασμούς καθημερινά και στην απώλεια της αυτονομίας και της αξιοπρέπειάς του. Κι εμείς, δεν δεχόμαστε. Δεν δεχόμαστε να είναι η Πολιτεία αιχμάλωτη του ρουσφετιού και της διαφθοράς. Δεν δεχόμαστε, το πανεπιστήμιο να είναι αιχμάλωτο της υποχρηματοδότησης και ενός αδιαφανούς συγκεντρωτισμού. Δεν δεχόμαστε, να είναι ο φοιτητής αιχμάλωτος του πτυχίου, χωρίς αντίκρισμα στην αγορά.
Δεν δεχόμαστε, ο ασθενής να είναι αιχμάλωτος της απαίτησης για φακελάκι. Εμείς λέμε, δικαίωμα στην υγεία. Δεν δεχόμαστε, ο νέος να είναι αιχμάλωτος της αναξιοκρατίας και των «κονέ», της αδυναμίας να αισθανθεί ότι μπορεί να χτίσει ένα δικό του μέλλον.
Δεν δεχόμαστε, να είναι ο εργαζόμενος αιχμάλωτος του φόβου για την ανεργία, αιχμάλωτος της 12ωρης και επιπλέον εργασίας, έναντι της 8ωρης εργασίας. Δεν δεχόμαστε, ο γονιός να είναι αιχμάλωτος των φροντιστηρίων, χωρίς να έχει καν ελπίδα για το μέλλον. Δεν δεχόμαστε, ο μαθητής να είναι αιχμάλωτος της αποστήθισης για τις εξετάσεις, τον θέλουμε κριτικά σκεπτόμενο.
Δεν δεχόμαστε, ο αγρότης να είναι αιχμάλωτος των μεσαζόντων, ο οικογενειάρχης αιχμάλωτος της ακρίβειας. Δεν δεχόμαστε, το νέο παιδί να είναι αιχμάλωτο της έλλειψης πρασίνου, χώρων αναψυχής και παιχνιδιού.
Το άτομο με αναπηρία, αιχμάλωτο μιας πολεοδομίας, που ποτέ δεν τον υπολόγισε. Ο πολίτης, αιχμάλωτος μιας πολιτείας, που του στερεί δικαιώματα. Το περιβάλλον, αιχμάλωτο στην αυθαιρεσία και στα αυθαίρετα. Η περιφέρεια, αιχμάλωτη ενός συγκεντρωτικού κέντρου και, η πολιτική, αιχμάλωτη των μεγάλων συμφερόντων. Δεν το δεχόμαστε.
Και δεν δεχόμαστε, μέσα σε όλα αυτά, ο πολίτης να είναι αιχμάλωτος της ανασφάλειάς του, αιχμάλωτος της πεποίθησης, ότι τίποτε δεν αλλάζει. Διότι εμείς, εδώ, οι 7.000 εθελοντές για την Αλλαγή, ξέρω και ξέρουμε όλοι μας, ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ότι μπορούμε και αξίζουμε πολύ καλύτερα.
Ξέρω και ξέρουμε, ότι αν η Ελλάδα δεν κάνει την επανάστασή της, εάν δεν προχωρήσει σε μεγάλες αλλαγές, θα περιθωριοποιηθεί από τις εξελίξεις. Η Νέα Δημοκρατία διαχειρίζεται αυτά τα προβλήματα, ως προβλήματα τακτικής και επικοινωνίας, διευθέτησης τελικά κάποιων ισχυρών συμφερόντων, που διαιωνίζουν την στασιμότητα, την σήψη, που διαιωνίζουν τις παρασιτικές λογικές του συστήματος.
Το ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζει τα ζητήματα αυτά, ως ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, δημοκρατικής ανάπτυξης, αναγκαίων ανατροπών. Και μαζί, μπορούμε. Μπορούμε μια νέα πορεία. Προτείνουμε μια νέα στρατηγική. Προτείνουμε την Ελλάδα των αξιών. Αυτή είναι η νέα μας εθνική στρατηγική. Μια Νέα Εθνική Στρατηγική, που βάζει τον άνθρωπο στο επίκεντρο της πολιτικής. Τον άνθρωπο που θέλουμε να του δίνουμε ελευθερίες, δυνατότητες να παράξει, να δημιουργήσει. Κίνητρα που τον κινητοποιούν, που τον εμπνέουν, εγγυήσεις που του διασφαλίζουν, σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών και ανατροπών, τη ζωή του.
Σε αυτό το διεθνές και δύσκολο περιβάλλον, σχέδιό μας, σαφές, είναι και θα είναι να δίνουμε δύναμη αξίας στον Έλληνα πολίτη, σε αυτό το νέο και δύσκολο περιβάλλον. Και μπορούμε να δώσουμε αξία στον Έλληνα πολίτη, διασφαλίζοντας τα δικαιώματά του. Μπορούμε να δώσουμε αξία στον Έλληνα πολίτη, διασφαλίζοντας την ποιότητα στα δημόσια αγαθά και την αξιοπρέπειά του σε σχέση με το κράτος. Μπορούμε να δώσουμε αξία στον Έλληνα πολίτη, δίνοντας αξία στην εργασία του και στο προϊόν που παράγει.
Μπορούμε να δώσουμε αξία στον Έλληνα πολίτη, δίνοντας αξία στο περιβάλλον στο οποίο ζει και εργάζεται. Μπορούμε να δώσουμε αξία στον Έλληνα πολίτη, όταν δίνουμε αξία στην Ελλάδα και στον ρόλο της διεθνώς, μια Ελλάδα των αξιών. Μία Ελλάδα των αξιών, είναι μία Ελλάδα, η οποία γνωρίζει την ποιότητα, σέβεται την ποιότητα, προάγει την ποιότητα παντού.
Μία κοινωνία αξιών, είναι μία κοινωνία που διασφαλίζει την αξιοπρέπεια όλων. Αυτή την Ελλάδα οραματιζόμαστε. Γι’ αυτή την Ελλάδα αγωνιζόμαστε. Φίλες και φίλοι, πώς θα φτάσουμε σε αυτό τον στόχο, για να φτιάξουμε την κοινωνία αξιών; Χρειάζονται προϋποθέσεις. Είναι οι άξονες του Προγράμματός μας. Είναι οι άξονες μιας νέας εθνικής στρατηγικής.
Πρώτος άξονας. Ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, που παράγει προϊόντα και υπηρεσίες αξίας, ανταγωνιστικά, με ταυτότητα ελληνική. Τα εργαλεία μας, ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, που θα επενδύει στη γνώση, στο περιβάλλον, στον πολιτισμό μας.
Εργαλείο πρώτο, είναι η επένδυση στη γνώση, στην καινοτομία, η επένδυση στην παιδεία, στο ανθρώπινο δυναμικό, η συνεχής αναβάθμιση της γνώσης και των δεξιοτήτων όλων των πολιτών και παντού.
Δεύτερο. Προωθούμε την συμμαχία του σοσιαλισμού και της οικολογίας. Εργαλείο μας είναι το πράσινο, είναι το περιβάλλον, είναι οι νέες περιβαλλοντικές τεχνολογίες, είναι το πράσινο κίνημα, με το ενώνουμε με το πάθος για την κοινωνική δικαιοσύνη.
Γι’ αυτό και προτείνουμε τον «πράσινο φόρο» στις σημαντικές πηγές εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα, αναλογικό και δίκαιο, τα έσοδα του οποίου χρηματοδοτούν μεγάλες κοινωνικές προτεραιότητες για μας, όπως το ασφαλιστικό σύστημα.
Εργαλείο τρίτο, η επένδυση στον πολιτισμό, στη σύνδεσή του με τις παραγωγικές μας διαδικασίες, στη σύνδεση του πολιτισμού με τα προϊόντα μας, για να είναι προϊόντα με ταυτότητα, με ελληνική ταυτότητα. Αυτή είναι η άλλη αντίληψη, η άλλη αντίληψη για τον πολιτισμό.
Το Κίνημά μας, είναι Κίνημα υψηλών αξιών και ηθικής, που εκφράστηκε μέσα από πολιτιστικά κινήματα χειραφέτησης και εκδημοκρατισμού. Και προ ολίγων ημερών, ήταν η επέτειος του θανάτου της Μελίνας Μερκούρη, μιας αγωνίστριας για την Ελλάδα, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό.
Για μας, ο πολιτισμός είναι ένα μεγάλο δημόσιο αγαθό, μια μεγάλη δημόσια αξία που θα στηρίξουμε. Για να πάρουν σάρκα και οστά, προτείνουμε, και το κράτος, σε μια άλλη αναπτυξιακή πορεία, και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, να δίνουν κίνητρα για να επενδύουν οι ιδιώτες στις παραπάνω προτεραιότητες.
Να στηρίξουμε την υγιή επιχειρηματικότητα, όταν είναι καινοτόμος και εξωστρεφής. Να υποστηρίξουμε τον επιχειρηματία, που όμως δημιουργεί θέσεις εργασίας και επενδύει τα κέρδη του παραγωγικά, σπάζοντας τα καρτέλ, για να ευνοήσουμε τους καταναλωτές και τις μικρές επιχειρήσεις, οργανώνοντας το καταναλωτικό κίνημα, δημιουργώντας δίκτυο σε όλη την Ελλάδα, όπως κάνουμε τώρα, ως ΠΑΣΟΚ, για όλη την Ελλάδα.
Και βέβαια, αυτές οι αλλαγές στον παραγωγικό ιστό, αυτές οι μεταρρυθμίσεις, χρειάζονται χρήματα. Αλλά πόροι υπάρχουν. Τα τελευταία 15 χρόνια, έχει παραχθεί ένας απίστευτος πλούτος στη χώρα μας. Δυστυχώς, έμεινε στην ουσία αφορολόγητος, προκαλώντας τεράστιες ανισότητες. Γι’ αυτό, χρειάζεται μια νέου τύπου διαχείριση των φόρων, της κρατικής περιουσίας, των κρατικών δαπανών, που θα απελευθερώσει κονδύλια. Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων, που χρειάζονται για την περιφερειακή ανάπτυξη, την παιδεία και την καινοτομία.
Γι’ αυτό, ο δεύτερος άξονας της εθνικής μας στρατηγικής είναι ένα κοινωνικό κράτος που θα παρέχει επιτέλους υπηρεσίες ποιότητας. Έχουμε δικαίωμα ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι, να θέλουμε και να απαιτούμε, και να πιστεύουμε ότι μπορούμε να έχουμε επιτέλους υπηρεσίες ποιότητας, που σέβονται τον Έλληνα πολίτη, που διασφαλίζουν και εγγυώνται τα δικαιώματά του.
Δεν φτάνει το αναπτυξιακό μοντέλο να είναι βιώσιμο. Διασφαλίζουμε ότι το προϊόν της ανάπτυξης θα διανέμεται δίκαια, με ένα νέο φορολογικό σύστημα. Ανάπτυξη και αναδιανομή, αναδιανομή με ανάπτυξη.
Και αυτό, δεν αποτελεί πολιτική δέσμευση και μόνο, αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση ενός διαφορετικού, πετυχημένου κοινωνικού μοντέλου, συνοχής και σιγουριάς. Διότι εμείς, ξέρουμε ότι, αν δεν έχει σιγουριά ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο μισθωτός, ο επαγγελματίας, ο μικροεπιχειρηματίας, εάν δεν έχει προοπτική, εάν δεν διασφαλίζεται η ποιότητα ζωής του, δεν θα μπορεί να παράξει προϊόν αξίας. Κι εμείς, θέλουμε μία Ελλάδα με προϊόντα αξίας.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Είναι κεντρικό μέλημα ενός σοσιαλιστικού κόμματος η δημιουργία ενός κράτους δικαίου, που θα ικανοποιεί βασικές ανάγκες των πολιτών. Όλα τα σοσιαλιστικά, τα σοσιαλδημοκρατικά εργατικά κόμματα, σήμερα, κρίνονται από τις συγκεκριμένες απαντήσεις που δίνουν σε μία δύσκολη εποχή της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. Αλλά οι αξίες μας παραμένουν διαχρονικές.
Σήμερα ξέρουμε, όμως, ότι οι απαντήσεις δεν μπορεί να είναι ίδιες με αυτές που δίναμε χθες. Αλλάζουν, διότι αλλάζει και η ευρωπαϊκή κοινωνία. Αλλάζει η Ελλάδα σήμερα και, λίγο μοιάζουμε, με τις κοινωνίες πριν από 20 και 30 χρόνια. Αλλάζουν, διότι έχει αλλάξει η δομή της παραγωγής και του εμπορίου, η δομή της οικογένειας και η δομή της κοινωνίας.
Ποια είναι, όμως, τα ερωτήματα, στα οποία εμείς πρέπει να απαντήσουμε ως σοσιαλιστές;
Ερώτημα πρώτο. Πώς στηρίζουμε τα εισοδήματα και εξασφαλίζουμε ένα δίκαιο μέρισμα από την ανάπτυξη για τους εργαζόμενους; Η απάντηση έχει να κάνει με τις πολιτικές αναδιανομής. Πολιτικές που, δυστυχώς, στο παρελθόν, κι εμείς ακόμα, δεν ακολουθήσαμε με τη δύναμη που χρειαζόταν. Αναδιανομή σημαίνει μια γενναία αύξηση της κατώτατης σύνταξης και του κατώτατου μισθού.
Κι εδώ δηλώνουμε κατηγορηματικά, ότι θα καταργήσουμε τις διατάξεις της ασφαλιστικής απορρύθμισης της Νέας Δημοκρατίας. Εγγυόμαστε ότι, όχι μόνο δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας και δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, αλλά και θα διπλασιαστούν οι δικαιούχοι του ΕΚΑΣ, η γυναίκα νοικοκυρά θα πάρει σύνταξη, όπως και ο ανασφάλιστος, 550 ευρώ ο μεμονωμένος και 950 ευρώ το ζευγάρι, ενώ οι αγρότες και οι αγρότισσες θα μπορούν να βγουν στη σύνταξη στα 60 τους.
Αναδιανομή, σημαίνει φορολόγηση του πλούτου. Μειώνουμε τους έμμεσους φόρους που πληρώνουν οι καταναλωτές. Αναμορφώνουμε το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Φορολογούμε τα μερίσματα των εταιρειών με την ίδια κλίμακα των μισθών. Δεν μπορεί ο εργαζόμενος να φορολογείται ποσοστιαία περισσότερο από αυτόν που κερδίζει στο Χρηματιστήριο. Αντίθετα, τα αδιανέμητα κέρδη, αυτά δηλαδή που ξαναπηγαίνουν στην επένδυση, θα φορολογούνται με χαμηλό συντελεστή, για να βοηθήσουν στη διαμόρφωση νέων θέσεων εργασίας.
Αναδιανομή, σημαίνει ενίσχυση και του ανταγωνισμού στις αγορές, κανόνες στις αγορές. Διότι ο πληθωρισμός είναι ο φόρος του φτωχού. Σημαίνει πολιτικές, που θα χτυπούν τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια. Σημαίνει, επίσης, στήριξη των δημόσιων αγαθών, της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, αγαθά που δυστυχώς μόνο κατ’ όνομα σήμερα είναι δωρεάν, αγαθά που βαραίνουν σήμερα τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Αξία στον πολίτη, σημαίνει και δίκαιη κοινωνία.
Ένα δεύτερο ερώτημα για το κοινωνικό κράτος, για το πώς θα δώσουμε αξία στο κοινωνικό κράτος, στα δικαιώματα. Πώς διασφαλίζουμε ότι ο κάθε πολίτης έχει μια δουλειά, που του επιτρέπει να ζει με σιγουριά και αξιοπρέπεια; Η απάντηση που δίναμε στο παρελθόν ήταν απλή. Είχε να κάνει βασικά με δουλειές στο δημόσιο, με την απασχόληση που δημιουργεί η ανάπτυξη.
Σήμερα, αυτές οι απαντήσεις δεν αρκούν, διότι σήμερα έχουμε να κάνουμε με τη δυσκολία του νέου να βρει την πρώτη του δουλειά. Έχουμε να κάνουμε με την εργαζόμενη μητέρα, που δουλεύει part time στο σούπερ μάρκετ για 200 και 300 ευρώ. Ποια προοπτική έχει; Έχουμε να κάνουμε με τον άνεργο εργάτη, που βρίσκεται άνεργος στα 50 του και δεν έχει προοπτική.
Γι' αυτό, δίνουμε νέες απαντήσεις. Μιλάμε για το τετραετές συμβόλαιο εισόδου στην αγορά εργασίας για τον νέο, όπου αναλαμβάνει τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις το κράτος. Μιλάμε για βρεφονηπιακούς σταθμούς, που αποδεσμεύουν την εργαζόμενη μητέρα. Μιλάμε για τον θεσμό της κοινωνικής εργασίας, που δίνει αξία στο εισόδημα στους άνω των 50. Να έχουν εργασία, κοινωνική εργασία, όταν χάσουν τη δουλειά τους. Μιλάμε για μια νέα λογική στήριξης της επιχειρηματικότητας.
Είμαστε εδώ . Κρατάμε γερά και μπορούμε, το ξέρετε.
Είναι όχι απλώς ελπίδα. Είναι αδήριτη ανάγκη να αλλάξει ο τόπος κυβέρνηση, να πάει μπροστά. Να ξαναβρούμε την ενότητά μας, την ενότητα των Ελλήνων, για νέες μεγάλες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές.
Με την νεολαία μας μπροστά. Ανοίγουμε τον δρόμο για τη νεολαία, την νέα γενιά.
Ερώτημα τρίτο, πώς στηρίζουμε όλους, όσοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δυσκολίες που έχει η σημερινή κοινωνία, από τα άτομα με αναπηρία, μέχρι τον άνεργο, μέχρι το άτομο στο περιθώριο λόγω έξης από ναρκωτικά; Συνηθίζαμε να πιστεύουμε ότι αρκούσε να αυξηθούν οι κοινωνικές δαπάνες.
Το κάναμε, αλλά το ποσοστό των ατόμων κάτω από το όριο της φτώχιας δεν μειώθηκε όσο θα έπρεπε. Οι νέες απαντήσεις μας έχουν να κάνουν με νέες πολιτικές, πολιτικές εξατομικευμένης προστασίας. Δίκτυα κοινωνικής φροντίδας κοντά στον πολίτη, στο Δήμο, όχι στα Υπουργεία, όχι στις γραφειοκρατίες, όχι στο δαίδαλο της σύγχυσης, όχι στο δαίδαλο των ρουσφετιών, αλλά κοντά στον πολίτη. Με αποκέντρωση της κοινωνικής πολιτικής, όπου θα λαμβάνονται οι αποφάσεις δίπλα στον πολίτη και θα λογοδοτεί η υπηρεσία στον πολίτη, αλλά και με νέα καινοτόμα σχήματα παροχής υπηρεσιών υγείας όλο το 24ωρο.
Ερώτημα τέταρτο. Πώς διασφαλίζουμε πως κάθε νέα γενιά έχει καλύτερες προοπτικές από την προηγούμενη; Ξέρετε, παλιά πιστεύαμε ότι υπάρχει ένας αυτοματισμός. Κάθε νέα γενιά δηλαδή θα έχει καλύτερες προοπτικές από την προηγούμενη. Τώρα ξέρουμε, πως οι δυνάμεις που περιθωριοποιούν ή κρατούν στάσιμες μεγάλες μερίδες του πληθυσμού είναι πανίσχυρες, αλλά όχι βεβαίως τόσο ισχυρές, για να μην μπορούμε να συγκρουστούμε μαζί τους και να τις αλλάξουμε.
Γι' αυτό η νέα μας απάντηση βάζει την εκπαίδευση, την παιδεία, τη δια βίου μάθηση, στο επίκεντρο των πολιτικών μας. Και γι' αυτό δεν μιλάμε μόνο για περισσότερους πόρους στο 5% του ΑΕΠ στην παιδεία, μιλάμε και για αξιολόγηση, και για κατάρτιση, για έξυπνο σχολείο, για αυτόνομο Πανεπιστήμιο. Για μια επανάσταση, που θα βάλει την Ελλάδα στο παγκόσμιο χάρτη της γνώσης. Αυτή είναι η Ελλάδα των αξιών. Είναι η Ελλάδα της παιδείας και του πολιτισμού.
Ποιος είναι ο τρίτος άξονας της εθνικής μας στρατηγικής. Έχει σχέση με το κράτος. Ένα κράτος, που υπηρετεί επιτέλους κανόνες και αξίες. Ένα κράτος επιτελικό, αποτελεσματικό, φιλικό στον πολίτη. Ένα κράτος με ρυθμιστικό ρόλο στην κοινωνία. Ένα κράτος που θα λειτουργεί με διαφάνεια και θα λογοδοτεί στους πολίτες.
Επιτελικό κράτος σημαίνει αποκεντρωμένη διοίκηση. Συγκρότηση από την περιφέρεια. Συγκρότηση από την κοινωνία. Κοινωνικές λειτουργίες στην αυτοδιοίκηση. Ένα νέο Καποδίστρια. Μια νέα συγχώνευση δήμων. Μεγάλες περιφέρειες, με αιρετούς περιφερειάρχες. Σημαντικά ποσά, μέσα από ένα αποκεντρωμένο φορολογικό σύστημα τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες και μικρότερο αριθμό Υπουργείων και υπουργών.
Σημαίνει ένα κράτος με δημοκρατικές λειτουργίες, που ενισχύουν και την συμμετοχή του πολίτη. Θέλουμε μια ισχυρή κοινωνία των πολιτών, στην οποία οι άνθρωποι θα αξιοποιούν την ελευθερία έκφρασης, δράσης, οργάνωσης, κινητοποίησης. Και το κράτος οφείλει να εκφράζει αυτή την κοινωνία. Να μετασχηματιστεί σε ένα δημοκρατικό κράτος των πολιτών.
Ζητούμε και απαιτούμε και παλεύουμε για ελεύθερα, ανεξάρτητα Μέσα Ενημέρωσης, που διασφαλίζουν την πληροφόρηση. Που βοηθούν, διαπαιδαγωγούν αναδεικνύουν αξίες στη διαμόρφωση γνώμης, στην πολιτική συμμετοχή, στον έλεγχο της εξουσίας.
Εμείς, υπερασπιζόμαστε την ελευθερία των Μέσων, τόσο από κρατικές παρεμβάσεις, όσο και από οικονομικά συμφέροντα. Έστω και αν κάποιοι δεν το θέλουν, αυτή τη μάχη τη δίνουμε και θα τη δίνουμε αδιάκοπα για την αυτονομία και των Μέσων και της πολιτικής. Χωρίς αυτό, αλλοιώνεται η δημοκρατία στον τόπο μας.
Ενθαρρύνουμε και τα νέα Μέσα τα διαδίκτυα. Τα διαδίκτυα, της επικοινωνίας. Διότι ξέρουμε ότι αυτά είναι από τη βάση, από τους πολίτες και δίνουν οξυγόνο στη δημοκρατία μας. Και θέλω να χαιρετίσω όλους τους μπλόγκερς, που σήμερα είναι μαζί μας και ανεξάρτητα θα πληροφορήσουν πολλούς για τις εργασίες μας.
Μαζί μπορούμε. Κι αυτό είναι το μήνυμα σήμερα, αυτό είναι το μήνυμα αύριο του Συνεδρίου μας, μπορούμε ενωμένοι, δυναμικοί, ανανεωμένοι, να προχωρήσουμε μπροστά, στην Ελλάδα των αξιών. Τα μεγάλα δίκτυα που προσφέρουν δημόσια αγαθά πρέπει να παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο.
Επιτελικό κράτος, τι σημαίνει. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Θέλουμε ένα κράτος, το οποίο θα βάζει τους κανόνες, αλλά η κοινωνία θα υλοποιεί. Άρα, το κράτος θα πρέπει να βάλει εθνικούς στόχους και επιθυμητά όρια. Εθνικά στάνταρς, αν θέλετε, για όλους τους τομείς.
Ποια είναι τα εθνικά στάνταρς για την παιδεία; Ποιες είναι οι προδιαγραφές για τα νοσοκομεία; Ποιες είναι οι προδιαγραφές για την πρόνοια, για την ποιότητα ζωής της πόλης μας, για τη διαφάνεια στη λειτουργία του δημόσιου τομέα και της αυτοδιοίκησης; Και αυτές οι προδιαγραφές, θα αξιολογούνται θα υπάρχει λογοδοσία και θα πιστοποιούνται σε όλη την Ελλάδα και, βεβαίως, θα υποβοηθούνται, με χρήμα και γνώση, όσοι μένουν πίσω, όπως και θα επιβραβεύονται όσοι αριστεύουν.
Ένα κράτος με ρυθμιστικό ρόλο. Με τη διάκριση των εξουσιών. Με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Με την αναβάθμιση της Βουλής. Με το δικαίωμα των δημοψηφισμάτων. Με την αναβάθμιση της κοινωνίας των πολιτών.
Θέλουμε τη Δικαιοσύνη να είναι πράγματι δίκαια. Μόνον έτσι μπορεί να είναι Δικαιοσύνη. Και ξέρουμε τη χειραγώγηση που γίνεται σήμερα από το κράτος της δεξιάς.
Θέλουμε να συναντηθούμε και με τις δυνάμεις της Εκκλησίας, που πιστεύουν στο κοινωνικό έργο. Που δεν επιδιώκουν να υποκαταστήσουν την κοσμική εξουσία. Εκείνες, οι οποίες επιθυμούν να αξιοποιήσουν τον ανθρώπινο και υλικό πλούτο. Τον ανθρώπινο και υλικό πλούτο της Εκκλησίας. Τον λόγο της για τους φτωχούς και καταφρονημένους.
Οι τελευταίες δεσμεύσεις του Αρχιεπισκόπου δείχνουν έναν τέτοιο δρόμο. Και θα χαιρετίσουμε κάθε βήμα σε μια τέτοια κατεύθυνση. Σε μια κατεύθυνση, αφενός πλήρους διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους και αφετέρου, κοινής δράσης ενάντια στην κοινωνική φτώχεια, στην αδικία και τον αποκλεισμό.
Τέλος, προϋπόθεση είναι μια νέα εθνική στρατηγική που αφορά στη θέση μας στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και διεθνώς. Ένα διεθνές περιβάλλον, που μας επιτρέπει να κινηθούμε. Η Ελλάδα διεκδικεί και πάλι έναν δυναμικό ρόλο στη διεθνή σκακιέρα, που θα την καταστήσει ηθική δύναμη στην περιοχή και, γιατί όχι, και στον κόσμο. Μπορούμε και το έχουμε αποδείξει. Ελλάδα με ισχυρή ταυτότητα. Με ισχυρή παρουσία. Με ισχυρή φωνή. Με δυνατότητα να διασφαλίσουμε ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή. Μια Ελλάδα, ηθική και πολιτιστική δύναμη στον κόσμο, όπως την είδαμε το 2004 με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σήμερα, είμαστε σε έναν κόσμο που αλλάζει. Ο κόσμος δεν είναι πια μονοπολικός. Ισχυρές δυνάμεις αναδεικνύονται στην παγκόσμια κονίστρα. Δυνάμεις που αμφισβητούν την ηγεμονία των ΗΠΑ, αλλά και της Δύσης συνολικά.
Βεβαίως, οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν η πιο ισχυρή δύναμη του κόσμου. Και γι’ αυτό, βέβαια, ελπίζουμε σε μια δημοκρατική ανατροπή στην Αμερική που επιτέλους θα είναι μια Αμερική που σέβεται το διεθνές Δίκαιο, που στηρίζει τον Ο.Η.Ε., που κάνει προληπτική διπλωματία, αντί για προληπτικούς πολέμους.
Όμως, σήμερα, δεν μπορεί να επιβάλει η Αμερική στον κόσμο αυτά που θέλει κάθε φορά. Η οικονομική τους ανάπτυξη, σήμερα, στηρίζεται στην υπερχρέωση, το δολάριο όχι μόνο έχει χάσει αξία, αλλά τείνει να χάσει και τον κεντρικό ρόλο που έχει τις τελευταίες δεκαετίες στις παγκόσμιες αγορές.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις αμερικανικές Τράπεζες. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Σε ποιο κόσμο πηγαίνουμε; Εάν δεν διαμορφώσουμε μια παγκόσμια κοινότητα αρχών, κανόνων, αξιών, σεβασμού του διεθνούς δικαίου, θα πάμε σε μια απορρύθμιση, σε μια αποσύνθεση, σε μια άγρια σύγκρουση σε διεθνές επίπεδο, και αυτή η σύγκρουση θα ενταθεί, λόγω των ανταγωνισμών για την ενέργεια, λόγω των ανταγωνισμών για το πόσιμο νερό που γίνεται σπάνιο είδος, λόγω των ανταγωνισμών για τις περιβαλλοντικές κρίσεις που δημιουργούν και τη μαζική προσφυγιά.
Γι' αυτό, η Ελλάδα για μας, είναι η Ελλάδα των αξιών, είναι επιλογή μας. Η Ελλάδα των αξιών για τον Έλληνα πολίτη και η Ελλάδα των αξιών στην παγκόσμια σκακιέρα, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και στη Μεσόγειο. Ηθική δύναμη είναι η επιλογή μας, για να ακουστούμε όχι μόνο στα Βαλκάνια, αλλά και διεθνώς.
Είναι προς όφελος του Ελληνισμού. Δεν έχουμε παρά να δούμε και τη γειτονιά μας. Οι τελευταίες εβδομάδες ήταν εξαιρετικά σημαντικές για την περιοχή μας, και θέλω από εδώ, να χαιρετίσω τη νίκη του φίλου Δημήτρη Χριστόφια και να θυμίσουμε για μια ακόμη φορά στον Κυπριακό λαό, ότι το ΠΑΣΟΚ θα δώσει όλες τους τις δυνάμεις, για μια δίκαιη λύση για το Κυπριακό.
Η Κύπρος, βεβαίως, έδειξε και κάτι άλλο. Έδειξε τι σημαίνει μια Αριστερά ανοιχτή στις απαιτήσεις της εποχής, μία Αριστερά που, μαζί με το όραμα, διαθέτει και ρεαλισμό, που ξέρει να κάνει συνεργασίες, που δεν είναι φοβική, που προτάσσει τις ανάγκες της χώρας, απέναντι στα ιδεολογικά δόγματα.
Βαλκάνια. Το ΠΑΣΟΚ, σε δύσκολες συνθήκες, την περίοδο 1993 - 2004, διασφάλισε ένα σύνθετο και θετικό ρόλο για την Ελλάδα στην περιοχή. Μια Ελλάδα των αξιών για μια Βαλκανική των αξιών, για μια ευρωπαϊκή βαλκανική χερσόνησο. Ρόλος που χάθηκε. Χάθηκε, εξαιτίας της ολιγωρίας, της φοβικότητας των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Εξαιτίας της, φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα στο Σκοπιανό, όπου το βέτο πλέον επιβάλλεται. Υπογραμμίζω, πέραν του γεωγραφικού προσδιορισμού, δεν υπάρχει άλλο σημείο συμβιβασμού.
Ίδια και η στάση μας στο ζήτημα του Κοσόβου. Η συγκρότηση του Κοσόβου, η μονομερής αναγνώριση αποτελεί κατάφορη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και αυτό αφορά όλους και όλα. Η επιμονή μας στο διεθνές Δίκαιο είναι μια βαθιά πατριωτική και δίκαιη στάση. Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκαταλείπει –όπως στην περίπτωση του Κοσόβου- το Δίκαιο του Ο.Η.Ε., τότε η Ελλάδα οφείλει να αντιστέκεται. Κάτι, που δεν έκανε.
Διότι η Νέα Δημοκρατία νομίζει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι η προσαρμογή στις επιλογές των ισχυρών. Εμείς ξέρουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας χώρος αγώνων. Αγώνων, που έκανε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, για να φτιάξουμε την Ευρώπη, μία οικογένεια αξιών. Μία ανεξάρτητη Ευρώπη, μία κοινωνικά δημοκρατική Ευρώπη, μίια κοινωνική Ευρώπη, ως απάντηση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Είμαστε τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να σφραγίσουμε ενεργητικά τις επιλογές της, όχι για να παραδοθούμε στους ισχυρούς ή τους ατλαντιστές. Γιατί το ΠΑΣΟΚ διαθέτει μία εθνική, πατριωτική, ευρωπαϊκή πολιτική. Απαιτεί τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, την άμεση εκλογή των οργάνων της, όπως του Προέδρου της Επιτροπής, από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Πιστεύει σε μια Ευρώπη της δημοκρατίας των λαών, με ισχυρά κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Αλλά η στάση μας, και απέναντι στην Τουρκία, είναι στάση αρχών. Το ΠΑΣΟΚ διαθέτει και γνώση και συνείδηση των παγκόσμιων εξελίξεων, πείρα και αποφασιστικότητα, ορθά κριτήρια και ισχυρούς δεσμούς με την κοινωνία. Και το 1994 επεξεργάστηκε μια νέα πολιτική για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πολιτική μας είναι να θέτουμε την Τουρκία στο γήπεδο που εμείς θέλουμε, στο γήπεδο της ευρωπαϊκής διαδικασίας, στη βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου.
Δεν επιδιώξαμε ποτέ να πάμε στο γήπεδο που μας προκαλούσε η Άγκυρα, στο γήπεδο της σύγκρουσης και των στρατιωτικών αντιπαραθέσεων. Ταυτόχρονα, ουδέποτε αφήσαμε, έστω και ένα χιλιοστό περιθώριο, να νομίζει ο οποιοσδήποτε στην Άγκυρα, ότι μπορεί να παίξει σ’ αυτό το πεδίο και να νικήσει.
Γι’ αυτό και η εγκατάλειψη του μεγάλου μοχλού της Ευρώπης, του Ελσίνκι, από τη Νέα Δημοκρατία, ήταν διττά λανθασμένη, και η ιστορία θα την βαθμολογήσει αρνητικά. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν δέχεται αλλαγή πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην Τουρκία. Η Τουρκία έχει δικαίωμα αλλά έχει και υποχρεώσεις, υποχρεώσεις που πρέπει να σεβαστεί.
Και βεβαίως, υπάρχουν οι απαραίτητες εγγυήσεις. Εγγυήσεις, τις οποίες εμείς διασφαλίσαμε, που έχουν σχέση με την Κύπρο, με την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Αυτή αποτελεί την εθνική μας στρατηγική. Αυτή αποτελεί την εθνική στρατηγική, που κάνει την Ελλάδα δύναμη κύρους, αξιών, ευημερίας και ειρήνης.
Πριν κλείσω, όμως, αυτό το κεφάλαιο των εξωτερικών μας σχέσεων, θα ήθελα από δω, απ’ το Συνέδριό μας, να στείλουμε ένα μήνυμα αλληλεγγύης στα αδέρφια μας στην Παλαιστίνη, που αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται και που εμείς ξανά θα πούμε, ότι χρειάζεται ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, που θα μπορεί να συμβιώσει και να σέβεται τοΙσραήλ, το οποίο όμως θα σέβεται και τους Παλαιστινίους.
Ποια είναι η διέξοδος: Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού εναπόθεσε τις ελπίδες της στη Νέα Δημοκρατία, για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Σήμερα, ακόμα κι εκείνοι που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία εκφράζουν απογοήτευση. Απογοήτευση για την πορεία της χώρας.
Η λύση δεν είναι, ούτε οι μεγάλοι συνασπισμοί, ούτε ο κατακερματισμός των πολιτικών κομμάτων. Η λύση είναι μια προοδευτική διακυβέρνηση, που θα προχωρήσει στις μεγάλες αλλαγές.
Μια κυβέρνηση, που μπορεί να δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις για έναν σοβαρό διάλογο, για διαδικασίες διαβούλευσης, ώστε να λύνονται τα προβλήματα και να μη βρίσκονται στο τέλμα και το αδιέξοδο, βοηθώντας μόνο τους «ημέτερους» και τους ισχυρούς.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια νέα κοινωνική συμμαχία, όπου θα συναντηθούν οι δυνάμεις της προόδου και της αλλαγής. Μια νέα κοινωνική συμμαχία, που προωθεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Τη συμμαχία των δημιουργικών, των δυνάμεων της εργασίας, της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας, μαζί με τους αδύνατους, τους μη προνομιούχους, τους περιθωριοποιημένους.
Αυτή η μεγάλη κοινωνική συμμαχία, αυτή η συμμαχία αλληλεγγύης, καθορίζει το ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Είναι η συμμαχία των δυνάμεων της έμπνευσης και της εργατικότητας, μ’ εκείνους που έχουν τεθεί απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αυτές που είναι και στο περιθώριο της οικονομικής ζωής.
Οι περιθωριοποιημένοι από το νεοφιλελευθερισμό, περικλείουν ισχυρές παραγωγικές δυνάμεις και δεν μας περισσεύουν σε μια εθνική στρατηγική για την Ελλάδα των αξιών. Δεν μας περισσεύει κανένας. Η επανένταξή τους στον οικονομικό ιστό, με όρους ευπρέπειας και δημοκρατίας, η επανεκπαίδευσή τους και άλλα μέτρα που θα συμβάλλουν στην ισχυροποίησή τους, είναι στόχος μας.
Αυτή τη συμμαχία θέλουμε και δημιουργούμε. Αυτή τη συμμαχία προτείνουμε σε όλες τις δυνάμεις που βρίσκονται πέρα από το νεοσυντηρητισμό.
Με αυτή την συμμαχία θα μετατοπίσουμε τη χώρα προς τα εμπρός. Θ’ αλλάξουμε τον συσχετισμό στον άξονα Δεξιάς - Αριστεράς. Αυτή είναι η συμμαχία που θέλει και εκφράζει το ΠΑΣΟΚ.
Πρόκειται για μια μεγάλη συμμαχία πλειοψηφίας των ικανών και εργατικών και των μη προνομιούχων. Μια πλειοψηφία, που πρέπει να μετατραπεί σε μια κοινωνική πλειοψηφία οργανωμένη, οράματος, αλληλεγγύης, δυναμισμού, ονείρων, τελικά, και πράξης.
Καλούμε κάθε πολίτη σε μια κοινή πορεία, να υλοποιήσουμε αυτή την εθνική μας στρατηγική. Ζητούμε και διεκδικούμε αυτοδύναμη κυβέρνηση, πλειοψηφία στον Ελληνικό λαό.
Μόνον έτσι μπορεί ο Έλληνας να είναι σίγουρος ότι, αύριο, θα έχει ελπίδα, ότι θα σταματήσει ο κατήφορος της χώρας μας. Σ’ αυτή τη νέα πορεία, μπορούμε να συναντηθούμε με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Εμείς έχουμε επανειλημμένα πει «ναι». Έχουμε πει «ναι», αλλά χρειάζεται η πολιτική βούληση και των άλλων. Και αναφέρομαι στο Συνασπισμό. Έχουμε μιλήσει για προσέγγιση, χωρίς αλαζονεία, χωρίς ηγεμονισμούς. Κι είναι πολύ εύκολο, αν θέλουμε να δούμε τις υποθέσεις μας στενά κομματικά, να βρούμε αποκλίσεις. Είναι πολύ εύκολο.
Είναι, όμως, υπεύθυνο απέναντι στον ελληνικό λαό να βρούμε συγκλίσεις. Να βρούμε συγκλίσεις για το αύριο της Ελλάδας. Διότι είναι ύβρις τα χαμηλά επίπεδα μισθών και συντάξεων. Είναι ύβρις η άνιση κατανομή του παραγόμενου πλούτου. Είναι εξευτελιστικό το επίπεδο παροχής δημόσιων υπηρεσιών στην υγεία και την παιδεία. Είναι πελώριο υλικό και ηθικό πρόβλημα η ανεργία και η αυξανόμενη φτώχια.
Το επείγον είναι η οργάνωση κοινής δράσης σε κοινούς στόχους. Κι εδώ ισχύει ο κανόνας "όποιος αποκλείει τους άλλους, αποκλείεται ο ίδιος". Αυτή η κατάσταση πρέπει να τερματιστεί, όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και εμείς. Και κάνω το πρώτο βήμα. Στο Κοινοβούλιο εκπροσωπούνται όλες οι προοδευτικές δυνάμεις. Προτείνω, οι κοινοβουλευτικές ομάδες να αποκαταστήσουν σταθερή επαφή, να έχουν σταθερή διαβούλευση, να προγραμματίζουν κοινές ενέργειες, να εμπνέουν αντίστοιχες και στο εξωκοινοβουλευτικό μαζικό αυτοδιοικητικό επίπεδο.
Θα ήταν έτσι δυνατόν, στην πορεία, να σχηματίσουν ακόμα και μια ομάδα για τη συστηματική επεξεργασία ενός σχεδίου σύγκλισης, προγράμματος, για μια εναλλακτική διακυβέρνηση της χώρας, να μιλήσουμε για μια νέα κυβερνητική πλειοψηφία που θα συγκροτείται από δυνάμεις της προόδου, σε βάση ισότιμη, με προγραμματικές συγκλίσεις.
Το ΠΑΣΟΚ, ταυτόχρονα, και με βάση το εκλογικό σύστημα, δίνει και θα συνεχίσει να δίνει τον αγώνα για ένα νικηφόρο εκλογικό αποτέλεσμα, που θα του δώσει τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης, για να βάλουμε τέλος στη δεξιά διακυβέρνηση που οδηγεί στον κατήφορο τη χώρα.
Δεν πιστεύουμε εμείς στη θεωρία με τις διαφορετικές όχθες, πιστεύουμε ότι, ανεξάρτητα της εκλογικής τακτικής κάθε κόμματος, υπάρχουν περιθώρια κοινών δράσεων. Αυτό ζητούν οι ψηφοφόροι όλων των κομμάτων της Αριστεράς. Χρειαζόμαστε μια νέα κοινωνική συμμαχία, όπου θα συναντηθούν οι δυνάμεις της αλλαγής.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, ξέρουμε ότι μπορούμε, το έχουμε αποδείξει στο παρελθόν, σήμερα όμως δεν είμαστε κυβέρνηση. Γι’ αυτό, είναι απολύτως απαραίτητο, να γίνουμε εμείς η αλλαγή, αυτή είναι η τελευταία προϋπόθεση, για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε την εθνική μας στρατηγική.
Σε κάθε οργάνωσή μας, σε κάθε χώρο δουλειάς, σπουδών, γειτονιάς και χωριού, να είμαστε το υπόδειγμα της αλλαγής που πρεσβεύουμε. Πρεσβευτές της Ελλάδας των αξιών. Αυτό απαιτεί να αφήσουμε πίσω μας συντηρητικές αντιλήψεις και πρακτικές που αφομοιώσαμε από τα χρόνια μας στην κυβέρνηση.
Ο κυβερνητισμός, τι σημαίνει; Απλώς, την αλαζονεία της εξουσίας; Όχι, πιστεύω ότι μας έχει επηρεάσει διαφορετικά. Δεν μας ξέκοψε ο κυβερνητισμός μόνο από την κοινωνία, αλλά μας έκανε να θεωρούμε, ότι αλλάζουμε την κοινωνία με εγκυκλίους, αποφάσεις, νομοθετικές και μόνο ρυθμίσεις. Μας έκανε να πιστέψουμε ότι το Πρόγραμμά μας αρκεί να το αναγνώσουμε όπως ο τελάλης αναγιγνώσκει την απόφαση του άρχοντα στην πλατεία του χωριού, για να γίνει η βούλησή του πραγματικότητα.
Κυβερνητισμός για μένα, σημαίνει μια πολύ συντηρητική αντίληψη της πολιτικής. Ότι όλα θα έρθουν από πάνω, όπως το μάννα εξ ουρανού. Αυτός είναι ο κυβερνητισμός, αυτός είναι που πρέπει να ανατρέψουμε ως ΠΑΣΟΚ, πρώτα εμείς και μετά η ίδια η κοινωνία. Διότι το ΠΑΣΟΚ, είναι μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Ο τρόπος της καθημερινής διαχείρισης της μικρής μας εξουσίας ως οργάνωση, αλλά και τόσο σημαντικής για το μέλλον της χώρας στο προοδευτικό και ιστορικό Κίνημά μας, είναι καθοριστικός. Καθοριστικός είναι να διαπαιδαγωγήσει, καθοριστικός είναι να εμπνεύσει, αλλά και να πείσει για την αξιοπιστία μας, για την επομένη των εκλογών, την επομένη που θα είμαστε κυβέρνηση.
Γι’ αυτό σας καλώ να δεσμευτούμε, να δεσμευτούμε για τη δική μας εσωτερική επανάσταση που θα αλλάξει την Ελλάδα. Πρώτος εγώ. Θέλω να ξέρετε, όμως, ότι δεν θα βρισκόμουν εδώ, εάν δεν πίστευα ότι μπορούμε, ότι μπορούμε να αλλάξουμε και να αλλάξουμε την Ελλάδα, ότι δύναμή μας είναι η δύναμη της αλλαγής, η δύναμη του λαού, η δύναμη η δική μας.
Και ξέρετε, η θέση του ΠΑΣΟΚ, είναι για μένα θέση ευθύνης, μεγάλης ευθύνης, ευθύνης για το Κίνημα, ευθύνης για την Ελλάδα. Και σας καλώ να αλλάξουμε όλοι μαζί, να φέρουμε νέες νοοτροπίες, νέες πρακτικές, και στο Κίνημά μας και στην κοινωνία.
Ζητάω από εσάς να κάνουμε αυτή την επανάσταση αξιών για την Ελλάδα, μια δέσμευση δική μου, μια δέσμευση δική σας. Με την καθημερινή πάλη, τη στάση, τις οργανώσεις μας, την παρουσία μας, να είμαστε το παράδειγμα της προοδευτικής αντίληψης, της σχέσης μας, της μεταξύ μας σχέσης. Αυτές τις μεταξύ μας σχέσεις, τις ξανακάνουμε ανθρώπινες, συντροφικές. Διότι εμείς, είμαστε ένα δημοκρατικό κόμμα που, ναι, μπορεί να συγκρουόμαστε, μπορεί να έχουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά βάζουμε μπροστά αυτή τη συντροφικότητα, αυτή την ανάγκη μεγάλων αλλαγών.
Κοντά στον αγώνα, στο πρόβλημα του πολίτη, που είναι και δικό μας, και να δείξουμε στον μικρόκοσμο της καθημερινότητας του πολίτη, ότι μπορούμε ξανά να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Σας ζητώ να γίνετε εσείς η αλλαγή μιας άλλης αντίληψης εξουσίας, μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας, μιας άλλης τάσης ζωής. Και ζητώ επίσης την στήριξή σας για μεγάλες και ριζοσπαστικές αποφάσεις για το Κίνημά μας.
Σε αυτά θα αναφέρω μερικές. Πρώτα απ’ όλα, για το Πολιτικό Συμβούλιο και όλα τα όργανα του ΠΑΣΟΚ, για τη διάταξη όλου του στελεχιακού δυναμικού του Κινήματος, οι προτάσεις μου θα διασφαλίζουν την ανανέωση, την ενότητα, την αξιοκρατία.
Δεύτερον. Οι οργανώσεις μας, οι δημοτικές, νομαρχιακές, αλλά και παραταξιακές οργανώσεις διανύουν το 34ο έτος της ζωής τους. Έχουν προσφέρει τα μέγιστα. Είναι, όμως, ώρα να ξαναδούμε τον ρόλο τους, τον τρόπο δράσης και λειτουργίας, την σχέση με την κοινωνία και τον πολίτη, τις νέες προτεραιότητες, την αυτοοργάνωση, τον εργασιακό χώρο, τις προτεραιότητες κάθε περιοχής.
Μετά την εκλογή των περιφερειακών μας οργάνων σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία, σε κάθε χώρο δουλειάς, τα νέα εκλεγμένα όργανα θα ρίξουν το βάρος σε αυτές τις προτεραιότητες, τις προτεραιότητες των πολιτών, αλλά διασφαλίζοντας και ένα ΠΑΣΟΚ με ένα νέο τρόπο διαχείρισης, αισθητικής, οργάνωσης και χώρων, που είναι αντάξιο της Ελλάδας των αξιών που εμείς δημιουργούμε.
Και θα αξιολογηθούν οι δράσεις όλων των οργανώσεων, θα πιστοποιηθούν οι οργανώσεις και στις 3 του Σεπτέμβρη, όταν θα ανοίξουμε τα κεντρικά, τα καινούργια κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ στο νέο κτίριο, θα ανοίξουμε ταυτόχρονα σε όλη την Ελλάδα τις νέες οργανώσεις μας, που θα λειτουργούν με σύγχρονα χαρακτηριστικά, δημοκρατικά, ένα νέο κεφάλαιο στη λειτουργία του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα.
Τρίτον, με τη μετακίνηση στο νέο κτίριο, κρατάμε το ιστορικό κτίριο της Χαριλάου Τρικούπη 50, ως ζωντανό ιστορικό μας αρχείο, αλλά και ταυτόχρονα για να στεγάσει μια νέα σχολή στελεχών, για όλα τα στελέχη μας στο κέντρο και την περιφέρεια. Ένα κέντρο γνώσης για τη δημοκρατία, για τη διαχείριση, για την πολιτική μας ιστορία, για την αξιοποίηση των Μέσων Ενημέρωσης, για τον συνδικαλισμό, για τις διεθνείς σχέσεις, για το Πρόγραμμά μας, για τα νέα μεγάλα πολιτικά προτάγματα της εποχής. Μια δική μας, αν θέλετε μη κρατική σχολή.
Τέταρτον, θα δώσουμε τη μάχη, όπως όλοι εσείς ζητήσατε της ανεξαρτησίας των Μέσων Ενημέρωσης, ανεξάρτητα του πώς χειρίζονται εμάς. Θα δώσουμε τη μάχη να ακουστεί η φωνή της αντιπολίτευσης. Η δική μας φωνή απέναντι στην κυβέρνηση, που προσπαθεί να ελέγξει τα Μέσα Ενημέρωσης.
Ταυτόχρονα, οφείλουμε η δική μας φωνή να φτάσει παντού, με κάθε μέσο, στον ελληνικό λαό. Υπήρξαν προτάσεις από όλη την Ελλάδα, να προχωρήσουμε σε ένα δικό μας Μέσο Ενημέρωσης, που θα δίνει τη δυνατότητα απευθείας επικοινωνίας με τα στελέχη μας, με τα μέλη μας, με τους φίλους μας. Συμφωνώ κι εγώ. Το Πολιτικό Συμβούλιο θα το σχεδιάσει, αλλά θα χρειαστεί η δική σας συμπαράσταση και συμμετοχή.
Τέλος, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε γράψει για το μέλλον του σοσιαλισμού. Έγραφε ότι αν κάτι ο Μαρξ δεν μπόρεσε να προβλέψει, ήταν η καταστροφή του περιβάλλοντος και τις επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης στην ανθρωπότητα.
Σήμερα, οι σοσιαλιστές και οι πράσινοι συγκλίνουν. Εμείς είμαστε έτσι κι αλλιώς και πράσινοι. Συγκλίνουν σε μία πορεία κοινή αναδιοργάνωσης της κοινωνίας, γύρω από μια ανάπτυξη πράσινη, οικολογική και βιώσιμη.
Είναι το πρώτο μας ζήτημα και στον χώρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Και έχουμε και τη μαρτυρία των φωτογράφων για τις μεγάλες οικολογικές καταστροφές στη χώρα μας εδώ σήμερα, στο Συνέδριό μας.
Θεωρώ όμως, απαραίτητο να αποτυπώσουμε, σε όλη την πολιτική μας την πορεία για μία οικολογική ανάπτυξη. Και αυτό που προτείνω, στην ουσία, είναι σε όλες μας τις πολιτικές να δούμε και τη διάσταση: περιβάλλον –οικολογία - «πράσινη ανάπτυξη». Είναι το μέλλον της νέας γενιάς, είναι το μέλλον της χώρας μας.
Αυτές είναι οι δεσμεύσεις μου. Αυτές είναι οι δεσμεύσεις μας. Να γίνουμε η αλλαγή που πρεσβεύουμε. Δέσμευση κάθε δημοκράτη. Και ξέρετε ότι μπορούμε. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί. Μπορεί, διότι είναι μέρος μιας μεγάλης παράδοσης στη χώρα μας.
Όταν ένας νέος Κρητικός ερχόταν στην Αθήνα να αναλάβει τα ηνία της χώρας, λίγοι πίστεψαν στην ολοκλήρωση του Ελληνικού έθνους. Αυτός το πίστευε. Μπόρεσε, ένωσε τον ελληνισμό. Λεγόταν Ελευθέριος Βενιζέλος.
Όταν ένας νέος αντιστασιακός σήκωνε την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη, λίγοι πίστεψαν ότι θα ερχόταν η ελευθερία από τον κατακτητή. Αυτός συμβόλισε τον πόθο για μια Ελλάδα ελεύθερη. Μπόρεσε, λεγόταν Μανώλης Γλέζος.
Όταν ένας νέος έμπαινε στη φυλακή για πρώτη φορά, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, παλεύοντας για τη δημοτική γλώσσα, ήταν όνειρο μακρινό το δικαίωμα του λαού για παιδεία. Αυτός συμβόλισε την πίστη, ότι και ένα παιδί από την επαρχία θα είχε όλες τις δυνατότητες να προοδεύσει, αν κατακτούσε τη δύναμη που λέγεται γνώση. Μπόρεσε, το 1964, θέσπισε τη δωρεάν παιδεία, λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου.
Στην εξορία, στον Καναδά και στη Σουηδία, θυμάμαι, βλέπαμε τα σαράντα χρόνια δικτατορίας στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Και ένας πρώτος και λίγοι μαζί, που πίστεψαν ότι μπορούσε να πέσει μία σκληρή και αδίστακτη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα, οργανώθηκαν. Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, και οι πολλοί που πίστεψαν, και ίδρυσαν ένα νέο απελευθερωτικό Κίνημα, με στόχο τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Και μαζί, πίστεψε και η νεολαία της χώρας μας, που ξεσηκώθηκε και στη Νομική και στο Πολυτεχνείο, και μαζί κατέρρευσε και η χούντα. Ήθελα να αναφέρω τα ονόματα, αλλά είναι πάρα πολλοί εδώ από τη γενιά του Πολυτεχνείου. Τους τιμούμε όλους.
Όπως τιμούμε και όλους του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος, του ΠΑΚ του εξωτερικού. Αλλά είναι λιγότερα τα ονόματα που τότε ξεκίνησαν στο ΠΑΚ εσωτερικού και διαβάζω: Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, Γιάννης Αλευράς, Αντώνης Λιβάνης, Τάκης Κατσικόπουλος, Γιώργος Παπασωτηρίου, Θανάσης Τσούρας.
Σαράντα χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΚ, θέλω να θυμίσω κάτι απλό. Ότι ιδρυτές ήταν πρόσφυγες και μετανάστες που πίστεψαν στην Ελλάδα και μπόρεσαν. Πρόσφυγες και μετανάστες που τιμούμε και σήμερα με την συμμετοχή τους στο Κίνημά μας. Σήμεραν μαζί μαςν είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, που και αυτοί αγωνίζονται για μια καλύτερη πατρίδα από την οποία ήρθαν, αλλά και μια καλύτερη πατρίδα την οποία θέλουν να φτιάξουν με την οικογένειά τους στην Ελλάδα.
Το 1974 λίγοι πίστεψαν ότι η Ελλάδα μπορεί πράγματι να ανήκει στους Έλληνες. Η εξάρτηση από τις μεγάλες δυνάμεις ήταν η μοίρα της Ελλάδας από την παλιγγενεσία, από το ’21 μέχρι το ’81.
Μια μικρή, όμως, ομάδα Βουλευτών το εξέφρασε στις εκλογές του 1974, πίστεψαν ότι μπορούν. Και διαβάζω τα ονόματά τους, από το τέλος στην αρχή: Ψαράκης Γιώργος, Χαραλαμπόπουλος Γιάννης, Φλώρος Γιάννης, Σκουλαρίκης Γιάννης, Ράλλης Σπύρος, Παπαδημητρίου Γιάννης, Κουτσοχέρας Γιάννης, Κουτσόγιωργας Μένιος, Κακλαμάνης Απόστολος, Ιντζές Βασίλης, Βγενόπουλος Νίκος, Ακρίτα Σύλβα, Αλευράς Γιάννης. Και στη Θεσσαλονίκη, ο Βουλευτής Παπανδρέου Ανδρέας.
Γι’ αυτό και σήμερα τιμούμε την Ελλάδα που πιστεύει. Και αυτό μας ενώνει. Εκπροσωπούμε τη βαθιά μας πίστη, τη δυνατότητα της Ελλάδας να αλλάξει. Εκπροσωπούμε, αυτό που είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Κανένας λαός δεν ηττάται όταν πιστεύει στον εαυτό του».
Αυτό έκανε ο Ελληνισμός στην Εθνική Αντίσταση, αυτό είπε ο Έλληνας με το 114, αυτό πάλεψε η νέα γενιά με το Πολυτεχνείο, αυτό πίστεψε και η Ελλάδα με τη γενιά του ’81. Αυτό κατάφερε και η Ελλάδα υπό τον Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη με την ΟΝΕ, με την ένταξη της Κύπρου, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πίστεψε στις δυνάμεις του.
Εκπροσωπούμε εδώ όλες τις γενιές, εκπροσωπούμε και τον Ελληνισμό της διασποράς. Θα ήθελα οι Έλληνες της διασποράς να σηκωθούν, που έχουν έρθει από τα άκρα της γης, από όλες τις γωνιές της γης. Καλώς ορίσατε. Εκπροσωπούμε όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, τον μετανάστη που ήρθε εδώ πρόσφυγας. Εκπροσωπούμε και τιμούμε τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, που βρίσκονται ανάμεσά μας, τους αγωνιστές που είναι εδώ κοντά μας.
Χωρίς αυτούς, δεν θα έφτανε η Ελλάδα να αναπτύξει ένα δημόσιο σύστημα υγείας, να δώσει συντάξεις σε όλους τους Έλληνες, να αναγνωρίσει ότι πολίτες είναι και τα άτομα με αναπηρία, να δημιουργήσει υποδομές σε όλη την Ελλάδα, να μπούμε στην ΟΝΕ, να έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης σημαντικούς, να βάλουμε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να οργανώσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, να μπορούμε να ελπίζουμε για τις δυνατότητές μας.
Φίλες και φίλοι,
Σύντροφοι και συντρόφισσες, μπορούμε μαζί.
Μπορούμε, με την προϋπόθεση ότι κινητοποιούμε όλες μας τις δυνάμεις, με την προϋπόθεση ότι ενώνουμε όλες μας τις δυνάμεις, με την προϋπόθεση ότι αξιοποιούμε όλες μας τις δυνάμεις.
Δεν μας περισσεύει κανείς. Και αυτός είναι ο νέος μας πατριωτισμός. Αυτό είναι και το σημερινό κάλεσμα, κάλεσμα ενότητας, ενότητας για τη χώρα, ενότητας για το ΠΑΣΟΚ, για την Ελλάδα των αξιών.
Καλό μας αγώνα.
Καλό Συνέδριο.
Καλή μας επιτυχία.
Γεια σας.

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΠΑΣΟΚ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

ΟΜΙΛΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚΣTHN ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρώτα απ? όλα, μία απάντηση στην κυρία Παπαρήγα. Θέλω να τονίσω, ότι εάν, όπως είπατε, πράγματι έχουμε γεγονότα, όπως τα περιγράψατε, στην Τσεχία, διάλυσης της Κομμουνιστικής Νεολαίας, σας συμπαραστεκόμαστε, γιατί οπωσδήποτε είναι μία πράξη αντιδημοκρατική. Και βεβαίως, τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα μπορούν να αντιμετωπίσουν παρόμοιες περιπτώσεις, σύμφωνα και με τις Συνθήκες. Εμείς, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συμβάλουμε στην απόσυρση αυτής της απόφασης.
Σε ό, τι αφορά το ψήφισμα για το οποίο μιλήσατε, εμείς, και πολλά από τα Σοσιαλιστικά Κόμματα και πρώην Κομμουνιστικά Κόμματα που βρίσκονται στην οικογένειά μας, δεν δεχτήκαμε τη λογική κάποιου μακαρθισμού ή κάποιων ειδικών μέτρων απέναντι στις χώρες αυτές, τις πρώην Κομμουνιστικές, και δεν πέρασε αυτό το κομμάτι.
Από εκεί και πέρα, η συζήτηση της ιστορίας, είναι μία συζήτηση που μπορούμε να κάνουμε, όπως είπατε και εσείς, και στην οποία ο καθένας ελεύθερα μπορεί να εντρυφήσει και να μιλήσει και να αξιολογήσει. Αυτό νομίζω είναι κάτι, το οποίο δεν μπορούμε εμείς να εμποδίσουμε και, μάλιστα, το χαιρετίζουμε ως μία δυνατότητα, μέσα στο Κοινοβούλιο, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να συζητηθούν και να μελετηθούν αυτές οι ιστορικές πτυχές.
Αλλά συμφωνούμε, ακριβώς αυτό το κομμάτι, το οποίο είπατε, για τα μέτρα, αυτό δεν αφήσαμε να περάσει στο ψήφισμα, και με δική μας αντίσταση και, βεβαίως, άλλων κομμάτων των Σοσιαλιστών. Μάλιστα, καταδικάσαμε αυτή την προσπάθεια που έγινε, ιδιαίτερα σε μια - δυο από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Κύριοι συνάδελφοι, ποιο είναι το μεγάλο δίλημμα που έχουμε μπροστά μας, όταν μιλάμε για τη νέα γενιά, για την πολιτική μας, για τις αποφάσεις μας, για τις μεταρρυθμίσεις μας, όταν μιλάμε για το νέο άνθρωπο;
Το δίλημμα είναι, αν θα μπορέσουμε να τον εξοπλίσουμε με τα πνευματικά, ψυχικά, υλικά, αλλά και σωματικά εργαλεία, ώστε με αξιοπρέπεια, αποτελεσματικότητα, σιγουριά και περηφάνια να αντιμετωπίσει το δικό του μέλλον, το μέλλον του Έθνους μας, που έχει σχέση με την πορεία της νέας γενιάς, το μέλλον του πολιτισμού μας, αλλά και βεβαίως των δικών μας παιδιών, το μέλλον των παιδιών όλων μας. Ή, από την άλλη μεριά, εάν με την πολιτική μας, θα αισθανθεί η νέα γενιά φοβισμένη, ευνουχισμένη, περιθωριοποιημένη και ανασφαλής μπροστά στις εξελίξεις.
Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για την Ελλάδα των αξιών, της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, μιας κουλτούρας βαθιά δημοκρατικής, πολιτικά φιλελεύθερης, οικονομικά κοινωνικής και ανθρώπινης, πολιτιστικά καινοτόμας και δημιουργικής. Ένας πολιτισμός δημοκρατίας και αλληλεγγύης.
Στην άλλη περίπτωση, μιας φοβικής Ελλάδας και μιας φοβικής νέας γενιάς, μιλάμε για την Ελλάδα της ζούγκλας των εξουσιαστών, των πελατειακών σχέσεων, των κοινωνικών ρωγμών, της διαίρεσης, του αυταρχισμού και της πόλωσης, της αδυναμίας οποιασδήποτε προοδευτικής εξέλιξης, λόγω του φόβου και του ευνουχισμού των δυνατοτήτων της νέας γενιάς.
Και δυστυχώς, αυτό που ζούμε αυτά τα χρόνια, είναι η δεύτερη περίπτωση. Είναι η περίπτωση μιας νέας γενιάς, που βομβαρδίζεται με φόβους και ανασφάλεια. Είναι ακόμα πιο επιτακτική σήμερα η δημιουργία μιας κουλτούρας, ενός πολιτισμού δημιουργικής δημοκρατίας, αξιών και ανθρωπιάς.
Η νέα γενιά, σήμερα, πρώτον, έχει τα μεγαλύτερα διλήμματα, το τονίζω αυτό, τις μεγαλύτερες προκλήσεις που είχε ποτέ η ανθρωπότητα. Θα ζήσει προκλήσεις και ζει προκλήσεις, που καμία άλλη γενιά της ανθρωπότητας δεν αντιμετώπισε, είτε είναι θέματα, όπως των βιολογικών εξελίξεων και των βιοηθικών ζητημάτων, είτε είναι θέματα υποβάθμισης και τελικά καταστροφής του φυσικού μας περιβάλλοντος και των ζωτικών μας αναγκών από το περιβάλλον, είτε είναι οι νέες πανδημίες που σαρώνουν και μπορούν να δημιουργηθούν αστραπιαία σε όλη τη γη, είτε είναι ο ωκεανός πληροφορίας, αλλά και η δυνατότητα ελέγχου των πολιτών μέσω των συστημάτων πληροφορίας, που είναι ένα μείζον θέμα δημοκρατίας, είτε είναι οι νέοι πόλεμοι που μπορούν να ξεσπάσουν, λόγω των περιβαλλοντικών συνθηκών, όπως είναι πόλεμοι για το νερό, που γίνεται σπάνιο είδος ή, βεβαίως, πόλεμοι που ήδη υπάρχουν για την ενέργεια, είτε η μεγάλη προσφυγιά και η μετανάστευση, που θα αλλάξει πολλές από τις κοινωνίες μας. Εμείς, έχουμε ήδη ζήσει, σε μικρή κλίμακα, τη μετανάστευση και την προσφυγιά πάρα πολλών, που έχουν έρθει και έχουν βρει στέγη και θαλπωρή στην Ελλάδα.
Το δεύτερο μεγάλο στοιχείο που έχει αλλάξει γι’ αυτή τη γενιά είναι, ότι γραμμική πρόοδος δεν υπάρχει πια, ούτε η δογματική μαρξιστική αντίληψη μιας γραμμικής προόδου της κοινωνίας υπάρχει, ούτε και η δογματική νεοφιλελεύθερη αντίληψη μιας γραμμικής προόδου, της συνεχούς, δηλαδή, προόδου για κάθε γενιά. Ζούμε πολύ πιο χαοτικές εξελίξεις, πολύ πιο απρόβλεπτες εξελίξεις.
Και τρίτον, το μέλλον δεν είναι όπως των δικών μας γενεών σε μια βιομηχανική κοινωνία, που ουσιαστικά ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία μας, χαρτογραφημένος ο δρόμος μας. Ο δρόμος ενός νέου, σήμερα, είναι πολύ περισσότερο ενός εξερευνητή σε τόπους καινούργιους, ανεξερεύνητους, χωρίς ουσιαστική χαρτογράφηση, με πολλές νέες δυνατότητες και ευκαιρίες βεβαίως.
Ουσιαστικά, καμία πολιτεία, κανένας γονιός δεν μπορεί να είναι σίγουρος, για το τι θα συναντήσει το παιδί του σ? αυτό το δρόμο για τη δική του Ιθάκη, για τη δική του πορεία. Όμως, αυτό που μπορούμε να εγγυηθούμε και απαιτείται να εγγυηθούμε, να εξασφαλίσουμε, είναι να έχει η νέα γενιά, ο νέος άνθρωπος όλα τα κατάλληλα εφόδια για την πορεία του, τα υλικά, αλλά ακόμα περισσότερο τα πνευματικά, ψυχικά και σωματικά, ώστε να αντιμετωπίσει όσο γίνεται πιο καλά, πιο αποτελεσματικά, τους Κύκλωπες, τις σειρήνες ή τους Λαιστρυγόνες που θα συναντήσει, στη μεγάλη περιπέτεια που λέγεται ζωή.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Όχι μία πολιτεία, που του προδιαγράφει κρατικιστικά ή πελατειακά ή αυταρχικά το μέλλον του, διότι αυτό απλώς θα οδηγήσει σε τυφλό αδιέξοδο, ούτε όμως και μία πολιτεία, που τον αφήνει απροστάτευτο στους άγριους ανέμους του σκληρού ανταγωνισμού της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης, που αυτό θα τον περιθωριοποιήσει. Και στις δύο περιπτώσεις, η νέα γενιά αποκτά ανασφάλειες, φοβίες, ουσιαστικά ευνουχίζεται.
Χρειάζεται να δώσουμε εμείς την απαραίτητη στήριξη, την απαραίτητη, αν θέλετε, προίκα για τη διαδρομή της νέας γενιάς, για τη διαδρομή κάθε νέου ανθρώπου, ώστε στο δρόμο να σιγουρέψουμε, ότι στις δύσκολες επιλογές και στις δύσκολες μεταβάσεις, θα υπάρχουν γέφυρες στήριξης, από τη γέννα στο νηπιαγωγείο, από το νηπιαγωγείο στο σχολείο, από το σχολείο στο πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ, από το πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ στην αγορά εργασίας, από την αγορά εργασίας στην οικογένεια, από την οικογένεια στην σύνταξη.
Ουσιαστικά, αναβαθμίζεται μ? αυτά τα εργαλεία ολόκληρη η κοινωνία, αλλά βεβαίως δημιουργούνται και σταθμοί επανατροφοδότησης, αν θέλετε, σ? αυτή την πορεία, σε πολλά σημεία της ζωής του. Και ουσιαστικά, αυτός είναι και ο νέος ρόλος του εκπαιδευτικού συστήματος, της δια βίου εκπαίδευσης.
Αγαπητοί συνάδελφοι, με μια ματιά στη σημερινή νεολαία, είναι πολύ εύκολο να δούμε ότι, αυτό τον δρόμο, δεν τον έχει επιλέξει η Νέα Δημοκρατία. Μίλησε ο πρωθυπουργός και όλο και περισσότερο όταν ακούω τον πρωθυπουργό- και στενοχωριέμαι γι? αυτό- αισθάνομαι ότι ζει σε κάποιον άλλο πλανήτη.
Είναι πολύ ωραία τα μεγάλα λόγια, είναι πολύ ωραίες οι μεγάλες σε ενεστώτα περιγραφές του τεράστιου έργου της Νέας Δημοκρατίας, στην πράξη, δεν ισχύει τίποτα απ? αυτά, τα οποία δυστυχώς ακούσαμε από εσάς, κ. πρωθυπουργέ. Και λέω στενοχωριέμαι, γιατί μιλάμε για τη νέα γενιά, την οποία όλοι μας, πιστεύω, πέρα από τις κομματικές μας διαφορές, έχουμε και λόγο και στόχο να υπηρετήσουμε.
Ας ξεκινήσουμε με την οικογένεια. Μπορεί να φτιάξει οικογένεια, σήμερα, ένα νέο ζευγάρι; Εγώ περπατάω στους δρόμους, πηγαίνω στα μαγαζιά, πηγαίνω στους χώρους δουλειάς, πηγαίνω στους χώρους διασκέδασης με τη νεολαία και ακούω τη νεολαία. Ξέρετε τι μου λένε; «Πώς να φτιάξω οικογένεια; Είναι ανασφάλιστη η εργασία μου, είναι μαύρη», μία περίπτωση. «Πώς να φτιάξω οικογένεια; Δεν έχω λεφτά για να το πάω στο νηπιαγωγείο. Πού θα το αφήσω το παιδί, όταν εγώ έχω δύο δουλειές και ο σύζυγός μου ή η σύζυγός μου δουλεύει;» «Πώς θα πληρώσω τα φροντιστήρια;»
Ξέρετε πόσο κόστισαν το 2005 τα φροντιστήρια, η ιδιωτική εκπαίδευση στη χώρα μας; Πλήρωσαν 4,5 δις ευρώ οι Έλληνες, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη, για ιδιωτική εκπαίδευση και, ουσιαστικά, το μεγάλο μέρος αφορά στα φροντιστήρια και στα ιδιωτικά μαθήματα.
Και μιλάμε ουσιαστικά, όχι για δωρεάν παιδεία, για μία άκρως ταξική παιδεία. Όταν το 1964 θεσμοθετήθηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου η δωρεάν παιδεία, πράγματι υπήρξε μια ταξική επανάσταση στη χώρα μας, αναδεικνύοντας νέους ανθρώπους, από την επαρχία ιδιαίτερα, που μπήκαν σε νέες καριέρες και ανέβηκαν τις κοινωνικές σκάλες, τις οικονομικές σκάλες της κοινωνίας.
Σήμερα, αυτό δεν λειτουργεί. Αντιθέτως, καταπιέζεται και πιέζεται η μεσαία και η κατώτερη τάξη όλο και περισσότερο. Σε ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, αυτό γίνεται ακόμη πιο δύσκολο και επικίνδυνο για την οικονομία και την κοινωνία της χώρας μας.
Άλλο πρόβλημα: καθυστερημένη ένταξη στην αγορά εργασίας. Φτάνουν στα 30, μένουν με τις οικογένειές τους, τους κρατάνε οι γονείς τους, ζουν εκεί, παίρνουν χαρτζιλίκι, το πολύ. Δεν έχουν μπει στην αγορά εργασίας.
Άλλο πρόβλημα: πτυχία χωρίς αντίκρισμα. Βγάζουν συνεχώς πτυχία και δεν έχουν σχέση με την αγορά εργασίας, δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες και, δεν το θεωρώ μη σοσιαλιστικό, το ότι πρέπει να υπάρχει σύνδεση επιτέλους και της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με την παραγωγή. Δηλαδή, τι; Θα βγουν και θα μείνουν άνεργοι; Να μην έχουν τις δυνατότητες να μπουν στην αγορά εργασίας;
Και εγώ κάνω την κριτική μου, εγώ ήμουν υπουργός Παιδείας- μην φωνάζετε- εγώ κάνω την κριτική μου, διότι εμείς, αυτό το οποίο παραλάβαμε, το προχωρήσαμε σε μεγάλο βαθμό, στα όρια του υπάρχοντος συστήματος. Είκοσι χρόνια παλέψαμε και αναβαθμίσαμε το σύστημα παιδείας, επενδύσαμε στο σύστημα παιδείας.
Σήμερα όμως υπάρχουν, λόγω και των εξελίξεων, μεγάλες τομές, τις οποίες εμείς πρέπει να κάνουμε και, αυτό πρεσβεύει το ΠΑΣΟΚ, πρεσβεύει ένα νέο άλμα για την παιδεία, ένα νέο άλμα για τη νέα γενιά. Κάτι, που δεν μπορείτε να κάνετε εσείς, δεν το καταλαβαίνετε εσείς και μιλάτε πάλι για το παρελθόν.
Εγώ σας μιλάω για τα προβλήματα, δεν σας μιλάω για το παρελθόν. Τα υπάρχοντα προβλήματα, τα οποία δεν αντιμετωπίζετε, επί τέσσερα χρόνια τα χειροτερεύετε.
Συνταξιοδότηση. Υπάρχει ο φόβος τώρα πια, με το νομοσχέδιό σας, ότι δεν θα υπάρχει δυνατότητα σοβαρής συνταξιοδότησης. Τι κάνει αυτό στο φρόνημα της νεολαίας; Υπερωρίες χωρίς πληρωμή. Πάω στα μαγαζιά, τους λέω «πόσο δουλεύετε;», «πληρωνόμαστε 8 ώρες, αλλά δουλεύουμε ...», λέω «12; Πόσο;», «και παραπάνω», «τα πληρώνεστε;», «όχι». Μαύρη εργασία και εδώ. Ανασφάλιστη εργασία. Γι' αυτό, εμείς έχουμε πει ότι θα αλλάξουμε το νόμο, τον οποίο εσείς φέρατε, για τις υπερωρίες, που δημιουργεί ξανά έναν εργασιακό μεσαίωνα στους νέους ανθρώπους.
Το θέμα των ναρκωτικών. Έχω δει πάρα πολλά νέα παιδιά, που περιμένουν στις λίστες για τη μεθαδόνη κι έχει μεγαλώσει αυτή η λίστα επί των ημερών σας. Θα σας πω και τα στοιχεία: δημόσιοι χώροι, πράσινο, περιβάλλον, όλα τα μεγάλα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν θα μπορούσαν να είναι χώροι πανεπιστημίων, πολιτισμού, αθλητισμού; Εσείς τα κρατάτε τέσσερα χρόνια κλειστά και τα δίνετε για «Mall» και εμπορικά κέντρα. Αυτός είναι ο πολιτισμός, για τον οποίο εσείς μιλάτε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας.
Η έκφραση των νέων: Πολύ βασικό να ακουστεί η φωνή των νέων. Μιλήσατε για τα τοπικά Συμβούλια νέων. Γιατί τους βάζετε να εγγραφούν, σαν να είναι κάποιο κόμμα; Κάθε νέος κάθε Δήμου θα έπρεπε δικαιωματικά, μόνο με την ταυτότητά του, όταν θα γίνουν αυτές οι εκλογές γι' αυτά τα όργανα, να μπορεί να πάει εκεί να ψηφίσει.
Προφανώς, όμως, θεωρείτε ότι, με αυτό τον τρόπο, μπορείτε να περιορίσετε την συμμετοχή σε εκείνους, τους οποίους εσείς, από το κράτος ή το δικό σας κόμμα, θα κινητοποιήσετε εκείνες τις μέρες. Δεν είναι η λογική της ουσιαστικής ακομμάτιστης έκφρασης της νεολαίας μέσα στους δήμους, αυτή η λογική που ακολουθείτε.
Σε ό,τι αφορά δε την αντιμετώπιση των νέων από την πολιτεία, η λέξη «κονέ» είναι το κυρίαρχο στους νέους, η αναξιοκρατία, η λέξη «STAGE» που είναι ανασφάλιστη εργασία και, πρέπει αυτό να σταματήσει επιτέλους. Άλλο να αποκτήσει εμπειρία, άλλο η ανασφάλιστη εργασία, που εσείς από την πίσω πόρτα φέρατε με τα STAGE. Αυτό πρέπει να σταματήσει.
Και βεβαίως, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο μέρος των νέων, άλλοι μπορούν, άλλοι δεν μπορούν, που σκέφτονται πια να μεταναστεύσουν σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, είτε για να βρουν δουλειά, είτε για άλλου είδους σπουδές.
Εμείς, γι' αυτό έχουμε πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες ξεκινούν από τη γέννα, μέχρι και τα 28 έτη των νέων, με γέφυρες υποστήριξης, σε αυτή την πορεία κοινωνικοποίησης, ένταξης των νέων, ανάδειξης των νέων, δημιουργίας εφοδίων για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις.
Απασχόληση των νέων, πρώτα απ' όλα, σημαίνει μία πιο γρήγορη ένταξή τους στην αγορά εργασίας. Εδώ, δίνει απάντηση η πρότασή μας- που έχει κακοποιηθεί ένθεν και ένθεν- για τετραετή κρατική χρηματοδότηση των εργοδοτικών εισφορών των νέων, με πλήρη κοινωνική ασφάλιση και με την προϋπόθεση ότι δεν θα συνοδεύεται από απολύσεις παλαιότερων εργαζομένων.
Εγγυόμαστε, δηλαδή, όχι ανασφάλιστη εργασία, αλλά ασφαλισμένη, με κρατική χρηματοδότηση, για να μπορέσουμε να τον εντάξουμε γρήγορα στην αγορά εργασίας, να μην φτάσει στα 30 του.
Επίσης, για ένα δίκαιο ισολογισμό μεταξύ των γενεών, έχουμε μιλήσει για το Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών, σε μία τελείως άλλη βάση απ? αυτή με την οποία εσείς νομοθετήσατε, με την πρότασή σας για τον ΦΠΑ και από τους κοινωνικούς πόρους.
Για την παιδεία, έχουμε μιλήσει για ένα ποιοτικό μετασχηματισμό του σχολείου, με την ολόπλευρη στήριξη των μαθητών και σπουδαστών με οικονομικές δυσκολίες. Και μόνον έτσι θα επιτύχουμε τη μείωση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων. Θα σας πω ένα παράδειγμα.
Υπάρχουν μεταγραφές. Ξέρετε γιατί γίνονται οι περισσότερες μεταγραφές; Βεβαίως, γιατί πολλοί θέλουν να είναι σε κάποια ξεχωριστή Σχολή, αλλά οι περισσότερες γίνονται για οικονομικούς λόγους. Θα πρέπει να μπορούν να γίνονται οι μεταγραφές για ακαδημαϊκούς και μόνον λόγους.
Δηλαδή, κάποιος να μπορεί πράγματι να πάει από το ένα Τμήμα σε ένα άλλο, σε ένα άλλο Πανεπιστήμιο, ακόμα και σε μία άλλη κατεύθυνση, για να υπάρχει μία ευελιξία στις δικές του επιλογές. Αλλά για να γίνει αυτό, σημαίνει ότι τα Πανεπιστήμια θα δέχονται με ακαδημαϊκά κριτήρια τις μεταγραφές. Αυτό σημαίνει επίσης ότι, όταν ο νέος θα πάει σε μια περιοχή εκτός απ? την περιοχή όπου ζουν οι γονείς του, θα πρέπει το κράτος να του παρέχει όλη την απαραίτητη - εφόσον τη χρειάζεται, να μπορεί να τη δικαιούται να την πάρει - οικονομική βοήθεια, για να μπορεί να ζήσει σε αυτή την περιοχή.
Αυτό είναι το Πρόγραμμά μας. Είναι ένα Πρόγραμμα, το οποίο έχουμε υιοθετήσει σύμφωνα και με το σκανδιναβικό μοντέλο, με άτοκο δάνειο για το νέο, το οποίο αποπληρώνεται, εφόσον ξεκινήσει εργασία, και σταδιακά, μέσω του φορολογικού συστήματος. Δηλαδή, καλύπτει όλες τις ανάγκες διαβίωσής του στην περιοχή αυτή. Να μην χρειάζεται, ούτε να κάνει τη μεταγραφή, ούτε να δουλεύει, καθώς πάρα πολλά παιδιά δουλεύουν στην επαρχία, σε διάφορες περιοχές, για να μπορούν να ζήσουν και να σπουδάσουν παράλληλα.
Πιστοποίηση στην ξένη γλώσσα και την πληροφορική. Πρέπει να αντικαταστήσουμε στο σχολείο το ασφυκτικό αναλυτικό πρόγραμμα και να πάμε σε εθνικούς στόχους- και θα μιλήσω λίγο γι? αυτό αργότερα. Κλειδί, βεβαίως, για όλες αυτές τις αλλαγές, είναι και η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού, που βεβαίως σημαίνει και την οικονομική του αναβάθμιση, αλλά και τη μόρφωσή του.
Σε ό, τι αφορά το ολοήμερο σχολείο, το ολοήμερο σχολείο δεν μπορεί να είναι πάρκινγκ, για το οποίο εσείς μας κατηγορούσατε, εσείς το κάνατε πάρκινγκ. Το ολοήμερο σχολείο, είναι το σχολείο το οποίο βοηθά, υποστηρίζει, ενισχύει, διευρύνει τους ορίζοντες του νέου παιδιού. Δηλαδή, τελειώνοντας τα κανονικά του μαθήματα, να μπορεί να έχει μετά ουσιαστική υποστήριξη αν χρειάζεται, διεύρυνση των οριζόντων του σε νέα μαθήματα, που σημαίνει όμως, όχι απλώς κάποιος επιμελητής να κάθεται δίπλα και να το κρατάει, να το νταντεύει, αλλά ουσιαστικά, να του δίνουν οι καθηγητές ή οι δάσκαλοι νέες γνώσεις και νέες δυνατότητες, που σημαίνει βεβαίως και ουσιαστική χρηματοδότηση αυτού του προγράμματος.
Βεβαίως, χρειάζεται και έχουμε μιλήσει για ένα άλλο εξεταστικό σύστημα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και έχουμε μιλήσει, επίσης, για την απόλυτη αποκέντρωση και αυτονομία των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, με ευελιξία. Θα σας πω και δυο λόγια γι? αυτό. Σε ό, τι αφορά δε το άρθρο 16, το τονίζουμε ξανά. Θεωρώ, βεβαίως, λάθος τη θέση της παραδοσιακής, της άλλης Αριστεράς. Πρέπει να βάλουμε τάξη σε αυτό το χάος που υπάρχει σήμερα. Βοηθάμε, με το άρθρο 16, με τη μη επίλυση αυτού του θέματος, να έχουμε δυστυχώς στη χώρα μας τα περισσότερα ιδιωτικά ιδρύματα, τα χειρότερα ιδιωτικά και βεβαίως και κερδοσκοπικά ιδιωτικά. Και αναγνωρισμένα, όχι από εμάς, αλλά από κάποιους τρίτους. Αυτό έχουμε πετύχει.
Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημα. Το βασικό πρόβλημα, όπως σας είπα, δεν είναι το δάχτυλο, αλλά ο ήλιος που δείχνει το δάχτυλο, που είναι το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Εκεί, μπορούμε να συμφωνήσουμε; Διότι η Νέα Δημοκρατία έχει υποβαθμίσει το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Ας δουλέψουμε όλοι μαζί, για την αναβάθμιση και την αλλαγή του δημοσίου Πανεπιστημίου. Εκεί είναι το βασικό πρόβλημα.
Θέλω, όμως, να δώσω και μερικά στοιχεία στον κ. πρωθυπουργό για τη νέα γενιά και για την πολιτική που έχει ακολουθήσει. Ναρκωτικά, υποχρηματοδότηση όλων των φορέων που υλοποιούν προγράμματα πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης. Αποτέλεσμα: υποστελέχωση όλων των μονάδων και υπολειτουργία αυτών.
Συγκεκριμένα, στους εργαζόμενους των Κέντρων Πρόληψης, δηλαδή στον ΟΚΑΝΑ, οφείλονται 6 εκατ. ευρώ από δεδουλευμένα του 2007. Δεύτερον. Η λίστα αναμονής χρηστών στα προγράμματα υποκατάστατων. Κάθονται στα Εξάρχεια τα παιδιά και περιμένουν στις λίστες. Τους έχω δει, έχω μιλήσει μαζί τους. Από 2,5 χιλιάδες που ήταν το 2004, ξεπερνάνε σήμερα τους 4,5 χιλιάδες χρήστες. Εκκρεμούν στο ΚΕΘΕΑ αιτήματα για δημιουργία «στεγνών» προγραμμάτων, από 15 και πλέον δήμους, από τετραετίας.
Και τέταρτον. Το Εθνικό Παρατηρητήριο, το ΕΚΤΕΠΝ, ο σύνδεσμος της χώρας μας δηλαδή με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο, δεν λειτουργεί από τις 21/12/07, λόγω διακοπής της χρηματοδότησής του.
Ωρομίσθιοι στα ολοήμερα, 4.500 στα σχολεία, και 5.000 στην πρόσθετη ενισχυτική διδασκαλία, όλοι νέοι καθηγητές που δεν έχουν πληρωθεί. Και βεβαίως, πολύ μεγάλος αριθμός απ? αυτούς δεν έχει πληρωθεί από την περσινή χρονιά.
Τα STAGE: νέοι που είναι 40 μήνες σε αυτό το πρόγραμμα. Υποτίθεται ότι είναι ένα μικρό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για επαγγελματική εμπειρία, ότι είναι στο ΙΚΑ, ενώ είναι ανασφάλιστα αυτά τα παιδιά. Αυτή είναι η αντίληψη της λογικής και της παιδαγωγικής, την οποία εσείς προωθείτε.
Νέα ζευγάρια. Εμείς, έχουμε προτείνει επίδομα 2.000 ευρώ για κάθε παιδί όταν γεννιέται, νέο εθνικό σύστημα βρεφονηπιακής υποστήριξης για τους νέους γονείς, με διπλασιασμό των βρεφονηπιακών σταθμών σε τέσσερα χρόνια και επενδυτικό λογαριασμό για κάθε παιδί, που θα είναι στη διάθεσή του στην ηλικία των 18 ετών.
Σε ό,τι αφορά το μεγάλο κατόρθωμα, για το οποίο μιλήσατε εσείς, για την ψηφιακή άνοδο της χώρας μας, έχω τους δείκτες. Δυστυχώς, έχω τους τρεις βασικούς δείκτες, που έχουν σχέση με τους υπολογιστές στα σχολεία, με το ποσοστό της πρόσβασης στην ευρυζωνική ζώνη και, βεβαίως, το ποσοστό των καθηγητών που εκπαιδεύουν στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους νέους, τους τελευταίους 12 μήνες.
Είμαστε, αντίστοιχα, στην 22η χαμηλότερη θέση, 27η και 26η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κ. Καραμανλή.
Σε ό, τι αφορά δε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε τη νεολαία, απλώς θα σας πω, ότι τους αντιμετωπίζετε, όπως αντιμετωπίζετε τον φοιτητή που φορούσε πρόσφατα- το γνωρίζουμε όλοι- τα πράσινα παπούτσια, ο οποίος ακόμα σέρνεται στα δικαστήρια. Δηλαδή, με αυταρχισμό και βεβαίως με αναλγησία.
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, ο χρόνος είναι μικρός για να μιλήσει κανείς για ένα τόσο μεγάλο ζήτημα. Θέλω, όμως, να πω κλείνοντας δυο λόγια μόνο, για το Πανεπιστήμιο και για τον πολιτισμό. Είναι απόλυτη προτεραιότητα να επιλύσουμε την αυτοδιοικητική και αποκεντρωμένη λειτουργία, την αυτοτέλεια δηλαδή την ακαδημαϊκή, διοικητική και χρηματοοικονομική, την πλήρη αυτοδιαχείριση των Ιδρυμάτων, με τον τρόπο που εμείς προτείνουμε και που καταθέσαμε ως νομοσχέδιο και, που βεβαίως, αρνηθήκατε να το ψηφίσετε, διότι δεν θέλετε αυτή την αυτονομία για την οποία μιλάτε, την αυτοτέλεια.
Αντιθέτως, το νομοσχέδιό σας δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στην λειτουργία των Πανεπιστημίων. Αυτοδιαχείριση των ελλειμμάτων με πολυετείς αμοιβαία δεσμευτικές προγραμματικές συμφωνίες με την πολιτεία, για την ισχυρή τους χρηματοδότηση -εμείς, έχουμε μιλήσει για 5% του ΑΕΠ για την παιδεία- και η προστιθέμενη γνώση που θα έχουν, η ποιότητα της διδασκαλίας και της έρευνας, το κύρος τους στη διεθνή κατάταξη, οι επιστημονικές και επαγγελματικές προοπτικές των αποφοίτων, το ποσοστό των αποφοίτων που βρίσκει εργασία, στο διάστημα ενός έτους, η συμβολή τους στην ανέλιξη νέων από τα κατώτερα στρώματα, όλα αυτά, πρέπει ν? αποτελέσουν κριτήρια αξιολόγησης.
Δεν βλέπω γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι αντίθετο σε μια τέτοια λογική οποιουδήποτε, θα πρέπει να υπάρχει η κοινωνική λογοδοσία των Πανεπιστημίων, να τους δώσουμε την αυτοδιοίκηση, την αυτοτέλεια, αλλά και παράλληλα να τους αξιολογήσουμε με εθνικούς στόχους, με στόχους την σωστή εκπαίδευση και προετοιμασία των νέων ανθρώπων, της νέας γενιάς, για την οικονομία, για την κοινωνία, για τις διεθνείς εξελίξεις. Είναι απολύτως αναγκαίο.
Αυτό, βεβαίως, σημαίνει και τη χρηματοδότηση αλλά και μια γενναία μεταρρύθμιση, η οποία θα δώσει μεγαλύτερες ελευθερίες στα Πανεπιστήμια. Από εκει και πέρα, τα ίδια τα Πανεπιστήμια θα πρέπει να έχουν και μία ουσιαστική ευελιξία σε ό,τι αφορά και την εσωτερική τους λειτουργία.
Θέλω να πω, κλείνοντας, δυο λόγια για το εξεταστικό σύστημα. Ποιο είναι το εξεταστικό σύστημα σήμερα: Θα σας πω μια ιστορία, από όταν ήμουν υπουργός Παιδείας, που μου είπε ένας Εγγλέζος Καθηγητής. Πήρα την απόφαση, όταν ήμουν υπουργός Παιδείας, να εγγραφώ στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Αγγλίας, για Master στην Διαχείριση Παιδείας. Το έκανα για δύο λόγους: Και διότι ήταν η δουλειά που μου είχε αναθέσει τότε ο πρωθυπουργός, ο κ. Σημίτης και, δεύτερον, επειδή θέλαμε να υλοποιήσουμε το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, που ευτυχώς έχει υλοποιηθεί και λειτουργεί και είναι απ? τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της χώρας μας από πλευράς φοιτητών.
Βεβαίως, έχει μια σημασία διότι πια, πάρα πολλά πτυχία θα αποκτώνται μέσω διαδικτύου, δεν θα έχει καμία σχέση αν είναι στην Ελλάδα, κ. Αλαβάνο, κυρία Παπαρήγα, αν θα είναι στην Ελλάδα, στην Αμερική, στην Αγγλία ή σε κάποια άλλη χώρα, θα είναι μέσα στο διαδίκτυο. Άρα λοιπόν, όλη αυτή η λογική, το ότι μπορούμε να τα ελέγξουμε με αυτό τον τρόπο, με νομικούς τρόπους, είναι νομίζω απλώς μία σκιαμαχία.
Η ουσία είναι, όμως, ότι όταν συναντιόμουν με τον Επιμελητή, τον ρώτησα, «πείτε μου για τους Έλληνες φοιτητές, ποια είναι η εντύπωσή σας», ξέρετε τι μου είπε; «Όταν τους θέτω ένα θέμα για να γράψουν, να συζητήσουν, μετά, έρχονται συνήθως ένας-ένας κρυφά, και μου λένε ?πείτε μας κ. Καθηγητά, τι θέλετε να σας γράψουμε;? Και τους απαντούσα ?θέλω να γράψετε αυτό που εσείς νομίζετε, θα κάνετε την έρευνα και θα γράψετε την άποψή σας τεκμηριωμένα και στοιχειοθετημένα». Κι απαντούσαν τα παιδιά: «Ναι, κ. Καθηγητά, αυτό το καταλαβαίνουμε, αλλά πραγματικά, τη δική σας άποψη θέλουμε, διότι αυτήν θέλουμε να γράψουμε».
Αυταρχισμός, πελατειακή σχέση, ευνουχισμός. Έλλειψη κριτικής σκέψης, αποστήθιση, το ένα και μοναδικό σύγγραμμα. Συγκεντρωτισμός. Είναι ένα μέρος πια της κουλτούρας μας, της παιδείας μας, μιας αντίληψης για τη γνώση. Όταν η κωδικοποιημένη γνώση, πριν από 30 χρόνια, διπλασιαζόταν, κάθε 30 χρόνια, ξέρετε τώρα πόσο γρήγορα διπλασιάζεται η κωδικοποιημένη γνώση της ανθρωπότητας; Κάθε 11 ώρες.
Κι εμείς, του λέμε ν? αποστηθίσει συγκεκριμένα κεφάλαια, συγκεκριμένες λέξεις, συγκεκριμένα βιβλία, για τα οποία θα πρέπει να νομίσει ότι αυτά θα είναι το εργαλείο από την επόμενη μέρα, στην πραγματική ζωή, ενώ θα έπρεπε να του δημιουργήσουμε τη δυνατότητα μιας ουσιαστικής κριτικής σκέψης, μιας ουσιαστικής συνδετικής σκέψης, μιας αναλυτικής σκέψης.
Και ξέρετε τι κάναμε στον τρόπο, με τον οποίο τον βάζουμε να εξετάζεται, για να μπει στα Πανεπιστήμια; Θα σας πω ένα πολύ απλό παράδειγμα: Σκεφτείτε έναν μαραθώνιο. Έχει πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, για το πότε ξεκινάς και πότε τελειώνεις κι αν φτάσεις στο τέλος.
Το δικό μας σύστημα είναι το εξής: Εμείς, θα πάρουμε τους πρώτους 200. Άρα, τι γίνεται; Ανταγωνίζεται ο ένας φοιτητής τον άλλον, για να μπει στους πρώτους 200. Όχι για το αν μπορεί να φτάσει στον μαραθώνιο, το οποίο το κάνει, αλλά θα πρέπει να είναι στους πρώτους 200.
Το σύστημα, το οποίο εμείς προτείνουμε, είναι το Εθνικό Απολυτήριο. Λέμε το εξής: Εμείς, θα ορίσουμε τους εθνικούς στόχους και, αν τους φτάσεις, είτε είναι 200, είτε είναι 300, είτε είναι 400, τους έχεις φτάσει. Έχεις όλες τις βάσεις, για να μπορέσεις να πας στο επόμενο στάδιο. Αυτή είναι η διαφορά μας. Αυτό τι σημαίνει; Ότι θα πλήξει καίρια τα φροντιστήρια, διότι σήμερα, ο άλλος δεν πάει στα φροντιστήρια, για να μάθει καλά το μάθημα, αλλά για να το μάθει καλύτερα απ? τον διπλανό του.
Διότι ανταγωνίζεται τον διπλανό του, δεν ανταγωνίζεται για να πάρει γνώσεις, ανταγωνίζεται για να κερδίσει τον διπλανό του. Πού είναι αυτή η λογική; Η λογική είναι να πάρει σωστές βάσεις, με τις οποίες θα μπορέσει στη ζωή του να προχωράει και να μαθαίνει. Η χαρά της εκμάθησης. Βεβαίως, αυτό σημαίνει ευέλικτο Πανεπιστήμιο, άλλη χρηματοδότηση, άλλον τρόπο εισαγωγής. Δεν είναι ώρα για να δούμε λεπτομέρειες.
Κλείνουμε, με μια ακόμα μικρή ιστορία, γιατί έχω υπερβεί αρκετά τον χρόνο, αλλά νομίζω είναι σημαντικό. Θυμάμαι σ? ένα μάθημα, γιατί νομίζω ότι αν μιλάμε για την ανάγκη της παιδείας σήμερα, μιλάμε ουσιαστικά για μια άλλη αντίληψη μόνιμης εκπαίδευσης, δια βίου, ζωής. Αυτό τι σημαίνει, πέρα από την κριτική σκέψη, πέρα από την ευελιξία σε τοπικό επίπεδο, πέρα από την λειτουργία των Πανεπιστημίων: Σημαίνει και τη χαρά της μάθησης.
Θυμάμαι ότι, σ? ένα μάθημα, στο τέλος της χρονιάς, ένας Καθηγητής μού λέει: «Παπανδρέου σήκω πάνω, σήκω κι εσύ Ρουχωτά –ήταν ένας άλλος συμμαθητής μου- τους άλλους όλους τους έχω δείρει, εσάς τους δύο δεν σας έχω δείρει». Και μας έκανε τουλούμι στο ξύλο. Ποια ήταν η λογική; Η λογική ήταν ότι ουσιαστικά μαθαίνεις με το ξύλο, με τον αυταρχισμό.
Ξέρετε ποια είναι η διαφορά; Ο φοιτητής, ο μαθητής, όταν φεύγει απ? το σχολείο για το Πανεπιστήμιο, πετάει τα βιβλία. Σε άλλα συστήματα, όταν δεν υπάρχει αυτό το κίνητρο του αυταρχισμού, βεβαίως, υπάρχει ένα χάος. Πρέπει να δημιουργήσουμε το κίνητρο της χαράς. Θυμάμαι την επόμενη χρονιά, γιατί έφυγα λόγω εξορίας στην Σουηδία, όπου σε μάθημα, σε έναν χρόνο, διάβασα ολόκληρα βιβλία Τολστόι, Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Σάλιντζερ, Σταντάλ και Καζαντζάκη. Δεν είχα διαβάσει ποτέ Καζαντζάκη στην Ελλάδα, δεν μας επέτρεπαν να διαβάσουμε ολόκληρο βιβλίο στη χώρα μας.
Όταν πήγα, ως υπουργός Παιδείας, να πω να διαβάζουν τα παιδιά ολόκληρα βιβλία για να τα χαρούν, να ξέρουν από την αρχή μέχρι το τέλος μια ιστορία, έναν μύθο του βιβλίου, μου είπε το Ινστιτούτο «δεν γίνεται αυτό, είναι παράνομο». Όταν τους είπα να βάλουν τοπική ιστορία, για να μπορούν να μάθουν την τοπική ιστορία της Κρήτης, της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου, μου είπαν «όχι», διότι το προσπάθησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος παλαιότερα, και φοβηθήκαμε για αυτονομιστικά Κινήματα. Και στα δύο, φόβος και αυταρχισμός.
Άρα λοιπόν, πρέπει να πάμε σε μια κουλτούρα δημοκρατίας, ανοιχτών οριζόντων, ενός σχολείου ανοικτού, δημοκρατικού, μιας άλλης κουλτούρας, μέσα από την οποία θα αγαπήσει ο νέος το σχολείο.
Αυτό σημαίνει ένας άλλος καθηγητής, σημαίνει ένας άλλος δάσκαλος, σημαίνει να είμαστε κοντά στον δάσκαλο και στον καθηγητή, αλλά και μια γενναία αύξηση του μισθού των δασκάλων και των καθηγητών, που θα είναι εκ των πραγμάτων ο βασικός πυρήνας αυτής της αλλαγής, αλλά βεβαίως και με αξιολόγηση και επιμόρφωση, με αξιολόγηση των προσώπων και της ουσίας.
Θέλω να κλείσω για τον πολιτισμό, με μία λέξη: Ποιο είναι το σημερινό Μουσείο για όλο τον πολιτισμό; Ζωντανό Μουσείο είναι το διαδίκτυο. Εάν ο πολιτισμός μας δεν μπει στο διαδίκτυο, με ψηφιοποίηση των αρχείων μας, του αρχαίου μας πολιτισμού, του νεότερου πολιτισμού μας, του σύγχρονου πολιτισμού μας, θα είμαστε έξω από τους χάρτες του πολιτισμού.
Άρα λοιπόν, θα έλεγα ότι εκεί πρέπει να δώσουμε ένα μεγάλο βάρος. Θέλω, όμως, να πω κάτι, κ. πρωθυπουργέ, να μ? ακούσετε, διότι τελικά, για τη νέα γενιά, ο πολιτισμός δεν είναι, τι προγράμματα θα του παρουσιάσουμε ή, ποια συγκροτήματα θα του δώσουμε, να καταναλώσει. Τελικά, ο πολιτισμός είναι και εδώ, σ? αυτή την αίθουσα. Τι πρότυπα θα του δώσουμε, με τις αντιπαραθέσεις μας, με τις διαφορές μας, με τις κομματικές μας διαφοροποιήσεις.
Και θέλω τρία πράγματα να πω: Πρώτον, είναι απαράδεκτο, την σήμερον ημέρα, να υπάρχει ακόμα η λογική της αναξιοκρατίας στις επιλογές των νέων παιδιών. Ούτε εσάς βοηθάει. Μπορεί να σας βοηθάει μεσοπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα στις εκλογικές σας, τοπικές αναμετρήσεις.
Όμως, αυτή η αναξιοκρατία, ότι ο νέος πρέπει να σκύψει το κεφάλι του και να νομίζει ότι, με αυτόν τον τρόπο, κάποια ουσιαστική προστασία βρίσκει, όταν ο κόσμος έξω ζητάει ποιότητα, οι αγορές, οι οικονομίες, οι αλλαγές ζητούν ποιότητα και αξίες, είναι καταστροφικό. Είναι μία διαπαιδαγώγηση, η οποία κάθε άλλο παρά βοηθάει τον Ελληνισμό και τη νέα γενιά.
Δεύτερον, υπόθεση Ζαχόπουλου. Δύο πράγματα. Είναι απαράδεκτο επί μήνες οι τηλεοράσεις να ασχολούνται με το λεγόμενο ροζ σκάνδαλο. Θα έπρεπε όλοι μας να προστατεύσουμε, όχι μόνο τον θεσμό, αλλά και το πρόσωπο «πρωθυπουργός» για την ιδιωτική του ζωή. Θα ξέρετε ότι, εμείς, είμαστε κοντά σας κ. Καραμανλή και ότι δεν δεχόμαστε τον διασυρμό κανενός για την ιδιωτική του ζωή. Κανενός. Αν σε εσάς το κάνουν, σκεφτείτε πόσο ανασφαλής αισθάνεται ο πολίτης.
Από την άλλη όμως μεριά, θα ήταν δημοκρατικός πολιτισμός, αν εσείς δεχόσασταν να έρθετε να καταθέσετε στην αρμόδια Επιτροπή, για να μπορέσετε να μας φωτίσετε για τη λειτουργία της εξουσίας, για το πώς λειτουργεί πραγματικά στον τόπο αυτή η εξουσία. Είτε λέγεται Μαξίμου, είτε λέγεται Υπουργείο Πολιτισμού.
Και τρίτον, υπόθεση SIEMENS. Έχετε δει ότι, ουσιαστικά, ο Εισαγγελέας της Γερμανίας, εμάς τους δύο κατηγορεί, κ. Καραμανλή; Εσάς και εμένα. Ότι τα δικά μας κόμματα, τα δύο κόμματα της εξουσίας, πήραν λεφτά για να συνεχίσουν τις προμήθειές τους σε επόμενη φάση.
Εγώ δεν πιστεύω, ούτε εσείς, ούτε εγώ, να πήραμε λεφτά. Δεν είναι, όμως, προς όφελος του πολιτικού συστήματος, δεν είναι προς όφελος της Δημοκρατίας, οι δυο μας να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, κάνοντας μία Εξεταστική Επιτροπή και να τελειώσει αυτό το πράγμα; Αυτός δεν είναι πολιτισμός; Και μετά αναρωτιόμαστε, όταν τα άλλα κόμματα μας μιλούν για δικομματισμό, αναρωτιόμαστε γιατί βυθιζόμαστε στα γκάλοπ κλπ. Δεν έχετε ευθύνη; Πρέπει να προστατέψουμε τον δημοκρατικό πολιτισμό μας.
Κλείνοντας, επισημαίνω ότι εμείς έχουμε πρόταση για μία ουσιαστική κοινωνία αξιών, από το νεογέννητο μέχρι τα 28 έτη ζωής, με γέφυρες ζωής. Μία κοινωνία αξιών, και όχι μία κοινωνία φόβου. Μία κοινωνία δύναμης, θάρρους, τόλμης και ανοιχτών οριζόντων. Και γι' αυτό παλεύουμε.
Ευχαριστώ.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚΣTHN ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυο-τρεις απαντήσεις και σκέψεις πάνω σε αυτά που άκουσα από τον κ. πρωθυπουργό. Μας μίλησε για πελατειακές σχέσεις, θέλω όμως να επισημάνω ότι, ήταν τόσο μεγάλη αυτή η μεταρρύθμιση για το ασφαλιστικό για την οποία μιλάει, που πρώτα απ' όλα, δεν τόλμησε, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το νομοσχέδιο του ασφαλιστικού, να πάρει τον λόγο να μιλήσει και να υποστηρίξει αυτό το νομοσχέδιο. Μας μίλησε, πριν κατατεθεί το νομοσχέδιο και αφού είχε ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Τόσο μεγάλη ήταν η εμπιστοσύνη του γι' αυτή τη δουλειά, την οποία κάνει η υπουργός του γύρω από το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Βεβαίως, υπάρχει λόγος. Διότι δεν έχει ουσιαστικά επιχειρήματα. Γενικότητες περί πελατειακών σχέσεων δεν αντιμετωπίζουν αυτή την πραγματικότητα του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, όπως το φέρατε, όπως το περάσατε μέσα στη Βουλή, με αυτό τον τρόπο που το περάσατε και προσπαθείτε να το περάσετε.
Μιλήσατε για ενοποιήσεις. Βεβαίως, ως λέξη, κι εμείς ενοποιήσεις έχουμε πει. Αλλά, στην ουσία, τι κάνετε; Γίνεται καλύτερη η λειτουργία; Πιο αντι-γραφειοκρατική; Αντιθέτως. Δημιουργείται ένα χάος στη γραφειοκρατία, έτσι όπως κάνετε τις ενοποιήσεις.
Θα είναι καλύτερες οι παροχές μέσα από τις ενοποιήσεις αυτές; Αντιθέτως. Αφαιρείτε παροχές, όπως για το θέμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Θα είναι καλύτερες οι συντάξεις; Αντιθέτως. Μειώνετε, χτυπάτε τον μεσαίο και χαμηλοσυνταξιούχο.
Γι' αυτό δεν μπορούσατε να έχετε συναίνεση της ελληνικής κοινωνίας και ονομάζετε, αυτό τον κόσμο, που χθες βγήκε και με τα δακρυγόνα τον αντιμετωπίσατε, ότι είναι προνομιούχα ρετιρέ. Προνομιούχα ρετιρέ, κ. Καραμανλή κ. πρωθυπουργέ, είναι η ALPHA BANK, στην οποία εσείς χαρίσατε 1 δις ευρώ για το ασφαλιστικό χρέος, το οποίο είχε προς τα ασφαλιστικά Ταμεία.
Αυτοί είναι οι αναχρονιστικοί προνομιούχοι και τα πελατειακά συμφέροντα τα οποία υπηρετείτε. Όχι μόνον αυτό, αλλά πάτε κιόλας να ποινικοποιήσετε ένα δικαίωμα, που είναι δικαίωμα δημοκρατικό, αγαπητοί συνάδελφοι της Δεξιάς, της Νέας Δημοκρατίας, της συντήρησης: δικαίωμα δημοκρατικό είναι η απεργία, η δυνατότητα του εργαζομένου, που δεν έχει άλλα μέσα να αντιδράσει, σε ένα τόσο αντιλαϊκό και αντικοινωνικό νομοσχέδιο, όπως αυτό το οποίο εσείς φέρατε και ψηφίσατε εδώ στη Βουλή.
Δεν τιμά καθόλου τη Δημοκρατία μας που, σε σχέση και με την κλήση από τον Εισαγγελέα των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, είχαμε ακριβώς - και αυτό καταγγείλαμε ήδη, πριν από μία εβδομάδα - τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης και του κ. Σανιδά στη Δικαιοσύνη. Και καταγγείλαμε έντονα την ποινικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Καταδικάζουμε και εμείς αυτές τις πρακτικές και αυτές τις αντιλήψεις.
Σε ό,τι αφορά την ενοποίηση των Ταμείων, το μόνο το οποίο εσείς έχετε καταφέρει με την ενοποίηση, είναι να ενοποιήσετε τα ποσά, δηλαδή θα κάνετε διαχείριση των αποθεματικών. Είναι το μόνο αποτέλεσμα, το οποίο εσείς, με το νομοσχέδιό σας, θα έχετε.
Τι σημαίνει αυτό; Εσείς, δηλαδή, θα χρησιμοποιήσετε ξανά τη δική σας δυνατότητα, αντί να είναι σκόρπια πάρα πολλά Ταμεία, όπως είπε ο κ. πρωθυπουργός, θα είναι ουσιαστικά λίγα Ταμεία, πολύ πιο ελεγχόμενα από τους κομματικούς «ημέτερους» των διοικήσεων αυτών των Ταμείων και, πολύ πιο εύκολα, θα κάνετε ξανά, αυτό το οποίο είδαμε, το οποίο αποκρύπτετε ακόμη κ. Καραμανλή, το θέμα των επικίνδυνων ομολόγων.
Ξέρετε τι κόστος έχει αυτό για το ασφαλιστικό σύστημα; Ξέρετε ότι ακόμη δεν μας έχετε δώσει τους ισολογισμούς και τις πραγματικές ζημιές για το θέμα αυτό των ομολόγων; Ξέρετε ότι ακόμη δεν μας έχετε πει, πότε θα επιστρέψουν τα χρήματα; Ξέρετε ότι εσείς επενδύσατε στα επικίνδυνα ομόλογα αδιαφανώς, τα οποία, όταν εμείς τα λέγαμε επικίνδυνα ομόλογα, εσείς λέγατε «μα έχουν μεγάλες αποδόσεις»; Αυτά τα ομόλογα είναι που έχουν δημιουργήσει τεράστια κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε όλο τον κόσμο. Εκεί επενδύσατε, εκεί επένδυσε η κυβέρνησή σας.
Πώς θα σας εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός, να διαχειριστείτε αυτά τα χρήματα, όταν δεν θέλετε καν διαφάνεια για τις ευθύνες αυτών που ενέχονται στα προβλήματα, σε αυτό το μεγάλο σκάνδαλο των ομολόγων; Και μετά, λέτε ότι εσείς θέλετε τη Δικαιοσύνη. Τη Δικαιοσύνη, την θέλετε στην SIEMENS, όπως την θέλετε και στα ομόλογα, όπως την θέλετε και στις υποκλοπές. Μόνο κουκούλωμα, δυστυχώς, είναι η απάντησή σας.
Σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό, θέλω να αναφερθώ ξανά στη νέα γενιά. Το ασφαλιστικό, για μας, δεν είναι ένα κλειστό σύστημα, απλώς πληρώνω και παίρνω μετά την εισφορά μου, ή παίρνω την σύνταξή μου. Είναι ένα σύστημα, το οποίο έχει σχέση με την απασχόληση, έχει σχέση με την εργασία, έχει σχέση με την ανάπτυξη, έχει σχέση με την καλή λειτουργία του φορολογικού συστήματος, με την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής.
Όταν εμείς μιλάμε για τα τέσσερα χρόνια εγγυημένης απασχόλησης, με ασφαλιστικές εισφορές που επιδοτεί το κράτος, δημιουργούμε πρώτα απ? όλα κίνητρο πρόσληψης. Δεύτερον, δημιουργούμε ουσιαστικά μία δυνατότητα περαιτέρω εργασίας, γιατί πια θα έχει αποκτήσει μία εμπειρία αυτός ο νέος και, άρα λοιπόν, θα είναι περισσότερες οι εισφορές και μετά από αυτή την τετραετή περίοδο, που θα χρηματοδοτείται από το κράτος. Και βεβαίως, εξασφαλίζουμε τις ίδιες τις εισφορές από το ίδιο το κράτος, κατά την διάρκεια των τεσσάρων αυτών ετών.
Άρα, λοιπόν, είναι ένα πολύ συγκεκριμένο μέτρο, το οποίο εμείς προτείνουμε και το οποίο έχει σχέση με τη δίκαιη λειτουργία ενός συστήματος υπέρ της νέας γενιάς.
Το δεύτερο είναι το Ταμείο Αλληλεγγύης των Γενεών. Εσείς ουσιαστικά, θέλετε αυτό να το χρηματοδοτήσετε διαστρεβλώνοντας την δική μας πρόταση, χρηματοδοτώντας το από τον ΦΠΑ και από το 10% των κοινωνικών πόρων.
Αυτό δηλαδή, αντί να αμβλύνει την κοινωνική αδικία, δημιουργεί νέα ανισότητα, διότι αυτοί που πληρώνουν υπερβολικά και άνισα, θα είναι και πάλι αυτοί που έχουν και τη μεγαλύτερη ανάγκη και τους λιγότερους πόρους, δηλαδή τα μεσαία και τα χαμηλά εισοδήματα.
Σε ό,τι αφορά τους κοινωνικούς πόρους, που θέλετε να βάλετε ουσιαστικά χέρι στους κοινωνικούς πόρους, βάζετε πρώτα απ? όλα μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη, αλλά ουσιαστικά, αυτό που κάνετε είναι, αναδιανομή της φτώχειας, και όχι αναδιανομή του πλούτου.
Εμείς, μιλάμε για αναδιανομή του πλούτου, λέμε να πληρώσουν οι έχοντες και οι κατέχοντες, και όχι απλώς να πληρώσουν μεταξύ τους οι φτωχότεροι ή οι λιγότερο φτωχότεροι στους φτωχότερους. Αυτή είναι η άλλη αντίληψη για την οποία μιλάμε και, βεβαίως, έχει σχέση με τη νέα γενιά. Μια νέα γενιά, που θέλει να ξέρει ότι, στο βάθος του χρόνου, δεν θα έχει πρόβλημα σιγουριάς, ασφάλισης και συντάξεων, που είναι βασικό στοιχείο για να μπορεί στην πορεία της ζωής ο νέος να πάρει ρίσκα, να δοκιμάσει, να πάρει πρωτοβουλίες, για να ξέρει ότι έχει αποκούμπι, για να ξέρει ότι έχει κάπου να ακουμπήσει, εκεί όπου υπάρχει πρόβλημα.
Τρίτον, δεν είναι κλειστό σύστημα, διότι μιλάμε για μία άλλη ανάπτυξη που θα φέρει πόρους. Μία άλλη ανάπτυξη, που επενδύει στον ίδιο τον άνθρωπο, που επενδύει και σ? εκείνους οι οποίοι είναι στο περιθώριο αυτή τη στιγμή, στον μετανάστη. Ο μετανάστης, αυτή τη στιγμή, μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά, με την πραγματική του ένταξη μέσα στην οικονομία, την κοινωνία και την πολιτική ζωή, αντιμετωπίζοντας σε σημαντικό βαθμό και τα ελλείμματα των ασφαλιστικών Ταμείων.
Και βεβαίως, μιλάμε για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, με ένα ενιαίο σύστημα βεβαίωσης και είσπραξης για όλα τα Ταμεία, μέσα από το ΚΕΠΥΟ που θα βοηθήσει. Δεύτερον, επένδυση στους ελεγκτές, για να υπάρξει ένας ουσιαστικός και αποδοτικός μηχανισμός, για να χτυπήσουμε την εισφοροδιαφυγή. Και τρίτον, να διαμορφώσουμε και μία ουσιαστική συναίνεση με τους κοινωνικούς εταίρους σε ό,τι αφορά την εισφοροδιαφυγή.
Εδώ, ήθελα να σας πω και κάτι. Τι είναι η διαφορετική αντίληψη δημοκρατίας, για την οποία μιλάμε, όταν εσείς μιλάτε για διάλογο, ενώ βγάζετε τα ΜΑΤ;
Για να χτυπήσουμε την εισφοροδιαφυγή, βεβαίως, χρειάζονται και οι μηχανισμοί καταστολής, και οι μηχανισμοί ελέγχου, μία σωστή δημόσια διοίκηση. Χρειάζεται, όμως, να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε και μία ευρύτερη κοινωνική συμφωνία των κοινωνικών εταίρων.
Μία κοινωνική συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, τι θα σήμαινε; Ότι, στο βάθος του χρόνου, εφ? όσον πληρωθούν σωστά οι εισφορές, θα μπορούσε να υπάρξει ακόμα και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, χωρίς να μειωθούν οι συντάξεις, χωρίς να μειωθεί η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών.
Γιατί; Διότι η μείωση της εισφοροδιαφυγής θα υπερκάλυπτε τις ανάγκες του ασφαλιστικού συστήματος τόσο πολύ, που θα μπορούσε και να μειωθούν οι εισφορές και, βεβαίως, με τη μείωση των εισφορών, να υπάρξει και περισσότερη εργασία, περισσότερες προσλήψεις από τους εργοδότες, πράγμα που θα αύξανε και τις εισφορές, την ουσιαστική, γενικότερη εισφορά στο οικονομικό σύστημα των ασφαλιστικών Ταμείων, στον ισολογισμό των ασφαλιστικών Ταμείων.
Σε ό,τι αφορά τα εκπαιδευτικά θέματα, θα ήθελα απλώς να κάνω δυο – τρεις παρατηρήσεις. Ποτέ δεν μιλάτε εσείς για ποσοστά, μιλάτε για απόλυτους αριθμούς. Βεβαίως, δεν σας βολεύει να μιλήσετε με ποσοστά, διότι μπορεί να συγκρίνει κανείς. Και αν συγκρίνει κανείς, βλέπουμε ότι το 2003, το ποσοστό δαπανών για την παιδεία ήταν 3,61% του ΑΕΠ και, το 2007, 3,02% του ΑΕΠ. Μία δραματική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς το εκπαιδευτικό σύστημα.
Σε ό,τι αφορά το κτιριακό. Θέλω να θυμίσω ένα στοιχείο, το οποίο έφερα και την προηγούμενη φορά που είχαμε συζήτηση στην Επίκαιρη Ερώτηση για την παιδεία, ότι, επειδή αναφέρεστε επιλεκτικά στο παρελθόν και χρησιμοποιείτε με εύκολο τρόπο, διαστρεβλώνετε τους αριθμούς, θέλω να θυμίσω, ότι από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, το 49%, το ξαναλέω αυτό, το 49% της κτιριακής υποδομής για τα σχολεία, έγινε στα 18 χρόνια του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Και επειδή μιλήσατε για τα κτίρια που είδατε προ 80 ετών, να σας θυμίσω και κάτι άλλο, αυτά τα ωραία κτίρια, αρχιτεκτονικώς ωραία, είναι κτίρια τα οποία χτίστηκαν επί Ελευθερίου Βενιζέλου, με υπουργό Παιδείας τον Γεώργιο Παπανδρέου, τη δεκαετία του 1930.
Μιλάτε για το έξυπνο σχολείο. Όντως, όπως είπε και η κυρία Παπαρήγα, είναι μία ταμπέλα. Ουσιαστικά, φτιάξατε ένα κτίριο με βιοκλιματικές προδιαγραφές, αυτό είναι όλο το πρόγραμμά σας περί έξυπνου σχολείου.
Έξυπνο σχολείο σημαίνει, να υπάρχει καινούργιο περιεχόμενο σπουδών, σωστοί μισθοί για τους εκπαιδευτικούς, καλύτερη φροντίδα για τους μαθητές και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Τότε θα υπάρξει έξυπνο σχολείο, όχι μια βιτρίνα ενός σχολείου, στην υποδομή του οποίου βάλαμε και κάποιες βιοκλιματικές αλλαγές.
Σε ό,τι αφορά τα άτομα με αναπηρία, θυμίζω ότι, σήμερα, είναι η ημέρα για τα άτομα με σύνδρομο DOWN και θυμίζω, επίσης, ότι έχετε εγκαταλείψει τα ειδικά σχολεία, από πλευράς προσωπικού και από πλευράς υποδομών.
Να πούμε, ότι είναι απλήρωτοι 27.000 εκπαιδευτικοί τους τελευταίους μήνες; Αυτή είναι η προτεραιότητα, την οποία θέτει ο κ. πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία για την εκπαίδευση και την επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό.
Όσον αφορά στην αξιοκρατία. Αναρωτιέμαι, πώς διαπαιδαγωγούμε τη νέα γενιά, όταν το 2004, ο κ. Παυλόπουλος άλλαξε όλους τους Διευθυντές στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και, χωρίς κανένα ακαδημαϊκό κριτήριο, επέβαλε τους δικούς σας κομματικούς εγκάθετους.
Δεν λέω, ότι δεν υπάρχουν και εκεί, όπως σε κάθε παράταξη, αξιόλογα άτομα, αλλά δεν ήταν το σωστό κριτήριο αυτό. Δεν ήταν το κριτήριο η αξία. Είναι αυτό το οποίο εσείς ακολουθείτε, βάζετε τους αρεστούς αντί να βάζετε τους άξιους. Και βεβαίως, ήρθατε μετά να νομοθετήσετε, ότι αυτοί που ήταν προσωρινά σ? αυτές τις θέσεις, θα είναι μόνιμα σ? αυτές τις θέσεις.
Και μετά, ήρθατε με την περιβόητη συνέντευξη, η οποία χρησιμοποιείται κατά το δοκούν, για να βάζετε ή να βγάζετε όποιον θέλετε, πάλι με κριτήρια κομματικά, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Και σας ρωτώ, αυτή είναι η αξία με την οποία διαπαιδαγωγείτε τη νέα γενιά της χώρας; Αυτές είναι οι πελατειακές σχέσεις.
Εγώ θέλω να σας καταθέσω ένα από τα πολλά στοιχεία τα οποία υπάρχουν. Τοποθέτηση διευθυντών σε σχολικές μονάδες και ΣΕΠ 1ης Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αθηνών. Διαταγή της προεδρεύουσας του Η? Τμήματος του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας, με την οποία διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης των υπ? αριθμ. 11/16-11-2007 και τελικά πράξεων ΠΣΔΕ Α? Αθηνών, περί απόφασης Πολιτικού Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, λόγω της μη αξιοκρατικής επιλογής. Καταθέτω και στα πρακτικά, για να υπάρχει.
Δεν υπήρξε Νομός, δεν υπήρξε εκπαιδευτική Διεύθυνση, που να μην υπάρξει καταγγελία για κομματική επέλαση στις επιλογές των στελεχών της εκπαίδευσης. Αυτή είναι η πολιτική σας.
Σε ό,τι αφορά την Γκαβά, θα ήθελα απλώς να σας αναφέρω ενδεικτικά τα προγράμματα που, από πρωτοβουλία τους, και θέλω να τονίσω εδώ, ότι από τοπική πρωτοβουλία τους, ανέπτυξαν. Γι? αυτό, θέλουμε να δώσουμε πρωτοβουλία. Γι? αυτό, μιλάμε για αποκέντρωση. Όχι, όπως πολλές φορές ακούω την κυρία Παπαρήγα να λέει, για να διοικεί ο Δήμαρχος, αλλά η εκπαιδευτική κοινότητα, με τους γονείς, με την τοπική κοινωνία, που έχουν ιδιαίτερα προβλήματα. Δεν θα το αποφασίσει κεντρικά ο υπουργός Παιδείας. Δεν μπορεί να τα ξέρει. Δεν μπορεί να έχει αυτή τη δυνατότητα. Θα πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στην εκπαιδευτική κοινότητα, με πρωτοβουλία, με δυνατότητες, να παίρνει αποφάσεις.
Σας λέω, τι έκαναν εκεί οι εκπαιδευτικοί. Ενδεικτικά, αναφέρονται τα προγράμματα:
Εναλλακτικές δράσεις που αξιοποιούν τη γλώσσα και τον πολιτισμό όλων των μαθητών. Διδασκαλία μητρικής γλώσσας. Διδασκαλία ελληνικής γλώσσας στους μετανάστες γονείς. Ενδοσχολική επιμόρφωση για εκπαιδευτικούς και γονείς. Πολύγλωσσες ανακοινώσεις. Διεύρυνση του περιεχομένου των εθνικών και θρησκευτικών εκδηλώσεων.Τι φοβάστε και τη διώξατε αυτή την Διευθύντρια; Φοβάστε ότι ουσιαστικά, ανέπτυξε ένα πρόγραμμα, που έχει σχέση με τις πραγματικές εξελίξεις, όχι μόνο στη δική μας κοινωνία, αλλά παγκοσμίως; Την συνάντηση των πολιτισμών;
Φοβάστε ότι έτσι εντάσσονται πιο αρμονικά οι μετανάστες στην κοινωνία μας; Φοβάστε μήπως, για τη μητρική τους γλώσσα; Να σας πω κάτι, από τη δική μου εμπειρία, διότι ως απόδημος, αλλά και ως υπεύθυνος για τον Απόδημο Ελληνισμό, είχαμε κάνει μελέτες σε ό,τι αφορά τη μητρική γλώσσα.
Η εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα δεν παραπέμπει μόνο στη μητέρα - πατρίδα, π.χ. Αλβανία ή Ρουμανία ή Ρωσία ή κάπου αλλού. Παραπέμπει καταρχήν στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου, αυτήν που θέλουμε εμείς να δώσουμε σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας, σε όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας. Γιατί όταν αισθάνονται αξιοπρέπεια, τότε μπορούν πράγματι να ενταχθούν ουσιαστικά και μέσα στην κοινωνία. Άρα, γιατί να σταματήσετε αυτά τα προγράμματα;
Φίλες και φίλοι, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, πρέπει να φύγουμε από την κουλτούρα, τον πολιτισμό του φόβου, του αυταρχισμού, και να πάμε σε μια κουλτούρα, σε έναν πολιτισμό δημοκρατίας, αξιών και δημιουργίας, ελευθερίας, αν θέλετε, με αρχές και με στόχους στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Με αρχές και με στόχους γενικότερα στη χώρα μας, αλλά ιδιαίτερα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, που δίνουν τη δυνατότητα να λαμβάνονται πρωτοβουλίες από την εκπαιδευτική κοινότητα. Που δίνουν τη δυνατότητα στη νέα γενιά να αισθάνεται σίγουρη, δημιουργική, ελεύθερη να πλάθει, να σκεφτεί, να οραματιστεί, να μην έχει τον φόβο της ελευθερίας, το κομματικό. εμπόριο Τον φόβο των επιλογών, τον φόβο του νέου. Τον φόβο της καινοτομίας. Το φόβο του μέλλοντος. Το φόβο της νέας τεχνολογίας. Τον φόβο της αξιολόγησης. Το φόβο του εύλογου ρίσκου ανθρώπων που επιχειρούν. Τον φόβο της ανάληψης ευθυνών. Τον φόβο των ανοιχτών συνόρων. Τον φόβο του δημιουργικού ανταγωνισμού. Τον φόβο της ατομικής αυτονομίας και της νέας, πλούσιας ατομικότητας, που συναντά μια νέα συλλογικότητα στην κοινωνία μας.
Πρέπει να εξοπλίσουμε τον νέο στο δρόμο του για τη δική του Ιθάκη. Και αυτό λέει το Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Αυτό εγγυάται το Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Γι/αυτό παλεύουμε εμείς και, αυτό θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε, αμέσως μετά την εκλογή μας, στις επόμενες εκλογές.
Σας ευχαριστώ.